Het gaat hierbij om de elf munten die samen opgaan in de euro. Onze gulden is één van die elf. Bij de banken die onder verdenking staan van verboden prijsafspraken behoren een paar Nederlandse banken.

Er zijn al invallen geweest bij banken. Als zij schuldig worden bevonden, hangt hen een boete van tientallen miljoenen guldens boven het hoofd.

Het is volstrekt terecht dat de Europese Commissie met zo'n harde hand het bankenkartel aanpakt. De invoering van de euro is altijd verdedigd met het argument dat daarmee de kosten van geld wisselen zouden verdwijnen. In afwachting van de definitieve komst van de euro in 2002 lijken de banken nog even misbruik te maken van hun positie door de kartelafspraken.

Niet alleen het aspect dat de consument te veel lijkt te betalen voor het omwisselen, wekt ergernis; nog erger is dat het vertrouwen van de burger in de nieuwe munt, de euro, in het geding is.

In de financiële wereld is vertrouwen een basisvoorwaarde. Als de Europeaan nu al minder vertrouwen krijgt in de euro door het gekonkel van de banken, krijgt de nieuwe munt een zeer slechte start.

Het dagblad De Telegraaf geeft onpartijdig nieuws, zonder gebonden te zijn aan enige staatkundige partij, kerkelijke richting of belangen- gemeenschap, uitsluitend in dienst van 's lands belang.

Er bestaat een reële kans op dat besluit, omdat de Tweede Kamer eind vorig jaar een motie met die strekking heeft aangenomen.

Dat de Kamer het kabinet in die zaak niet voor het blok had behoren te zetten, was meteen al duidelijk.

Gezien het feit dat de huur van een groot aantal woningen relatief te laag is, zou voor die categorie woningen een huurstijging van meer dan het inflatiepercentage gerechtvaardigd zijn. Waar dat tot problemen leidt, kan altijd een beroep worden gedaan op de individuele huursubsidie.

Maar nu is er ineens nog iets veel ernstigers aan de hand.

De bewering van de woningbouwcorporaties dat er afspraken bestaan met het ministerie van Volkshuisvesting voor een lange periode van huurstijgingen bóven de inflatie, blijkt op waarheid te berusten. Dat is toegegeven door staatssecretaris Remkes.

De vraag is waarom dat belangrijke feit niet naar voren is gekomen tijdens de behandeling van genoemde Kamermotie.

Als de Kamer niet goed is geïnformeerd, is dat buitengewoon kwalijk.

Het huidige dilemma had voorkomen kunnen worden, om nog niet eens te spreken van mogelijke schadeclaims van de woningbouwcorporaties.