AMSTERDAM - Goede tijden, slechte tijden! Ex-vj en soapverslaafde Fabienne de Vries kan er over mee praten. Twee jaar geleden stagneerde haar carrière in televisieland. Of ze ooit nog op de buis terug zou keren was nog maar de vraag. Maar de mooie Fabienne gaf zich niet zomaar gewonnen. Ze maakte een jaar lang pas op de plaats, maar slaat nu genadeloos terug. Want naast de presentatie van het in Zuid-Afrika opgenomen programma Fear Factor, behoort Fabienne vanaf deze week tot de vaste cast van de soap Onderweg naar morgen.

Voor Fabienne is de combinatie van acteren en presenteren een grote droom. "Zoals Linda de Mol alles zo perfect in balans weet te krijgen, daar heb ik een enorme bewondering voor."

"Sorry hoor. Let alsjeblieft niet op de troep. Mijn styliste is net weg en dit moet allemaal nog m'n koffer in." Fabienne grist twee gebloemde teenslippers en een knalrood topje van de bank en ploft neer. Ze heeft het vreselijk druk en dat vindt ze niet erg. Sterker nog, ze geniet er van. "Vandaag had ik de voorlopig laatste opnames voor 'Onderweg naar morgen' en straks zit ik alweer in het vliegtuig naar Kaapstad voor de presentatie van Fear Factor."

Ze hapt even naar adem. 'Maar mij hoor je niet klagen hoor. Zowel zakelijk als privé mag ik momenteel m'n handjes dichtknijpen. En dat zeg ik, omdat ik ook andere tijden heb gekend. Meer dan een jaar lang heb ik met m'n armen over elkaar gezeten. Natuurlijk is dat inherent aan het vak, maar leuk was het absoluut niet."

"Daarvoor had ik zes jaar achtereen idioot hard gewerkt. Twee jaar bij RTL4 en vier geweldige jaren bij TMF. Het treintje bleef maar gaan en het kon natuurlijk ook niet uitblijven dat hij op een gegeven moment ergens zou stoppen om bij te tanken. Ik zat echter zo lekker in die drive dat ik niet van ophouden wilde weten. Van mij mocht dat volgende station meteen wel komen."

"Sinds een klein jaar gaat het gelukkig weer goed. En als ik heel eerlijk ben, was achteraf gezien die noodgedwongen break voor mij persoonlijk niet eens zo slecht. Eindelijk kreeg ik de tijd om stil te staan bij waar ik nu in het leven sta. Om alles een plekje te geven en te genieten van dingen waar me zes jaar lang de tijd eenvoudigweg voor ontbrak. Dan heb ik het over de normaalste zaken van het leven, zoals bijvoorbeeld lekker winkelen, een cursus doen of het lezen van een goed boek. Ik ontnuchterde, werd rustiger en meer volwassen. Het heilige moeten, wat ik blijkbaar toch erg in me had, ging er een beetje af.'

Op het moment dat Fabienne voor zichzelf alles op een rijtje had gezet, keerde het tij. "Ja, alsof het zo heeft moeten zijn. Allereerst kreeg ik een gastrol in 'Onderweg naar morgen' en later mocht ik de presentatie van de programma's Wannahaves en Fear Factor op me nemen."

"Het eerste vond ik doodeng. Ik had wel eens aan acteren mogen snuffelen, maar zag dit toch echt als mijn debuut. Voor mijn gevoel was het erop of eronder. Het risico om met de grond gelijk gemaakt te worden heb ik bewust genomen. Uit zelfbescherming heb ik er nog wel, ondanks het feit dat ik gevraagd ben voor die rol, op gestaan een screentest te doen. Als ik daar helemaal niks van zou bakken, kon ik tenminste nog terug. Dan hoefde ik mezelf niet voor joker te zetten op de set."

