door Sieb Oostindie

ISTANBOEL/KOPENHAGEN - Het bereiken van de UEFA Cup-finale is voor Galatasaray meer dan een unieke mijlpaal alleen. Het is een erezaak voor Turkije en gelijk een signaal dat Europa van nu af aan rekening moet houden met het Turkse voetbal, dat een hectisch/chaotische reputatie bezit. Turks voetbal staat verder vooral voor een nimmer aflatende stroom van buitenlandse trainers, die net zo makkelijk komen als op straat worden gezet en voor voetballers met een zwakke mentaliteit.

Gheorghe Popescu komt uit de spelerstunnel in het imponerende Ali Sami Yen-stadion van Galatasaray. "De finaleplaats is belangrijk voor het hele land", zegt de Roemeense oud-speler van PSV.

FOTO: ANKO STOFFELS

"Maar dit is een geweldige publiciteit voor ons land", zegt Fatih Terim, de Turkse trainer die met Galatasaray vier keer op rij kampioen werd. "We maken nu wereldwijd naam. Dat is wat ik altijd heb voorgehad met mijn club. Deze finale-plaats helpt dan ook om een traditie van succes in te luiden op topniveau en onze internationale geloofwaardigheid te verwezenlijken."

Het tekent de situatie aan de vooravond van de UEFA Cup-finale tussen Galatasaray en Arsenal in Kopenhagen. Gek genoeg hebben de Turken de enig overgebleven landskampioen actief in een finale, maar dan niet in de versie van de landskampioenen. Een kromme situatie, nu de opzet van de UEFA Cup eigenlijk een vergaarbak is geworden van allerlei clubs. Een knieval naar de commercie, waar diverse spelers van Arsenal hun vraagtekens al bij hebben gezet. "Maar het is de situatie en we willen nu gewoon winnen", zei Arsenal-coach Wenger gisteren. "Ik zal mijn hele leven ook blijven vechten om voetbal als sport te blijven benaderen in plaats van als een show."

Voor Turkije in het algemeen en Galatasaray in het bijzonder is het een prachtige gelegenheid om jaren van opboksen tegen 'Europa' van zich af te zetten. Te danken aan Fatih Terim, vroeger assistent van Sepp Piontek en als bondscoach verantwoordelijk voor de eerste EK-deelname van het land ooit. Terim zette zijn succesverhaal in 1996 moeiteloos voort bij Galatasaray. Daar kreeg hij de algehele leiding, zonder enige bemoeienis van de nieuwe preses Faruk Süren.

"Qua mentaliteit is Terim eigenlijk geen Turk", zegt verdediger Gica Popescu. "Hij is altijd bloedserieus, wil altijd alles winnen. Daar ontbreekt het de gemiddelde Turkse speler nog weleens aan. Wij hebben nu 43 uitwedstrijden op rij niet meer verloren in de nationale competitie, een ongelofelijke reeks. Na vier nationale titels moeten we het ook in Europa laten zien. Terim heeft een sterk karakter, maar heeft ook een sterke groep samengesteld. Hij is heel slim, maakt gebruik van de ervaring van Hagi, Capone, Taffarel en mij. Nu we in de finale staan, zijn we helden. De finaleplaats is belangrijk voor het hele land. Er is nu respect voor Turkije, daar snakte men naar."

De invloed van de buitenlanders bij Galatasaray was groot. Gretig maakte Terim gebruik van de internationale kennis en ervaring. "Eigenlijk hebben wij hier alles veranderd. Het eten, de kleding, de discipline. En de trainer, die hebben we ook beïnvloed."

Popescu vertelt het allemaal in Florya, het schitterende trainingskamp van Galatasaray vlakbij de luchthaven van Istanboel. Het complex is halverwege de jaren 90 gebouwd op 40 hectare grond en heeft bij elkaar zo'n 100 miljoen gulden gekost. Er zijn acht velden, een hotel, een restaurant, een bioscoop en een lyceum voor de clubjeugd. Toen de fans het te bont maakten, werd er vorig jaar een grote muur omheen gebouwd, die alleen al ruim tien miljoen gulden kostte. Want in het gekkenhuis van Turkije is er vooral ook behoefte aan rust. En die krijgen de spelers binnen de muren. "We zitten hier altijd een dag voor de wedstrijd. We hebben een eigen hotel, waar Fatih Terim in vier jaar tijd nog nooit geweest is. Die plek is van ons, de spelers", verhaalt Popescu, die met Galatasaray letterlijk als een dief in de nacht uit Leeds vluchtte om de volgende ochtend om half zes terug te keren in Istanboel.

De vijandelijkheden na de dood van twee Engelse Leeds-supporters in de Turkse havenstad zijn nog geen moment overgeslagen naar Kopenhagen. "Wij zijn toen echter niet erg welkom behandeld", meldt Popescu. "We werden als sportploeg gecontroleerd op porno, drugs. Er kwam een enorme druk op ons te staan, daarom is het ook knap dat we door zijn gedrongen tot de finale. Bij de club, overigens niet bij mijzelf, kwamen e-mails binnen met 'We will kill you'. Voor ons is de grootste stress nu weg. Ons doel was de finale te halen. Nu hebben we niets meer te verliezen."