ROTTERDAM - Menselijk geluk van ongekende schoonheid zorgt voor ontroering. Veertien uur nadat de Feyenoord-spelers in een kolkende Kuip de polonaise hebben gelopen, wandelen vader en moeder Kalou met zoon Bonaventure over het inmiddels heilige gras in Rotterdam-Zuid. Met de UEFA Cup in zijn handen leidt de beroemdste voetballer van Ivoorkust zijn ouders rond in de voetbaltempel. Vader Isidre kan zijn tranen niet bedwingen, terwijl moeder haar handen in elkaar slaat. "God bedankt dat U mijn gebeden heeft verhoord en dat U Feyenoord deze cup heeft laten winnen", zegt ze luid met haar blik op de blauwe hemel gericht.

Vader en moeder Kalou met zoon Bonaventure kunnen hun geluk niet op. (Foto: De Telegraaf)

Zesduizend kilometer van huis beleven de trotse ouders de mooiste dagen van hun leven, omarmen ze elkaar, terwijl de verzilverde beker wordt gekust. De warme familieband straalt op iedereen. Isidre Kalou springt eens op het grasveld en maakt enkele ritmische bewegingen die veel weg hebben van een Afrikaanse godendans. "Hier is het allemaal gebeurd en nu loop ik hier zomaar rond", roept hij met een toon vol ongeloof. "Ongelooflijk dat we dit allemaal meemaken. Prachtig dat we dit met onze zoon kunnen delen. Een droom is werkelijkheid geworden. Jeetje, wat ben ik trots op Bonaventure. Hij, dat jongetje uit Jacob Village, heeft het hier gemaakt. Ik kan het me allemaal nog niet realiseren. Hier is mijn leven voor altijd veranderd. Ik zal voortaan als een veel gelukkiger mens door het leven wandelen."

Sinds de ouders door De Telegraaf uit donker Afrika werden opgehaald, leven ze in een trance. Moeder Hélène TraLouGohi was immers nog nooit buiten de Ivoorkust geweest. "Wat een prachtig land, wat een luxe", constateert ze timide. "Maar wat me het meest opvalt, zijn de aardige mensen. Overal waar we komen, worden we aangesproken. In het winkelcentrum wilden er mensen zomaar met ons op de foto. Ik besef nu dat Bonaventure hier een held is. Ja, ik kan me voorstellen dat hij het hier enorm naar zijn zin heeft."

Hoogtepunt voor het tweetal was natuurlijk de fantastische finale tussen Feyenoord en Borussia Dortmund. Tussen 42.000 enthousiastelingen zagen zij hun zoon als de zwarte parel van Ivoorkust stralen op het veld. Vader Isidre trilde even voor elven van de emoties toen zijn 'Bona' de beker de lucht in hief. "Wat een sfeer was er in het stadion. De warmte van al die Feyenoord-supporters was te voelen. En al die liederen die ze samen zongen. Dat kennen we in Afrika niet. Toen de 1-0 viel, omarmden sommige mensen me spontaan. Ik heb nu gezien dat Feyenoord één grote familie is. Maar ook de Duitse supporters waren sportief. Nadat hun spelers verloren hadden, kregen ze toch een fantastisch applaus. Nee, dat had ik niet verwacht."

Ook de Afrikaanse held zelf kan zijn geluk niet op. Dat hij dit hoogtepunt met de meest dierbare personen uit zijn leven heeft kunnen delen. "Het betekent zoveel dat zij erbij waren", benadrukt Kalou. "Het heeft me extra kracht gegeven om in hun aanwezigheid deze finale te spelen. Zij hebben me ook gesteund in de moeilijke perioden van mijn leven. Nu horen we ook samen te zijn."

In de overwinningsroes vertoefden de vader en moeder van de Cupwinnaar niet al te lang in De Kuip. De emoties hadden hen overmeesterd. Na de huldiging lieten ze alle officiële feestelijkheden bewust aan zich voorbijgaan. Ze wilden direct in huiselijke sfeer bij hun 24-jarige zoon dit succes verwerken. Een stralende moeder: "We hebben gegeten, gezongen en vooral gedanst. Geen samba of rock, maar Afrikaanse dansen. Ook hebben we gebeld met familieleden. Heel Jacob Village stond op z'n kop. De hele nacht hebben ze feest gevierd. Onze zoon is de eerste speler uit de Ivoorkust die een Europese beker wint. Ja, er is hier echt geschiedenis geschreven. Wanneer Bonaventure terugkeert in Ivoorkust staat het hele land op zijn kop."

De hoofdpersoon zelf lacht verlegen wanneer zijn moeder deze lovende woorden uitspreekt. "Ik heb gehoord wat mijn succes teweeg heeft gebracht in mijn thuisland. Ongelooflijk. In Ivoorkust heeft niet iedereen het even makkelijk. Het doet me deugd dat ik iedereen blij heb gemaakt. Ik wil een voorbeeld zijn. Mijn jonge landgenoten laten zien dat je zelfs vanuit het diepe Afrikaanse binnenland een held in Europa kunt worden."

Enkele minuten later grijpt vader Isidre ons bij de arm en legt een hand op onze schouder. "Weet U, Bonaventure is een bijzonder fantastische zoon. Een goede jongen. Veel kinderen in Afrika laten hun ouders op een bepaalde leeftijd los en bekommeren zich niet om hun lot. Hij is anders. Hij heeft voor ons een huis gekocht en ook nog een Jeep Cherokee. In zijn geluk wil hij ons laten meedelen."

Hoewel beide ouders rond twee uur 's nachts op hun kamer in het Hilton arriveerden, konden ze de slaap nauwelijks vatten en keken ze op de tv nog eens naar hele wedstrijd. Om er voor honderd procent zeker van te zijn dat deze droom werkelijkheid is geworden.

De volgende ochtend stelt zoonlief hen bij de koffie zelfs voor aan matchwinnaar Pierre van Hooijdonk. "Excellent, excellent", stamelt Isidre in het Frans wanneer hij de maker van de twee uiterst belangrijke doelpunten de hand schudt. "Mijnheer, U bent werkelijk een hele grote." Beide ouders glunderen. Zoals ze al vier dagen lang glunderen. Rotterdam hebben ze voor altijd in hun hart gesloten. "Toen wij aankwamen, schrok ik wel", beklemtoont de vader van Kalou. "Hier in Rotterdam hebben we de dood van politicus Pim Fortuyn zichtbaar meegekregen. Ik had nooit verwacht dat zoiets in het vredelievende en democratische Nederland mogelijk was. Moordaanslagen, dat had ik enkel in Israël verwacht. De reactie van het Nederlandse volk was echter hartverwarmend. We sliepen dichtbij het stadshuis en zagen iedere dag de rijen met mensen die bloemen kwamen leggen. Een prachtig gebaar van een prachtig volk. Jullie mogen er trots op zijn dat jullie Nederlanders in deze omstandigheden een familie vormen. Naast het fantastische voetbalsucces heeft dat ook grote indruk op ons gemaakt."

Daarna klampt vader Isidre ons nog een keer vast. "Merci, merci, voor De Telegraaf", zegt hij vanuit het diepst van zijn hart. "Een droom is waarheid geworden. Merci."

zoek naar gerelateerde artikelen

vr 10 mei 2002