MARIBOR - Anton Geesink dreigt zich uit het Nederlandse judo terug te trekken. De olympisch kampioen overweegt zijn ere- en gewone lidmaatschap van de Judo Bond Nederland op te zeggen en te stoppen met zijn judoclinics en ambassadeurswerk. Geesink vreest dat zijn voortdurende conflicten met NOC*NSF de relatie tussen de judobond en de sportkoepel hinderen.

NOC-voorzitter Blankert maakte dinsdag bekend dat hij Geesink uit zijn bestuur wil laten verwijderen. Het IOC-lid wekte de woede door zijn suggestie dat op Papendal financiële wantoestanden heersen. De twaalf grote sportbonden steunen het voornemen van Blankert. Geesink reageerde daar boos op in Slovenië, waar hij het EK judo bijwoont. "Ze zijn alleen maar bezig mij te demoniseren. Ik heb niemand beledigd of beschuldigd, alleen feiten gegeven. Sportbestuurders zijn allergisch voor mensen die duidelijk zijn of een mening hebben. Bovendien zijn er sportbonden die me steunen, maar dat niet durven te zeggen."

Voor het Nederlandse judo zou het vertrek van Geesink een gevoelig verlies zijn. Hij geeft jaarlijks in Slagharen vier clinics, waar hij zo'n 5000 kinderen voor zijn sport enthousiast probeert te maken. Daarnaast is hij in het buitenland een belangrijke ambassadeur voor de JBN. Geesink, 21 keer Europees, twee keer wereld- en een keer olympisch kampioen, geniet nog altijd groot aanzien in de judowereld.

Het dreigement van IOC-lid Anton Geesink om de Judobond de rug toe te keren is vals. Via de rug van deze bond, waaruit hij nota bene is voortgekomen, wil Geesink andere sportbonden voor zich innemen en de persoonlijke strijd die hij deze week weer eens voor de zoveelste keer tegen het NOC*NSF- bestuur opstartte, kracht bijzetten. Eigen belang eerst dus en dat tekent precies wat Geesink al jarenlang is: niet de belangenbehartiger van de sport die hem groot maakte, maar van hemzelf. Het maakt deze gemankeerde bestuurder domweg niet uit welke mensen leiding geven aan de sportkoepel die door veruit de meeste, de grootste en belangrijkste sportbonden, maatschappelijke organisaties, het bedrijfsleven en de politiek is gewild en die alszodanig enorme vorderingen heeft gemaakt. Neen, Anton Geesink ziet zichzelf als de enige echte boodschapper van het olympisch gedachtegoed en iedereen dient dan ook maar naar die (en zijn) pijpen te dansen. Het liefst zelfs onder zijn leiding, maar helaas voor de judoreus zagen vrijwel alle bestuurders van vroeger het NOC en de NSF en daarna die van de fusieclub, helemaal niets. En wel om de simpele reden dat er met dit eigengereide 'zondagskind' eenvoudigweg niet te regeren was, zo leerde en leert de praktijk. Er zijn in de richting van Geesink vele, vele pogingen ondernomen om met hem tot consensus te komen en samen beter en sterker door te marcheren in het belang van de sportsamenleving. Maar daaraan maakte de dikwijls ten onrechte verongelijkte Geesink zelf meestal een einde. Zoals hij nu ineens de Judobond wil laten bloeden om recht te krijgen waar hij zelf krom heeft gesproken. Dat is bepaald niet een actie waarop Geesink trots kan zijn. De zoveelste.

CHARLES TAYLOR.

zoek naar gerelateerde artikelen

vr 17 mei 2002