SANREMO - De buren kunnen gerust gaan slapen, want 'Signor Sanremo' is weer thuis. Één keer per jaar bezoekt Erik Zabel zijn residentie aan de Bloemenrivièra en dan is het groot feest op de Via Roma. Op die speciale dag in maart wordt Milaan-Sanremo verreden en op die speciale dag is de Duitse klassiekerkoning altijd in grote vorm. Alleen Andrei Tchmile was de afgelopen jaren in staat om het feestje van Telekom te verstoren. Zaterdagmiddag liet de winnaar van de Wereldbeker niemand in zijn buurt komen. Pas toen hij op het podium stond, mochten Mario Cipollini en wereldkampioen Romans Vainsteins naast hem plaats nemen. Twee grote namen, twee vedetten, die door Zabel deskundig waren verslagen. Eens te meer werd op dat moment duidelijk over welke unieke klasse de viervoudig winnaar van de Primavera beschikt.

De ontelbare voorbeschouwingen en strijdkreten uit met name het Italiaanse kamp hadden geen enkele invloed op de stoïcijnse Duitser. Natuurlijk had hij de afgelopen week liever in de Tirreno-Adriatico drie keer gewonnen in plaats van verloren. Maar om nu te zeggen dat hij daarvan van de kook was geraakt? Nee, dat ging te ver. Veel te ver. Toen hij in 1997 voor het eerst Milaan-Sanremo won, had hij nog wel die fout gemaakt. Destijds, zo bekende Zabel, had hij veel te veel respect voor zijn tegenstanders. Daarom was zijn eerste overwinning het moeilijkst. En ook de wijzigingen in het parcours en de bloedstollende sprint konden hem niet van slag brengen. De vierde triomf in vijf jaar werd moeiteloos als de mooiste omschreven met de woorden: "Signor Sanremo is weer thuis."

De overwinning was er één uit het boekje. Na de wandeling richting Cipressa verscheen Francesco Casagrande van de favorieten als eerste aan het front. De vroege aanval werd gepareerd door Alexander Vinokourov. Zabel: "Dat was tijdens de teambespreking afgesproken. Elli of Vinokourov moest tussen de Cipressa en de Poggio voorin zitten om het tempo en het ritme te verstoren. Dat werkte perfect."

Op de gedevalueerde scherprechter werden de dappere aanvallers opgeraapt en nam Team Telekom de koers in handen. Pas vlak voor de top werd de controle verloren en stortte Michele Bartoli zich als eerste in de afdaling. Zabel zelf zat bij ploeggenoot Fagnini in het wiel. Op zijn gemak kon hij wachten op het juiste moment om de sprint aan te gaan.

Op de Via Roma was het geduld van Erik Dekker te snel op. Onder de rode vlag zag hij een gaatje en was hij even weg. De jump miste het venijn waarmee de Rabo-renner in de Tour de France wereldberoemd werd. Na een paar seconden kon hij Milaan-Sanremo vergeten. Dekker: "De wind stond op kop en dat was ook nog eens verre van ideaal. Ik kon er langs en ben er langs gegaan. Gewoon gegokt. Op 600 meter viel het tempo wel stil, maar was ik gezien."

Met een dosis geluk overleefde ook Dekker de enorme valpartij ter hoogte van het plaatselijke postkantoor. Terwijl de fietsen en de renners door de lucht vlogen, vloog Zabel over de meet. Cipollini, die met zijn handen op het stuur van de Poggio afdaalde, werd tot ieders verbazing toch nog tweede dankzij een 'truc speciale'. Sommige Italianen lijken daarop patent te hebben.

Het geheim van Zabel is zijn Spartaanse leefwijze in de winter. Nadat hij vorig jaar na de Ronde van Lombardije werd gehuldigd als winnaar van de Wereldbeker gunde hij zichzelf twee weken vakantie. Op trainingskampen in Zuid-Afrika en Mallorca trapte hij vanaf begin november de 18.000 kilometer weg die hij nodig heeft om na bijna 300 kilometer nog één keer te exploderen. De stabiele atleet heeft er zelf nu nog geen moeite mee om dat elk jaar op te brengen. "Ik zag Cipollini pas na de streep, maar was niet als een gebroken man naar huis gegaan als ik hier had verloren", bekende Zabel na afloop. "Het plezier in het wielrennen staat nog altijd voorop, al ben ook ik maar een mens. Vorig jaar heeft met de Tour, de Spelen en de Wereldbeker veel kracht gekost. Het was zwaar om die bokaal naar huis te brengen. Er werd al gespeculeerd dat ik dit seizoen de rekening zou betalen. Daar heb ik zelf nooit bij stilgestaan."

Op 30-jarige leeftijd heeft de vijfvoudig winnaar van de groene trui in de Tour geleerd om niet al te ver vooruit te kijken. Met zeven overwinningen is Eddy Merckx nog steeds recordhouder in Milaan-Sanremo. Een score die voor Zabel, die op gelijke hoogte kwam met de legendarische Gino Bartali, nog net zo ver weg is als dichtbij. "Ik wil liever niet meer zover vooruit kijken. Over twee weken rij ik de Ronde van Vlaanderen en daarna Parijs-Roubaix. Tegen die tijd kijken wij wel verder."

Op 28 april komt 'Signor Sanremo' in ieder geval naar de Amstel Gold Race, die hij vorig jaar ook won. Dat was geen verrassing. In het voorjaar is Erik Zabel de zware winter al snel vergeten. Dan bonst de lente in zijn hart en voelt hij zich overal thuis.

ma 26 maart 2001