MADRID - Ze kwamen voor een feestje, de socio's van Real Madrid. FC Barcelona lag al op de knieën na de eerste wedstrijd in de halve finale van de Champions League. In Estadio Santiago Bernabeu zou na de 2-0 een showstuk volgen, zo beloofden de spelers van Vicente del Bosque. Het gaat veel te ver om het treffen van gisteren na de 1-1 als zodanig te typeren; ondanks de fantastische goal van Raul en het bereiken van de derde finale van de Champions League in vijf jaar tijd voor de 100-jarige 'Koninklijke'.

FC Barcelona-verdediger Frank de Boer probeert Raul af te stoppen. De spits van Real schoot zijn team naar 1-0. (Foto: REUTERS)

Niet alleen het vertoonde spel van gisteren maar ook de ontplofte autobom op de hoek van het stadion bijna vier uur voor de wedstrijd en de rellen tijdens de ontmoeting in het supportersvak van FC Barcelona zorgden voor een domper op de feestvreugde.

Er ontstond onder de 80.000 meer iets van een antistemming tegen de provincies, die zich altijd zo afzetten tegen het machtscentrum Madrid. Zoals ze doen in Baskenland en in het Catalonië van FC Barcelona. De nationale Spaanse vlag overheerste nagenoeg het maagdelijk wit, dat de Real-fans altijd met zich meedragen. Verder was het 'viva Espagna' niet van de lucht evenals het 'ETA No' en 'Catalunya No'.

Het laatste overheerste toen Catalaanse fans erop los begonnen te rammen toen Raul vlak voor rust Real Madrid naar 1-0 schoot. Zinedine Zidane liep Xavi, de teruggekeerde vormgever, van de bal. Raul nam over en met links schoot hij de bal van twintig meter strak in het kruis. De oproerpolitie maakte op bepaald niet zachtzinnige wijze een eind aan de ongeregeldheden in de nok van het stadion, waar een gedeelte van de Barça-aanhang zich misdroeg.

De 1-0 veranderde weinig aan de uitgangspositie van FC Barcelona. Het moest alleen drie keer scoren in het restant van de wedstrijd omdat Rauls treffer een verlenging uitsloot. Trainer Carlos Rexach bracht Marc Overmars na rust voor verdediger Francesco Coco, waarmee het aantal Nederlanders op vier kwam met Frank de Boer, Patrick Kluivert en Phillip Cocu. Al na drie minuten resulteerde deze alles-of-nietspoging in de gelijkmaker. Cocu, die in de eerste helft een schot van Fabio Rochemback verlengde tot op de paal, liet een harde schuiver van links los. De inzet hield het midden tussen een voorzet en een schot en werd tot ieders verbazing via de hak van Iván Helguera gepromoveerd tot 1-1.

In de fase daarna bleek de kwetsbaarheid van Real Madrid. Ondanks al het individuele talent kwam de ploeg niet van de eigen goal af. Catalaanse gedachten gingen even terug naar 1974. Weliswaar had FC Barcelona in totaal vijfmaal met twee treffers verschil gewonnen van en bij Real Madrid; in 1974 beleefden de Madrilenen de grootste vernedering uit de inmiddels 100-jarige geschiedenis. Aan de hand van Johan Cruyff, z'n eerste Spaanse topper, werd het 'koninklijke' wit met zwart besmeurd door een 5-1 (!) nederlaag voor eigen publiek.

Hoewel FC Barcelona de druk hield op de Madrileense defensie kwam het niet tot veel kansen. Luis Enrique zag een schuiver met links maar net naast gaan. Teleurstellend was trouwens de hele avond het spel van Kluivert. De Nederlander stond weer eens in de punt van de aanval met Javier Saviola, maar zat geen moment in de wedstrijd. Juist nu z'n ploeg de Nederlandse international zo hard nodig had. Verder dan een volley zes minuten voor tijd over het doel van Dominguez César kwam Kluivert niet.

Langzamerhand verstreek de tijd voor FC Barcelona en raakte het schrijven van historie door de ploeg van Carlos Rexach buiten beeld en kwam dat aspect binnen bereik van Real Madrid. Want zo mag je het toch noemen als de grootste club van de wereld haar 100-jarig bestaan gaat vieren met een plaats in de finale van de Champions League in Glasgow en daar op voorhand de beste papieren heeft om de negende (!) Europa Cup 1 uit de historie te winnen ten koste van het Duitse Bayer Leverkusen.

'Viva Espagna' en 'Viva Madrid' klonken daarom toen de Italiaan Pierluigi Collina affloot na negentig minuten.

Het zei alles over Real Madrid-FC Barcelona, maar tevens over alle randzaken gisteren, de 1e mei van 2002, toen het Spaanse voetbal voor het eerst werd geconfronteerd met terreur ten gevolge van binnenlandse politiek.

Real Madrid - Barcelona 1-1 (1-0). 43. Raul 1-0, 49. Helguera 1-1 (eigen doelpunt). Scheidsrechter: Collina (Ita). Toeschouwers: 80.000. Gele kaart: Salgado, Conceicao (Real Madrid), Puyol (Barcelona).

Real Madrid: Cesar; Salgado, Hierro, Helguera en Roberto Carlos; Makelele, Zidane (46. Conçeicao), Figo (68. McManaman) en Solari; Raul en Guti (87. Barahuna).

Barcelona: Bonano; Puyol, Abelardo, De Boer en Coco (46. Overmars); Xavi, Rochemback (67. Geovanni), Luis Enrique en Cocu (76. Barjuan); Saviola en Kluivert.

Bijzonderheid: eerste wedstrijd 2-0.

zoek naar gerelateerde artikelen

do 2 mei 2002