"Kort na de moord is er een moment geweest dat Carla een half uur heeft liggen bibberen. Ze was even helemaal van slag. Hun reactie op het verlies van Pim valt me mee. Ze missen hem wel maar ze leiden een regelmatig leventje. Dat komt ook omdat ik altijd voor hen zorg. Het gaat nu goed met Kenneth en Carla, ze zijn weer vrolijk en rennen", vertelt Herman terwijl Carla ons inderdaad stralend aankijkt. "Ze zijn happy", zo zegt de butler, die Kenneth een aai over de bol geeft en plechtig belooft altijd voor het tweetal te zullen zorgen. "Ik ben heel erg gehecht aan ze, ik hou heel veel van ze", zegt hij zacht.
Herman bewoont het souterrain van de tot bedevaartsoord uitgegroeide woning van Pim Fortuyn in Rotterdam, het Palazzo di Pietro. Pim en Herman kochten de twee spaniels drie jaar geleden bij een fokker in Brabant toen die zo'n acht weken oud waren. Pim en zijn twee hondjes (Herman: "Pim noemde ze 'de braafjes' omdat ze zo lief en zoet zijn") waren de afgelopen drie jaar onafscheidelijk. Kenneth en Carla hebben de voorbereidingen van de politieke aardverschuiving van nabij meegemaakt.
Herman: "Kenneth is genoemd naar mijn vriend. Carla vonden we gewoon een leuke naam. Vorige week vrijdag, op 10 mei, zou er een derde hondje bijkomen. Hij zou Arie gaan heten, genoemd naar de ex-vriend van Pim. Maar Arie is bij de fokker gebleven..."
Carla en Kenneth liggen tevreden op de bank en kijken de verslaggever van deze krant met ondeugende oogjes aan. De butler: "Ze hebben de hele periode met Pim opgetrokken. Vroeger zaten ze bij hem achterin de Daimler. Maar de hondjes geven veel haren af en Carla vond het lekker om bij Pim op schoot te klimmen. Pim droeg vaak blauwe kostuums en daar bleven de haartjes op zitten. Zo zijn Kenneth en Carla op de voorstoel terechtgekomen en kreeg Pim meer ruimte om te werken."
Kenneth en Carla zijn, net als hun vermoorde baasje dat was, echte lekkerbekken. Herman: "Normaal eten ze brokjes en vlees. Maar ze zijn echt helemaal gek op Hollandse kaas: Goudse en Leerdammer. En ei vinden ze verschrikkelijk lekker. Tja, het is natuurlijk helemaal niet gezond voor ze, maar ze zijn er stapel op!"
Bij het gesprek met De Telegraaf is ook Pims vriend Yves Gijrath aanwezig, uitgever te Amstelveen. Hij herinnert zich: "Tijdens de jaarlijkse golfdag van Lia van den Berg (onderneming waar Pim commissaris was, MK) moesten de twee hondjes in de auto blijven. Maar Pim ging voortdurend even kijken hoe het met ze ging, want eigenlijk vond hij dat maar niets. Hij hield echt heel erg veel van zijn 'braafjes'."
Herman: "Ze konden heerlijk slapen in de Daimler, ze hadden het goed naar hun zin op de voorstoel. Maar ja, ook dat is voorbij, de Daimler staat in de garage. We weten nog niet wat er mee gaat gebeuren."
Voor het Palazzo di Pietro liggen alweer bergen nieuwe bloemen. Behalve om de laatste eer aan Pim Fortuyn te geven, komen nog steeds veel mensen ook voor Kenneth en Carla. Zodra bezoekers butler Herman ontdekken, vragen velen van hen direct hoe het nu toch met de hondjes is.
In de twee hondjes lijkt Pim Fortuyn nog een beetje voort te leven. Butler Herman: "Carla is een beetje lui, maar wel véél intelligenter dan Kenneth. Carla heeft scherpe oogjes, ze is wat slimmer, wat gehaaider. Daarentegen is Kenneth een dóórzettertje, een vechtertje, ze geeft niet zo snel op. Wat dat betreft vormen ze sámen het karakter van Pim..."
![[terug]](/krant/logos/terug.omlaag.gif){kind=small}
