GLASGOW - De spiegelwand van de fitnessruimte van het Tollcross Park Leisure Centre, voor de gelegenheid omgeturnd tot persruimte, kreeg op het laatste moment nog een grondige poetsbeurt. De stoelen stonden in slagorde opgesteld in de zaal, aan weerszijden van het spreekgestoelte waren de planten in de bakken keurig geschikt en aan koffie met gebak ontbrak het evenmin. Niets leek op de ochtend van de eerste dag van de Grand Prix van Glasgow een groots onthaal voor tweevoudig olympisch zwemkampioen Pieter van den Hoogenband in de weg te staan.

Pieter van den Hoogenband. (Foto: EPA)

De opkomst van welgeteld één journalist en twee fotografen van Schotse komaf deed bij Jacco Verhaeren het vermoeden rijzen dat dit wellicht toch niet de wedstrijd was waar hij vooraf op had gehoopt om de rentree van zijn bewierookte pupil enig cachet te geven. Een snelle blik op de deelnemerslijst ontlokte hem vervolgens een veelzeggende zucht, zwanger van cynisme. "Het moet mogelijk zijn hier een paar keer te winnen." De series van de 50 vrij deden hem een kleine zes uur later briesen van woede. "Zó zwem je geen wedstrijden!"

De succescoach van de professionele Philips-formatie had even daarvoor nog wel zo stellig geklonken. "Een handgeklokte limietwedstrijd in Amersfoort, daar doen we echt niet meer aan. Met deze ploeg verschijnen we alleen aan de start bij wedstrijden met status." Hoe anders bleek gisteren de bittere realiteit tijdens de vuurdoop van 's werelds eerste professionele zwemploeg. Britse toppers als James Hickman en Mark Foster hadden hun komst aangekondigd, maar bleken in geen velden of wegen te bekennen. En tot overmaat van ramp haperde tijdens de series van de 50 vrij ook nog eens de tijdwaarneming, waardoor Van den Hoogenband een winnende tijd van 23,75 achter zijn naam kreeg waar Verhaeren met de hand 22,5 had geklokt. "Lijkt me niet te kloppen. Zo'n tijd zwem ik zelfs op de vlinderslag nog wel", lachte Van den Hoogenband.

De chaos rond de tijdwaarneming was illustratief voor de Schotse Grand Prix. Het is dat ook enkele van de 'overgebleven' zwemmers van PSV zich de moeite hadden getroost de oversteek te wagen, anders was de tegenstand voor de Nederlandse zwemprofs wel van een érg pover niveau geweest. Ter illustratie: op de 50 vrij heeft bedroeg het verschil tussen de zwemmer met de langzaamste (Andrew Deans) en de snelste (Pieter van den Hoogenband) inschrijftijd welgeteld zeven seconden.

"Deze wedstrijd heeft beslist status", meende Verhaeren desalniettemin. Om daar lachend aan toe te voegen: "Alleen geen deelnemersveld."

Toch weigerde hij te reppen van een mislukte keuze. De Limburger noemde het eerder een vlucht uit Nederland. "Het is een kwalijke zaak dat we in Nederland nog steeds niet één fatsoenlijke wedstrijd hebben waar we kunnen starten. Als je dit ziet kun je wel roepen dat we net zo goed in ons eigen bad een paar lijnen uit kunnen gooien om tegen elkaar te zwemmen, maar dat is toch anders. Het zwemmen van een driedaagse wedstrijd met het systeem van series en finales is in deze fase van de voorbereiding op de wereldkampioenschappen in Fukuoka een prima ijkpunt. Bovendien is het ook niet verkeerd eindelijk weer eens in een snel bad te zwemmen. Als in Nederland zo'n wedstrijd werd georganiseerd, hadden we ons de moeite van deze reis bespaard. Maar ja, daar is het een bijna onmogelijke opgave om zelfs een wedstrijd met elektronische tijdwaarneming te organiseren."

Van den Hoogenband was het roerend met zijn trainer eens. Hij won in Glasgow niet voor God of vaderland, maar uitsluitend voor zichzelf. "Het is prettig om jezelf weer eens te testen, in het ritme te komen. Warming-up, jezelf voor een wedstrijd opladen en vervolgens lekker even knallen. Zoiets doe je alleen voor jezelf, met tegenstanders ben ik nooit zo bezig. Ik heb er onderhand mee leren leven dat ik misschien wat sneller zwem dan de rest."

za 24 maart 2001