ROTTERDAM - Na al het geweeklaag over het Nederlandse clubvoetbal op het internationale platform schudde Feyenoord woensdag in een geweldige finale van de UEFA Cup niet slechts 28 jaar Rotterdamse frustratie af, maar ook zeven jaar van Nederlandse teleurstellingen. Met recht sprak trainer Bert van Marwijk na afloop van de sensationele 3-2 zege tegen Borussia Dortmund van geschiedschrijving door zijn spelers. Feyenoord als winnaar van de UEFA Cup 2002 had nooit iemand meer durven bevroeden. En er ligt meer in het verschiet als de club van Zuid in augustus in Monaco om de Super Cup speelt tegen of Real Madrid of Bayer Leverkusen.

Met een gave traptechniek krult Pierre van Hooydonk de bal over de Borussia-muur rechtstreeks in het doel. (Foto: Fotografie Rob de Jong)

Nederland was na het Bosman-arrest eind 1995 financieel in de middenmoot verdwenen. Het winnen van de Champions League in 1995 door Ajax zou het laatste Europese succes zijn voor ons land terwijl Feyenoord, qua begroting de derde club van Nederland en ongeveer 75e van Europa , na de UEFA Cup van 1974 helemaal kon fluiten naar internationale bekroning. Het geeft het winnen van de UEFA Cup extra cachèt voor spelers, trainers, directeur Rob Baan en voorzitter Jorien van den Herik van Feyenoord. Zij hebben het Nederlandse topvoetbal weer gevoel voor eigenwaarde bezorgd.

Met zoveel woorden wilde Bert van Marwijk het niet zeggen. De bescheiden Deventenaar bleef zelfs op de historische avond volledig zichzelf en moest door de spelers vanuit de schaduw op de voorgrond getrokken worden. Als Pierre van Hooijdonk de trainer de 15 kilo zware bokaal niet in handen had gedrukt zou Van Marwijk niet eens geweten hebben hoe het kleinood er van dichtbij uit ziet.

Jon Dahl Tomasson: trots

Het tekende de klasse van Van Marwijk, die tijdens de wedstrijd trouwens intensief als nooit tevoren stond te coachen. "Omdat we na de rode kaart van Jürgen Kohler met elf tegen tien de wedstrijd niet konden dicteren. Het hielp aanvankelijk niet zoveel omdat ik m'n spelers door de kakafonie van geluid niet kon bereiken. Later heb ik Robin van Persie, Bonaventure Kalou en Shinji Ono daarom gewisseld. Ze zaten er doorheen."

De spelers horen op de voorgrond en niet de trainers, vindt Van Marwijk. Een aardige voetnoot voor z'n collega's. "Ik was intens blij, maar uit het niet zo. Ik heb vooral genoten van de wisselwerking tussen spelers en publiek. De jongens verdienden die adoratie en als ik dat rustig van de kant kan bekijken, geniet ik voor de volle 100%."

Bijvoorbeeld van Pierre van Hooijdonk, die zelfs de handen op elkaar kreeg van ex-bondscoach Louis van Gaal, die hem zo lang negeerde bij Oranje, en Pierre's voorbeeld Michel Platini, die als specialist niet voor de eerste de beste vrije trap opspringt. Pi-Air wees Feyenoord uiteindelijk ook in de finale tegen de Borussen de weg met zijn zevende en achtste doelpunt in acht UEFA Cupduels. Na een vrije trap op de paal verdwenen een strafschop en z'n tweede free-kick onberispelijk achter doelman Jens Lehmann. De topscorer van het toernooi: "Terwijl ik geen bal had geraakt. Als het moet, sta ik er. Vat het niet op als opschepperig, maar het is het verhaal van m'n carrière. Daardoor ben ik stapje voor stapje hogerop gekomen want toen ik bij Steenbergen voetbalde, heb ik nooit vermoed een Europese finale te spelen, laat staan met die 15 kilo boven m'n hoofd te staan."

Edwin Zoetebier blij

Een onwerkelijk gevoel maakte zich al eerder meester over Bert van Marwijk. "Toen ik het stadion betrad, besefte ik onderdeel te zijn van iets unieks, iets wat je normaal alleen van televisie kent." De onwerkelijkheid werd alleen maar groter toen Paul Bosvelt aan het eind van de avond de UEFA Cup boven z'n hoofd tilde. Van Marwijk: "Niet helemaal onwerkelijk omdat je weet dat wij als team na de winterstop zo zijn gegroeid in het toernooi dat je incidenteel opgewassen bent tegen welke club ook. Daarom is het knock-out-systeem van de UEFA Cup zo mooi. Zouden wij onze tegenstanders Glasgow Rangers, PSV, Internazionale en Borussia Dortmund in een poule treffen dan trek je waarschijnlijk aan het kortste eind."

Even hadden de Feyenoorders in de kolkende Kuip met samengeknepen billen gezeten. Toen Marcio Amoroso in de 47e minuut 2-1 scoorde uit een onterecht toegekende strafschop. "Het zijn van die momenten, die we eigenlijk iedere wedstrijd hebben beleefd en iedere wedstrijd hebben overleefd", wist Kees van Wonderen zich te herinneren van de Europese tour. Jon Dahl Tomasson voegde de daad bij het woord en drie minuten stond het weer 3-1. Na het enige zwakke moment van Edwin Zoetebier - hij vergat zijn arm uit te steken bij een volley van Jan Koller - kwam de winst van de UEFA Cup niet meer in gevaar.

Uiteindelijk gaf arbiter Melo Pereira het startschot voor een volksfeest in De Kuip, waarbij alle Feyenoorders de UEFA Cup vertroetelden als hun eigen baby en de winnaarsmedaille koesterden als hun kostbaarste bezit. Alleen Bert van Marwijk niet. "Nee, ze waren op. Geeft niet, de spelers hebben het klaargespeeld en verdienen zo'n medaille. Ik heb genoeg aan de herinnering."

En met hem alle Feyenoorders en heel Nederland.

Borussia Dortmund (Dui) - Feyenoord (Ned) 2-3 (0-2). 33. Van Hooijdonk 0-1 (strafschop), 40. Van Hooijdonk 0-2, 47. Amoroso 1-2 (strafschop), 50. Tomasson 1-3, 58. Koller 2-3. Scheidsrechter: Vitor Manuel (Por). Toeschouwers: 42.000. Rode kaart: 31. Kohler (Dortmund). Gele kaart: Amoroso, Dedé, Rosicky (Dortmund), Rzasa, Paauwe, De Haan (Feyenoord).

Borussia Dortmund: Lehmann; Evanilson, Wörns, Kohler en Dedé; Ewerthon (62. Addo), Ricken (70. Heinrich), Reuter en Amoroso; Koller en Rosicky. Feyenoord: Zoetebier; Gyan, Van Wonderen, Paauwe en Rzasa; Bosvelt, Tomasson en Ono (85. De Haan); Kalou (76. Elmander), Van Hooijdonk en Van Persie (63. Leonardo).

zoek naar gerelateerde artikelen

vr 10 mei 2002