Gelukkig voor Fabienne pakte het goed uit. "Na anderhalve maand opnames begon ik het steeds vervelender te vinden, dat ik maar een tijdelijke rol had. Mijn personage Bobby zou namelijk binnen drie maanden dood gaan. De uitvoerend producent riep nadat mijn laatste draaidag erop zat nog gekscherend: ach, je kunt altijd nog terugkomen als haar tweelingzus." En dat in een soap alles kan, bewijst het feit dat Fabienne nu inderdaad terugkeert in de serie als, jawel de tweelingzus van de overleden Bobby. "Ik zie het echt als een enorm groot compliment dat ze me terug hebben gehaald. De rol die ik nu heb vind ik enig om te doen. Ik kan me helemaal uitleven, hoewel ik dat vorig jaar nog niet gekund zou hebben. Ik voel me nu veel zelfverzekerder. Bobby was een heel zakelijk type. Daar was niet zoveel durf voor nodig. Nicky daarentegen is heel baldadig en een tikkeltje ondeugend. Voor dat frivole moet je je toch wat meer kunnen geven en vooral wat uitbundiger durven zijn. Toen ik Bobby speelde was ik al lang blij als ik de tekst een beetje normaal uit m'n mond kreeg."

"Nicky is een reislustig type. Ze zal komen en gaan. En dat komt mij heel goed uit. Nu kunnen we het zo plannen dat ik tussen de bedrijven door voor de presentatie van Fear Factor weer een paar weken naar Zuid-Afrika kan vertrekken."

De combinatie van acteren en presenteren is altijd een droom van Fabienne geweest. "Het zijn totaal verschillende disciplines, maar op de één of andere manier vult het elkaar wel aan. Linda de Mol is en blijft daarin altijd een groot voorbeeld voor mij. Zij acteert, presenteert en weet dat ook nog eens op een fantastische manier te combineren met het moederschap. Dat laatste ben ik nog niet, behalve dan dat ik de verantwoording heb voor mijn hond. Nee, Linda weet alles zo perfect in balans te krijgen, daar heb ik ongelooflijk veel bewondering voor. En begrijp me goed, ik wil niet een tweede Linda de Mol worden of zo, maar de manier waarop zij alles aanpakt is voor mij een groot voorbeeld."

"Het nadeel van presenteren vind ik dat je er vaak alleen voor staat. Op beeld moet ík het waarmaken en ík moet het voorwerk, dat natuurlijk wel met een heel team wordt gedaan, tot een verder succes maken. Soms vind ik dat wel eens een hele zware last. Het leuke van acteren is dan weer dat je meestal één van de velen bent. Als ik een keer slecht speel, stort niet gelijk het hele programma in. Bovendien ben ik een enorme soapfreak, dus erin meespelen is voor mij het einde. Eigenlijk begon het al in m'n jeugd. Toen had je het meisjesblad Tina. Daar stonden van die vervolgverhalen in. Ik kon gewoon niet wachten tot het volgende nummer op de deurmat viel."

Ook privé gaat het heel goed met Fabienne. Glunderend: "Ik ben nu al weer ruim twee jaar heel gelukkig met Guido. Hij is cameraman en begrijpt het wereldje waarin ik zit als geen ander. En dat is wel erg prettig. Ja, en nu moet ik hem weer twee weken missen. De vorige keer dat ik in Kaapstad zat, is hij overgekomen. Maar toen was ik daar zes weken, dat was echt te lang."

"Je zou het misschien niet zeggen, maar ik ben heel huiselijk hoor. Ik vind het heerlijk om samen knus op de bank te zitten. Sinds ik met Guido samenwoon, ga ik nog nauwelijks uit. Af en toe voel ik me dan ook echt een saaie muts. Vroeger was ik de discotheken niet uit te rammen. Ik hield ontzettend van dansen en kon rustig zonder ook maar een druppel alcohol of drugs tot zes uur 's morgens doorgaan. Het klinkt als een cliché, maar als je een vriendje krijgt, hoeft dat allemaal niet meer zo nodig.' Het is duidelijk: Fabienne is volwassen geworden.

zoek naar gerelateerde artikelen

wo 8 mei 2002