Winst pakken onbelangrijk?

&referer=" WIDTH="0" HEIGHT="0" BORDER="0" ALIGN="LEFT" ALT="">

donderdag
6 januari 2000

Winst pakken onbelangrijk?

door Peter van der Tuin

De Weense psycho-analyticus Sigmund Freud hield zich erg bezig met de klassieke vraag: "Wat wil de vrouw?". Maar als hij nu had geleefd zou hij zich volop kunnen wijden aan de vraag: "Wat wil de belegger?". Want de gang van zaken bij het bod op de houdstermaatschappijen Dordtsche Petroleum, Moeara Enim, Maxwell Petroleum en Calvé toont aan dat de ziel van de belegger eveneens een groot raadsel kan zijn.

Het voorafgaande is bekend. De betrokken, beursgenoteerde houdstermaatschappijen zijn flink ondergewaardeerd. VPV, een dochter van de Duitse Dresdner Bank, wil een bod uitbrengen ver boven de actuele beurskoers. Beleggers kunnen dus meteen koerswinst realiseren. Maar wat blijkt? Bijna de helft van de beleggers ziet daar niets in.....

Het bestuur van Dordtsche heeft al gezegd niet over een bod te willen praten. Aan hun aandeelhouders werd niet eens wat gevraagd. Het bestuur van Moeara was wel zo elegant de mening van de aandeelhouders te peilen, maar ondanks het feit dat een lichte meerderheid van de op de peilingsvergadering aanwezige aandeelhouders vóór was, werd toch besloten niet op het bod in te gaan.

Geld blijkt bij beleggers niet altijd de hoofdrol te spelen en dat is toch eigenlijk volkomen in strijd met het theorieboek. Chauvinisme speelt een rol, want bij Moeara kreeg een aandeelhouder, die het overname bod van Dresdner zag als een verlate Duitse aanval op Nederlandse beleggers, veel applaus. Kennelijk leeft de Europese gedachte niet erg bij beleggers.

Maar dat ook het pensioenfonds van de Shell, dat vorig jaar nog grote posten Moeara insloeg, tegen het voorgenomen bod stemde, is helemaal raadselachtig. Kennelijk overheersen in het bestuur van dat pensioenfonds ook de irrationele neigingen en is maximalisatie van de beleggingswinst niet meer belangrijk.

De fiscus blijkt ook de gebeten hond te zijn bij veel beleggers. Het bod van VPV is een unicum in zoverre dat er al vele pogingen tot overname van de houdsterfondsen zijn gedaan maar dat de fiscus nooit over de streep getrokken kon worden. Dat is nu wel gelukt, maar dat ging niet voor niets. De fiscus wil 2,75% van de waarde van de houdstermaatschappijen hebben. Dat viel helemaal verkeerd. "We gaan de fiscus niet vetmesten", klonk het strijdvaardig in de wandelgangen. Dat men daarvoor zelf onmiddellijke winst moet laten schieten, speelt kennelijk geen rol. Veel van de aandeelhouders schijnen al zoveel geld te hebben dat het meer om principes dan winst gaat.

Maar geheel in tegenstelling daarmee: de onvervalste Nederlandse zuinigheid overheerst ook vaak het beleggersdenken, al is dat zoals gewoonlijk het bekende 'pennywise but pound foolish'-denken. VPV vraagt een 'fee' van 0,9% en dat blijkt voor heel wat beleggers 'veel te veel'. Maar ook het moreel aspect kreeg bij Moeara opmerkelijk veel aandacht. In de 'ruling' die VPV met de fiscus heeft afgesloten, zijn verschillende belastingpercentages overeengekomen voor binnenlandse en buitenlandse ingezetenen. