AARHUS - Dat het pad van het bedrijven van topsport niet alleen over rozen gaat, heeft Nicole Heuwekemeijer wel ervaren. Het heeft ertoe geleid dat de 32-jarige handbalster het nu na 134 interlands voor gezien houdt. "Omdat het me telkens weer veel energie kost om me optimaal in Oranje te presenteren. Ik wil de laatste jaren lekker vrijuit voor mijn club in Denemarken spelen, zonder de druk van Oranje en het me steeds weer moeten aanpassen aan het team", verklaart Heuwekemeijer haar definitieve afscheid.

Nicole Heuwekemeijer schiet hier nog op het Italiaanse doel, maar heeft definitief een punt achter haar interlandloopbaan gezet. (Foto: ANP)

Definitief, want Heuwekemeijer haakte al eerder af, in april 1999, na het op alle fronten teleurstellende EK 1998 in eigen land. Maar toen was het niet haar eigen keuze. Omdat ze als eerste van de toenmalige Oranjeselectie, mede om privé-redenen, haar geluk ging beproeven in het handbal-mekka Denemarken moest ze noodgedwongen het team verlaten. Omdat ze zich ontrok aan de consensus die de teamleden met elkaar waren aangegaan, werd ze 'weggestemd' door haar ploeggenoten, die daarmee de mening van bondscoach Bert Bouwer vertolkten. Het betekende toen al de eerste twijfels bij 'Heuki' over haar rol bij Oranje en een kinkje in de kabel met Bouwer. Toch trad ze een half jaar later op verzoek van Bouwer weer toe tot de selectie en nam ze deel aan het later memorabele WK in Noorwegen. "Zowel de kwalificatie voor dat WK als het WK zelf, met de winst op Noorwegen als uitschieter, beschouw ik als de hoogtepunten in mijn carrière. Maar ook de wedstrijd tegen Macedonië, op het laatste WK in Italië, was voor mij een groot moment", overziet de geboren en getogen Amsterdamse. Het was vooral een revanche op Bouwer, die haar de wedstrijd ervoor tegen China om tactische redenen uit de ploeg had gelaten en na de verloren wedstrijd (23-24) verklaarde dat Heuwekemeijer nog niet fit genoeg was om te spelen. "Toen raakte ik wel even aan de kook, ja. Het was onzin, ik was topfit. Natuurlijk beslist de coach wie hij opstelt, maar als er drogredenen worden verkondigd, dan heb ik daar veel moeite mee."

Het was de bekende druppel. "Ik ben maanden bezig geweest om mijn gedachten te bepalen over Oranje. Omdat aan de ene kant mijn hart ligt bij Oranje en aan de andere kant mijn gevoel me ingeeft het niet meer te willen opbrengen om me telkens weer te moeten bewijzen. Ik heb op veel belangrijke momenten er gestaan voor Oranje, vaak ook goed gespeeld. Toch heb ik nooit de rust gevoeld dat ik optimaal gebruikt en gewaardeerd werd. Natuurlijk staat het team boven het individu. Maar het is niet goed om niet naar de individuen te luisteren. Het is tekenend dat alle speelsters van Oranje individueel behoorlijke progressie hebben geboekt maar dat het team nagenoeg is stil blijven staan. Daar komt nog bij dat Oranje mijns inziens te veel vasthoudt aan dezelfde tactiek en niet de volle breedte van de selectie benut. Het gekke is dat Bouwer en ik het persoonlijk goed kunnen vinden, alleen de handbalrelatie is wat scheefgegroeid."

Hoewel ze met haar club Brabrand IF een goed seizoen heeft gedraaid en als kampioen naar de hoogste handballiga is gepromoveerd, weet Heuwekemeijer nog niet of ze bij die club blijft. Brabrand heeft in financiële nood moeten fuseren met Skovbaggen en speelt in ieder geval op het hoogste niveau, maar over haar toekomst is ze nog onzeker. "Over maximaal twee weken neem ik een beslissing waar ik ga spelen. Er zijn meerdere opties. Voor mezelf vind ik het belangrijk dat ik met plezier kan handballen, zonder negatieve bijgedachten. Ik vind het wel jammer dat ik nu het EK in december in Denemarken mis, maar ik heb nu heel bewust voor mezelf gekozen."

zoek naar gerelateerde artikelen

wo 15 mei 2002