Feyenoord door
VfB Stuttgart in slaap gesust

door Henk Evenblij

ROTTERDAM - Er dreigt een eenzame kerst voor Feyenoord. De favoriet voor de Nederlandse titel liet zich gisteravond behoorlijk voor gek zetten door VfB Stuttgart. In de verste verte zag het er niet naar uit dat de Kuip-bewoners gelijk (2-2) zouden spelen tegen deze Duitsers. Het tegendeel bleek echter waar. Feyenoord verzuimde om in de eerste helft afstand te nemen en voelde zich uiteindelijk zwaar bekocht. De remise geeft dan ook weinig hoop voor de return in deze derde ronde van het UEFA-Cuptoernooi. Feyenoord haalde geen moment zijn normale niveau en moet nu normaal gesproken het ergste vrezen. Het liet zich in de Kuip heerlijk in slaap sussen.

Paul Bosvelt duelleert met Sean Dundee. Een zeldzaam beeld uit het tamme duel Feyenoord-Stuttgart. In de eigen Kuip komen de Rotterdammers niet verder dan 2-2.

FOTO: MATTY VAN WIJNBERGEN

En toch, als er een ploeg was om om te vreten dan was het wel Vfb Stuttgart. De equipe uit Zuid-Duitsland had meer dan een half uur niets, maar dan ook niets te vertellen. In De Kuip domineerde maar één ploeg en dat was Feyenoord. Alleen de makke van dit Feyenoord is dat, wanneer het de overhand heeft, het totaal geen raad weet met de kansen.

Van Marwijk: "Stuttgart fitter"

Het begin zag er overigens nog rooskleurig uit. Jon-Dahl Tomasson schatte na een paar minuten een dieptepass van Paul Bosvelt goed in. De Deen bedacht zich geen moment en schoot Feyenoord zoals het hoort op voorsprong. Stuttgart, dat de geniale spelbepaler Balakov node miste, leek een kansloze missie tegemoet te gaan. Na speldenprikjes van Tininho en Bosvelt, wachtte het legioen op het tweede doelpunt. Die had Tomasson moeten maken op aangeven van Kalou. Dat gebeurde dus niet en dat was geen verrassing. Al eeuwen smacht Feyenoord naar een goalgetter, een man die er minstens 25 per seizoen indrukt.

Het tamme potje kon door het falen van de aanval vervolgens alle kanten op. Dat bleek wel na ruim een half uur. Van Stuttgart was nog geen enkele dreiging uit gegaan, maar een simpele voorzet van Gerber werd door Sean 'Crocodile' Dundee ineens op de pantoffel genomen. De naar Oranje lonkende Ferry de Haan kwam te laat om de Zuid-Afrikaan van een gewichtige treffer af te houden.

Feyenoord, het gewoon beter spelende Feyenoord, had het zover nooit mogen laten komen. Maar de gemakzucht straalde in deze fase van de ploeg af. Europa-Cupwedstrijden dienen met het mes in de schoenen afgewerkt te worden. En vooral als het gaat om Duitse ploegen. Teams die zeker in uitwedstrijden nooit het achterste van hun tong laten zien en alleen gluiperig toeslaan wanneer de opponent iets te laconiek acteert.

Het miezerige duel dat, nogmaals, niemand tot de verbeelding sprak, kreeg plotsklaps een positieve wending. Voor Feyenoord wel te verstaan. Prutswerk van Stuttgart achterin werd door Leonardo naar behoren afgewerkt. Een opsteker van jewelste, zo vlak voor rust, maar niet meer dan dat. Feyenoord verzuimde gewoon om de Duitsers met klinkende cijfers af te straffen en de return tot een formaliteit te maken.

Het armetierig acterende Stuttgart bleef met deze tussenstand dus keurig overeind. Het was dan ook weer het oude liedje met Feyenoord. Het dwong kansen af, maar faalde op de beslissende momenten. Daarom bleef een pak rammel uit voor Stuttgart. Erger: de Duitsers verschaften zich een kwartier voor tijd een ideale uitgangspositie voor de volgende ronde, toen Dudek kansloos was op een inzet van invaller Ganea. Daarvoor had Arco Jochemsen nog goede zaken kunnen doen, maar de voormalige speler van Vitesse kopte tegen de lat.

Nee, Feyenoord had het domme gelijkspel helemaal aan zichzelf te wijten. In Nederland mag Feyenoord voorlopig de dienst uitmaken, in Europees verband valt er nog een hele hoop bij te leren.