AMSTERDAM - "Ik hou van het leven in Holland", zegt Egi Mikalajunas. De Litouwse powerforward is één van de meest onopvallende spelers uit het basisvijftal van landskampioen Ricoh Astronauts. Na een moeilijke competitiestart is hij echter op het niveau beland waar de veeleisende coach Ton Boot hem wil hebben. Vanavond staat hij in de halve finale van de Korac Cup voor de loodzware opgave om de strijd aan te binden met de luchtmacht van de Spaanse topclub Unicaja Malaga.

"Wat mij hier echter ontzettend tegenstaat, zijn de eindeloze files. Vooral als in het centrum van Amsterdam een brug opengaat en ik vervolgens een half uur moet wachten, slaan bij mij weleens de stoppen door. In Litouwen bestaat het verschijnsel file niet. Maar wat mij het meest frappeert is dat hier iedereen zijn eigen stijl heeft, men trekt zich vaak niets aan van de heersende mode."

Egi Mikalajunas is een typische basketballer uit Litouwen, één van die Baltische staten waar deze op Amerikaanse leest geschoeide sport bijkans een religie is. Al vóór de Tweede Wereldoorlog behoorde Litouwen tot de Europese top. Na de annexatie door de grote boze buurman Rusland leverde het, tot het uiteenvallen van het sovjetrijk, de kern van elke Russische nationale ploeg. Het landje van krap vier miljoen inwoners won sinds de herkregen onafhankelijkheid inmiddels de Europacup en tal van medailles op diverse Olympische Spelen.

Mikalajunas kwam aan het begin van dit seizoen de Amsterdamse gelederen versterken. De 2.02 meter lange forward: "Ik had het jaar daarvoor in Estland gespeeld. Er waren meer mogelijkheden, maar ik koos voor Astronauts omdat ik weleens kampioen wilde worden. Ik was twee dagen in Amsterdam geweest tijdens de contractonderhandelingen wat ik zag, beviel me wel."

Mikalajunas was in Estland terechtgekomen na vanaf zijn vroegste jeugd bij het huidige Lietuvas Rietas te hebben gespeeld. "Via één van de vijf basketbalscholen in Vilnius kwam ik op mijn achttiende in het eerste team terecht. Dat was een geweldige eer. In Litouwen is basketbal volkssport nummer één, dus al mijn vrienden benijdden me. We speelden voor gemiddeld 1500 toeschouwers. Bij topwedstrijden zaten er 4500 fans op de propvolle tribunes. Twee jaar geleden werd ik getransfereerd naar een mindere club. Dat was voor mij het sein om naar Estland te gaan. Daar werd ik voor het eerst een dragende speler, dat is erg goed geweest voor mijn ontwikkeling."

Zoals elke nieuweling bij Ton Boot moest Mikalajunas door diepe dalen om op zijn huidige niveau te belanden. "Het was een totaal andere aanpak dan ik gewend was. Er werd nadruk gelegd op de kleinste dingen, die in Litouwen niet belangrijk waren. We moesten altijd honderd procent gefocust zijn, dat was weleens moeilijk voor mij. Ik heb daarbij heel veel steun gehad van mijn ploeggenoten. Ik werd vanaf het begin fantastisch opgevangen. Er wordt hier van iedereen verwacht dat hij de ander helpt. Ook dat was ik anders gewend. In Litouwen wordt er veel meer gekankerd wanneer iets niet goed gaat. Maar ik heb dan ook enorme bewondering voor spelers als Joe Spinks en Chris McGuthrie. Het zijn allebei ultieme teamspelers, die voortdurend aan het teambelang denken, in tegenstelling tot alle Amerikanen die ik tot nu ontmoet heb. Ze zullen je altijd proberen te helpen."

Ondanks het enorme verschil in talent ziet Mikalajunas kansen tegen Malaga. "Ik zag de video van een wedstrijd tegen Real Madrid. Ze zijn vooral inside heel erg sterk. Met de Fransman Weiss, de Kroaat Petruska en de Amerikaan Miller zijn ze ontzettend lang en atletisch. Hun beste man is Mrsic, ook uit Kroatië. Ik heb echter gehoord dat hij geblesseerd schijnt te zijn en morgen niet meedoet. Als we een superdag hebben, zoals thuis tegen Fenerbahce, kunnen we ze afstoppen."

wo 21 maart 2001