HOORN - Tijdens een mooie lichte lunch aan de boorden van het zacht kabbelende IJsselmeer begreep Jurek Dudek pas, dat hij in de grote prijzen was gevallen. De keeper van Feyenoord balde onder tafel zijn vuist, toen hij officieel hoorde, dat de Gouden Schoen definitief voor hem was. Met een minieme voorsprong verwees hij good-old Eric van der Luer naar de tweede plaats in het Telesport/AMEV-klassement Voetballer van het Jaar. De bescheiden Pool was er zielsgelukkig en zeer vereerd mee. Dudek wist ook meteen, wie hij op 28 augustus tijdens het feestelijke Gala het liefst de prijzen uit ziet reiken. "De Paus. Die heeft vroeger ook gevoetbald en is de bekendste Pool van de wereld".

Dudek hoort het geamuseerd aan. Voor heel even had hij wel willen ruilen met de directeur van Go Ahead Eagles, die tot zijn verbazing ook een mooi verleden heeft bij Feyenoord. "Ik wil hem graag nog eens ontmoeten. De paus is trouwens over twee dagen jarig, dan wordt hij tachtig. Het moet geen probleem zijn om hem eens te ontmoeten, maar het is zo moeilijk te plannen omdat hij constant op reis is. De Paus en het geloof zijn voor mij heel belangrijk. Mijn ouders zijn gelovige katholieken, bij ons in de mijnwerkersstreek rondom Katowice en Chorzow is het geloof diep geworteld. Ik ontleen ook in mijn sportieve loopbaan krachten aan de Paus en het geloof. Ik kan dat gevoel heel moeilijk omschrijven. Temeer daar jullie in Nederland er toch wat luchtiger mee omgaan dan wij".

Dudek is in 19 jaar tijd opvallend genoeg de eerste buitenlander, die het klassement wint. Na Ed de Goeij is het sinds 1994 de eerste Feyenoorder, die de eer ten beurt valt. De Goeij was Dudeks voorganger in Rotterdam en in het enige jaar, dat beiden samenwerkten onder keeperstrainer Pim Doesburg, keek de reserve-goalie zijn ogen uit. "Zoiets had ik nog nooit meegemaakt. Ik liep er als leerling tussen door en dacht dat ik een een soap terecht was gekomen", zegt hij over de bekende ruzies tussen De Goeij en Doesburg. "In de tijd, dat ik met Pim werk, is hij overigens wel wat milder geworden", zalft hij destijdse rimpels weg.

"Dat de Goeij wegging, begreep ik toen trouwens niet. Hij had een mooi leven, was een gevierde ster. Nu begrijp ik wel, dat hij verder wilde. Dat is logisch in het leven van een sportman. Maar wat mij betreft is er niets aan de hand: er is geen enkele club die zich bij Feyenoord heeft gemeld".

Feyenoord wil het contract met Dudek dolgraag tussentijds verlengen. Logisch, want de Pool heeft zich in de afgelopen drie seizoenen tijd ontwikkeld tot een Europese topper. Uiteraard houdt Dudek zijn ogen in Europa open, maar het bevalt hem best in Nederland. "Al vind ik het ongelofelijk, dat er in zo'n klein landje als Holland nog zulke verschillende dialecten bestaan. Als ik naar Eric hier naast me luister, kan ik hem volgen, totdat hij echt plat begint te praten".

Dudek miste, en ook dat is redelijk uniek, in drie seizoenen tijd geen enkele officiële wedtrijd voor Feyenoord. Zulke keepers met zulke capaciteiten verdienen in een jaargang gewoon een handvol punten voor je club en dat betekende ook dit seizoen het verschil tussen Europees voetbal en een kater van jewelste. "We hebben vooral in de Champions League hele mooie momenten gehad, maar daarnaast ook dieptepunten in de competitie. Te veel eigenlijk. Ik vind het ontslag van Leo Beenhakker ook een grote smet op het seizoen. De sfeer was zeker niet optimaal. Henk van Stee moest de zaak repareren en heeft dat met veel discipline gered. De telefoons moesten uit in de kleedkamer en we moesten samen eten. Alles voor het collectief, dat was de sleutel. Maar in slechte tijden merk je pas hoe sterk een groep is. Nou word ik in Rotterdam wel luid bejubeld, maar ik kon het allemaal natuurlijk niet alleen. Het was ook geen zaak van drie, vier man die het schip op het droge hielden. Pas de laatste weken hadden we weer een groepsgevoel ".

