AMSTERDAM - Nu was het niet Máxima, die de tranen de vrije loop liet bij het spel van bandoneónspeler Carel Kraayenhof, maar zijn eigen vrouw Thirza. Carel brengt op zijn nieuwe prachtige CD Tango Royal een innige ode aan zijn geliefde en verwoordt in een melancholieke tango haar allergrootste pijn. Thirza was danseres, maar even leek het erop dat ze zelfs nooit meer zou kunnen lopen...

Thirza Kraayenhof: "Nu ben ik pijnvrij en werk als Carels manager." (Foto: anko stoffels)

'Jouw vervlogen droom', zingt sopraan Heleen Koele in het Spaans, de bandoneón van Carel schreeuwt de wanhoop. Thirza raakt opnieuw geëmotioneerd als we samen luisteren naar Carels 'Milonga para Thirza'. In haar grote bruine ogen wellen tranen. "Het is zo lief van Carel. Maar het is ook best moeilijk voor mij. Het zijn niet de zaken waar je dagelijks over praat. Juist omdat ik zo heb gevochten. Juist omdat ik nu sinds een jaar weer pijnvrij ben. Juist omdat ik me zo nutteloos heb gevoeld. Dat was zo erg."

"Ik kon me niet meer vrij bewegen, ik zat in een rolstoel. 'Nu heeft Carel een vrouw in huis die niks kan', dacht ik steeds. 'Leuk voor hem... Ik ben alleen maar lastig'. Maar Carel heeft me er doorheen getrokken. Me de kracht gegeven hem aan te bieden zijn manager te worden. 'Ik kan dan wel niet lopen, maar ik kan wel organiseren', zei ik op een dag tegen hem. Ik kom tenslotte uit een theaterfamilie. Carel straalde van trots omdat ik weer plannen maakte. En toen ik een afgezegd concert voor Carels Sexteto Canyengue in Montreal veilig stelde, wist ik ook dat ik het aankon."

Carel glimlacht en slaat een arm om Thirza heen. "Ze is geweldig. Een dappere sterke vrouw, die zich niet door het lot teneer laat slaan." Grinnikt: "We zijn wel naar de Beemster verhuisd vanuit Amsterdam. Want toen Thirza in een rolstoel zat, werd het thuiskomen zo vermoeiend na een feestje. Kijk, haar naar beneden dragen van drie hoog, dat ging goed, maar naar boven als je iets gedronken heb, dat was niet zo gemakkelijk."

Toen Carel zijn grote liefde Thirza leerde kennen, volgde ze een dansopleiding in Amsterdam. "Ik heb drie jaar toneelschool gedaan en daarna vier jaar dansacademie. Als danser ben je heel goed in het jezelf afbeulen en hoewel ik steeds meer pijn kreeg in mijn beide voeten negeerde ik dat gewoon. Ik danste veel tango. Dan ging ik met Carel naar een danssalon en lag daarna 's nachts te kreperen van de pijn. Maar goed, ik bekommerde me daar niet om."

"Tot ik aan een groot project werkte. Ik zou de bühne op gaan in een prachtig tango-stuk La Maño. Ik wilde goed voor de dag komen voor de première en dacht slim te zijn door naar de dokter te gaan voor pijnstillers. Iets wat ik nog nooit had gedaan. Die zei: 'laat me je voeten eens zien' Hij werd heel stil toen ik mijn schoenen uit deed. Ik kon meteen door naar het ziekenhuis. Mijn beide voeten zaten vol botvergroeiingen en na heel veel onderzoeken bleken twee dramatische dingen. Eén: er moest drastisch worden geopereerd. Twee: door die operatie zouden zoveel aanhechtingen van spieren worden vernield, dat ik waarschijnlijk nooit meer zou kunnen lopen."

Ze slikt: "Mijn droom spatte uit elkaar. Mijn leven had tot dan toe bestaan uit op de planken staan, theater en dansen. Dan krijg je zulk nieuws. Maar de operatie moest. Toen ik bijkwam zaten de voeten die ik zo nodig had voor mijn toekomst in het gips en stond er een rolstoel naast mijn bed, waar ik voorlopig in zou blijven... Het waren dramatische maanden, waarin ik ook heb geleerd wat echte liefde is. Carel heeft nooit geklaagd, hij was geduldig en daardoor kon ik optimistisch zijn..."

Milango para Thirza verhaalt ook over hoe Thirza toch weer leerde lopen. "Ik kan nooit volledig op mijn voorvoet staan, maar verder gaat het beter: ik loop! Door de hulp van een fantastische podotherapeut, die er ook voor zorgde dat ik geen pijn meer heb."

Thirza is gelukkig als moeder van de 4-jarige tweeling Kim Fedja en Jelle Jyozich, de grootste schat van hun relatie. Verder is ze Carels manager en steun en toeverlaat. Trots: "Wij hebben met Carel en het orkest heel veel over de wereld gezworven en hadden vlak voor het huwelijk van Máxima en Willem-Alexander net besloten het iets rustiger aan te doen. Nou, daar is dus niets van gekomen. Carel is door de tranen van Máxima opeens de ambassadeur van de Argentijnse Tango geworden. De melancholieke muziek heeft de Nederlanders in het hart geraakt."

"Met de CD Tango Royal hopen we de mensen nog meer van de tango te laten horen. We hebben hem opgenomen met precies dezelfde mensen als tijdens de koninklijke huwelijksplechtigheid. Dus het Concertgebouw Kamerorkest en het Nederlands Kamerkoor onder leiding van Ed Spanjaard, maar dan nu aangevuld met Carels complete Sexteto Canyengue. Natuurlijk staat 'Adiós Nonino' er op en nog meer werken van de grote Tango-meester Piazzolla. Maar Carel heeft er ook drie eigen tango's opstaan."

Die eigen werken van Carel ontroeren ook in het thuisland van de tango, Argentinië, waar de Nederlander intussen is uitgeroepen tot grootmeester. Thirza: "Ons is de grootst mogelijke eer toegevallen. Op 4 juli aanstaande is het de tiende sterfdag van Piazzolla. Dan speelt Carel in het prestigieuze theater Colon in Buenos Aires HET officiële herdenkingsconcert voor deze held van de tango. Die eer is nog nimmer een buitenlander te beurt gevallen. Op de bühne van Buenos speelt hij ook de door hem geschreven tango Por Maxima, een tango met invloeden van Chet Baker en Gershwin als referentie aan de New Yorkse tijd van onze prinses."

Zal Máxima daar bij zijn? Thirza weet het niet: "Ik weet wel zeker dat het nummer haar zal ontroeren. De tango verbindt haar met thuis en zij vindt de muziek van Carel een brug tussen haar twee culturen, de Argentijnse en de Nederlandse. Dat geeft ons een heel goed gevoel..."

zoek naar gerelateerde artikelen

vr 17 mei 2002