Met de eigentijdse Puskas en Di Stefano van 2002, Raul en Zidane, heeft Real Madrid de laatste strohalm gegrepen om het 100e levensjaar uiteindelijk af te sluiten met een hoofdprijs. Na 1960 - Met de eigentijdse Puskas en Di Stefano van 2002, Raul en Zidane, heeft Real Madrid de laatste strohalm hgegrepen om het 100e levensjaar uiteindelijk af te sluiten met een hoofdprijs. Na 1960, Real-Frankfurt 7-3, bleek Hampden Park in Glasgow de Spanjaarden opnieuw gunstig gezind. Tegen Bayer Leverkusen werd de finale van de Champions League met 2-1 gewonnen. Namen Puskas en Di Stefano 42 jaar geleden de doelpunten (4 + 3) voor hun rekening, gisteren scoorden Raul en Zidane voor 51.456 toeschouwers.

De wondergoal van Zinedine Zidane in de maak. (Foto: AP)

Daarmee ontsnapte de 'Koninklijke' aan een desastreus feestjaar zonder prijzen omdat het eerder de Spaanse titel aan Valencia liet en de Spaanse beker aan Deportivo la Coruna. De zege in de Champions League maakte het seizoen van de beste club uit de historie in één klap goed. Terwijl tegenstander Bayer Leverkusen met lege handen achterblijft, na desondanks het meest succesvolle seizoen ooit van de Duitsers.

Toch, eens knakt het touwtje en houdt de veerkracht van een ploeg op te bestaan. Voor het 'kleine' Bayer Leverkusen duurde het seizoen drie weken te lang. Gisteren, tijdens de finale van de Champions League, waren daar de laatste stuiptrekkingen. Mooie, indrukwekkende stuipen, maar uiteindelijk koop je er niets voor, zal trainer Klaus Toppmöller zeggen. Na het missen van de Duitse titel en nationale beker keken de Duitsers op Hampden Park in Glasgow al na acht minuten tegen een achterstand aan.

De Braziliaan Lucio liet Raul voor de tweede maal uit z'n rug weglopen bij een verre ingooi van Roberto Carlos. De spits van Real Madrid voelde doelman Jörg Butt komen en schoof de bal in een keer langs de blunderende goalie in de verre hoek, 1-0. Het zijn van die momenten waarvan spelers dagen later bekennen dat ze stijf van de stress stonden omdat ze niet vertrouwd zijn met de omstandigheden van een finale, die de hele wereld over gaat. Iets wat uiteraard gold voor Bayer Leverkusen en niet voor het internationaal gelouterde Real Madrid.

Wie echter dacht dat de wedstrijd daarmee was gespeeld, rekende buiten het laatste restje veerkracht. De Duitsers voelden zich met de minuut meer op hun gemak in de finale en namen het heft in handen. Het team van Toppmöller deed waar het zoveel lof mee oogstte afgelopen seizoen: combinatievoetbal van een hogere orde. Snel, met veel beweging, gebaseerd op een verbluffende functionele techniek, wat bleek uit de balaannames, het één keer spelen op de juiste snelheid, zodat de voortzetting zonder problemen kon gaan. Het is het spel dat ieder kind op 6-jarige leeftijd wordt voorgehouden als hij zich meldt bij een voetbalclub: samenspel.

De negende Europa Cup I. (Foto: EPA)

De grote regelneven van Bayer Leverkusen waren de fantastische Michael Ballack en Yildiray Bastürk. Real Madrid bleef het antwoord volledig schuldig, behoudens het grossieren in overtredingen: 17 in totaal voor rust. Zo ook in de 14e minuut. Bernd Schneider nam de vrije trap en Lucio maakte z'n fout goed door voor Fernando Hierro te kruipen en met het hoofd 1-1 te scoren. Het gaf Bayer Leverkusen zoveel vertrouwen dat de zelfverzekerde houding grensde aan hautainiteit. In ieder geval durfde niemand nog te beweren dat deze Duitse ploeg met z'n zo on-Duitse stijl onterecht in de finale stond.

Enige wat eraan schortte waren doelpunten. Uiteindelijk het belangrijkste. Soms werd de combinatie te veel tot kunst verheven in plaats van middel om tot treffers te komen. Terwijl bij Real Madrid juist alle individuele techniek ten volle wordt benut om te scoren. Zie Raul in de 9e minuut en Zinedine Zidane in de 45e minuut. De Fransman was tot dat moment evenals Luis Figo totaal onzichtbaar. Op links stuurde Roberto Carlos de Argentijn Santiago Solari weg. Zijn voorzet werd op de rand van het strafschopgebied door Zidane in één beweging de kruising in gevolleerd. Een 2-1 van ongekende schoonheid en goed voor de kwalificatie: doelpunt van het jaar.

Voor Bayer Leverkusen bleek het de genadeklap. Zoals een doelpunt op hetzelfde moment zaterdag in de Duitse bekerfinale tegen Schalke 04 evenzeer het einde inluidde. Uiteraard gaven de Duitsers zich in de tweede helft niet gewonnen, maar het gebrek aan stootkracht deed zich voelen. Zo werd de bal in blessuretijd driemaal van de lijn gehaald door invaller-doelman Iker Casillas. Aan de andere kant ging Real Madrid bijzonder slordig om met de geboden ruimte, die ideaal leek om via de counter de score verder uit te bouwen. Het gaf eens te meer aan dat ook het team van Vicente del Bosque snakte naar het einde van het seizoen, waarin de teller boven de zestig wedstrijden uitkwam.

De individuele kwaliteit loodste de 'Koninklijke' voor het oog van koning Juan Carlos uiteindelijk naar de negende Europa Cup I van de 100-jarige historie. Onvergelijkbaar met de nummer vijf in 1960, toen Real Madrid aan de hand van Puskas, Di Stefano en Gento Eintracht Frankfurt in hetzelfde Hampden Park met 7-3 oprolde.

Voor iemand als Zinedine Zidane deed het er niet toe: zijn eerste hoofdprijs als clubvoetballer was eindelijk binnen.

Leverkusen (Dui) - Real Madrid (Spa) 1-2 (1-2). 9. Raul 0-1, 14. Lucio 1-1, 44. Zidane 1-2. Scheisrechter: Meier (Dui). Toeschouwers: 51.000. Gele kaart: Salgado, Roberto Carlos (Real Madrid).

Leverkusen: Butt; Placente, Sebescen (65. Kirsten), Lucio (89. Babic) en Zivkovic; Schneider, Ramelow, Ballack en Basturk; Neuville en Brdaric (39. Berbatov).

Real Madrid: Cesar (68. Casillas); Salgado, Hierro, Helguera en Roberto Carlos; Solari, Makelele (73. Conceicao), Zidane en Figo (61. McManaman); Raul en Morientes.

zoek naar gerelateerde artikelen

do 16 mei 2002