ROTTERDAM/DRIEHUIS - Nederland heeft gisteren op bijna koninklijke wijze afscheid van Pim Fortuyn genomen. Vele tienduizenden mensen, vaak overmand door verdriet, brachten een laatste groet aan de vermoorde politicus, die in hun ogen hoop op een betere toekomst gaf. Langs de rouwstoet door het centrum van Rotterdam klonk een minutenlang ovationeel applaus. De spierwitte Amerikaanse begrafenisauto werd bedolven onder bossen met de prachtigste bloemen. Veel toeschouwers kregen een brok in de keel en lieten hun tranen de vrije loop.

"Hier wordt geschiedenis geschreven, maar wel met een hele zwarte pen", bracht een hevig ontdane vrouw uit.

Een toeschouwster is uit de mensenmassa in Rotterdam gestapt om als laatste groet een roos op Fortuyns lijkwagen te kunnen gooien. Overal langs de route stond het rijen dik. (Foto: ANP)

"Dit is mooi, heel mooi", stamelde een zichtbaar gebroken man, die al uren achter de dranghekken stond. "Hij bracht ons zóveel toekomstperspectief. Dit is het laatste wat we nu voor hém kunnen doen."

Een groot aantal mensen had zich verzameld voor het stadhuis aan de Coolsingel, de plek waar Fortuyn nog maar enkele weken geleden zijn historische verkiezingstriomf vierde. Nu hing de vlag er halfstok. Ook voerde Fortuyns laatste tocht door de Maasstad langs zijn tot bedevaartsoord uitgegroeide woning aan het G.W. Burgerplein.

Bij aankomst bij de Laurentius-kathedraal aan de Mathenesserweg, waar 800 genodigden de dienst bijwoonden, klonk wederom luid applaus.

Toen de begrafenisauto voor de ingang stopte, werd het muisstil. Toen korte tijd later enkele vrouwen spontaan het lied 'Waarheen, waarvoor' begonnen te zingen, kreeg menigeen het te kwaad.

Tijdens de ruim anderhalf uur durende uitvaartmis stond buiten een grote menigte lawaaiig zijn sympathie aan Fortuyn te betuigen. Langdurig spontaan applaus en het lied 'You'll never walk alone' wisselden elkaar af. Ook werd veelvuldig de naam gescandeerd van de populairste Nederlandse politicus sinds jaren.

Andere toeschouwers konden zich echter niet inhouden en hieven beledigende spreekkoren aan tegen de gevestigde politieke orde en het paarse kabinet. Tot grote ergernis van de genodigden drong een aantal van deze teksten door tot in de kathedraal. Uit angst voor ongeregeldheden bij het verlaten van de kerk begon de politie extra dranghekken te plaatsen.

Toen de witte, hoge kist weer naar buiten werd gedragen en in de begrafenisauto werd geschoven, was het applaus van het publiek warmer en langduriger dan ooit. Op het moment dat de LPF-kandidaten naar buiten kwamen, werden zij hartstochtelijk toegejuicht. Even daarvoor had de uitvaartondernemer een levensgroot portret van Fortuyn op de trappen neergelegd, omringd door bloemen. De familie was bij het portret gefotografeerd.

Op het moment dat Pims broer Marten in de begrafenisauto stapte, maakte hij een veelzeggend triomfgebaar met de handen ineengeslagen boven zijn hoofd. Daarna vertrok de stoet naar de begraafplaats Driehuis-Westerveld.

Pim Fortuyn verliet zijn Rotterdam om er nooit meer terug te keren.

Langs de route naar de begraafplaats Westerveld in Driehuis stonden tienduizenden applaudisserende mensen. De op- en afritten, vluchtstroken, parkeerplaatsen en benzinestations; één groot menselijk lint van alle leeftijden en sociale lagen uit de maatschappij begeleidde de witte stoet naar het rustige plaatsje in Noord-Holland waar Fortuyn opgroeide.

Het Esso-station Ruyven, tussen Rotterdam Airport en Delft, had tweemaal zoveel bloemen ingeslagen als gebruikelijk. Ze vonden gretig aftrek. Op de viaducten stond het rijen dik, met veel spandoeken en Nederlandse vlaggen. Aan het aquaduct bij Roelofarendsveen hing een enorm oranje doek met rood-wit-blauwe letters: PIM R.I.P.

"Fortuyn zei ooit: Vergis je niet, ik word de nieuwe minister-president van dit land! Nou, hij is de status van minister-president al ontstegen. Kijk maar naar deze belangstelling. Dat heeft geen enkel individu in ons land ooit voor elkaar gekregen, laat staan een premier'', zegt een toeschouwer, ingeklemd op het viaduct boven de afslag Delft-Zuid.

"Ik ben bang dat niemand het van Fortuyn kan overnemen'', zegt de 19-jarige Rotterdammer Danko Tesic langs de snelweg. Roel Westerman (54) uit Dordrecht: "Alleen al de lol die ons is ontnomen. Ik had me erg op de politieke debatten verheugd.''

Terwijl de stoet met een gangetje van 60 kilometer per uur over de verlaten weg gleed, stonden in tegenovergestelde richting lange files.

Met enige vertraging kwam de rouwstoet om 17.15 uur aan bij de begraafplaats. Hoewel duizenden mensen zich achter de hekken verdrongen of op sommige plaatsen de wagen konden aanraken, verliep de tocht in een ontspannen, vreedzame sfeer. Door de bloemenzee op de motorkap had de chauffeur moeite de lijkwagen door de massa te sturen.

Op verzoek van de nabestaanden, die een familiegraf op Westerveld bezitten, vond de begrafenis in besloten kring plaats. Fortuyn kreeg een rustplaats bij de ingang, zodat zoveel mogelijk mensen de gelegenheid krijgen het tijdelijke graf te bezoeken.

Over enkele weken zullen zijn stoffelijke resten naar Italië worden overgebracht.

zoek naar gerelateerde artikelen

za 11 mei 2002