De kwaliteiten van Dudek zijn nu in Polen meer dan onderkend. Na een stevige strijd met zijn collega Matysek van Bayer Leverkusen is de Feyenoord-keeper vaste eerste keuze geworden van het nationale team. "De bondscoach zei met drie weken geleden, dat hij net als Rijkaard wat andere mensen ging testen. Maar ik hoefde me verder geen enkele zorg te maken. Dat was het mooiste bericht om te horen".

Het is een fraaie beloning voor de man, die door zijn voetballende vrienden vroeger nog weleens wat smalend werd toegelachen, omdat hij als eerste op de training kwam en bloedfanatiek doorging om als laatste weg te gaan. "Wij zijn de echte talenten, jij moet het van hard werken hebben", zeiden ze. "Nu spelen zij in de Poolse competitie en is er één jongen door een blessure afgekeurd. We bellen nog één keer in de maand. En de teksten zijn wat veranderd: "Jij kan nog veel verder komen. En je hebt het allemaal dik verdiend", zeggen ze nu. Dat is mooi als je dat van je vrienden hoort".

In de eindklassering was er opnieuw plaats voor Erik van der Luer. De middenvelder en aanvoerder van Roda JC kreeg vorig jaar reeds de Bronzen Schoen. Deze keer werd het met minima verschil zelfs zilver. "Ik hoop, dat jullie nu een linkerschoen hebben", lachte hij om de verzameling. Er wacht Van der Luer overigens nog een grote prijs als hij zondag de finale om de Amstel Cup van NEC wint.

"Iedereen is er bij ons van doordrongen hoe belangrijk het is. We verwachten zeker 15.000 supporters uit het zuiden. Er zijn nu al 140 bussen volgeboekt. Dat wordt wat. Makkelijk zal het zeker niet gaan," zegt hij uitkijkend over het IJsselmeer waar gastheer Jan Veeken de kok tot grote hoogten opzweept. "Net voor deze bijeenkomst is bij Roda de voorbereiding voor aanstaande zondag gestart. En die was zeer pittig kan ik wel zeggen. Onze trainer Vergoossen heeft er bijzonder aangetrokken. Ik heb inmiddels al 26 Europa Cup wedstrijden achter mijn naam staan. Dat waren mooie wedstrijden. Daar speel je het hele seizoen toch voor. Het is bijzonder leuk dat ik deze keer de Zilveren Schoen heb gewonnen. Het is weer een stapje hoger en wie weet volgend jaar..... Dit geeft voldoening en betekent dat het met deze jongen nog altijd goed gaat. Ik word in augustus 35 en mijn contract loopt nog twee jaar door. Ik voel me nog steeds topfit en ben amper geblesseerd. Weet je, ik heb er nog plezier in. Sterker, het lijkt of dat plezier steeds groter wordt," aldus de man die nooit in een wedstrijd verzaakt en altijd meer dan honderd procent inzet geeft.

De derde prijswinnaar, Mark van Bommel van landskampioen PSV is er een beetje stil van. "Het is toch prachtig die waardering, laat ik eerlijk zijn. Ik hecht er veel waarde aan, dat ik bij de beste drie van het Telegraaf-klassement sta. Temeer, omdat al die rapporteurs zelf op het hoogste niveau hebben gespeeld. Ze kijken er ook anders tegen aan dan de doorsnee supporter. Zien meer, zoals een speler die zich constant in dienst van een elftal stelt." Vorige zomer maakte de 23-jarige schoonzoon van Bert van Marwijk de overstap van Fortuna Sittard naar PSV. Hij kreeg in zijn eerste seizoen al direct een sleutelpositie in het elftal. "En op de avond van mijn verjaardag werd ik met PSV nog kampioen ook. Van zo'n snelle progressie kun je alleen maar dromen."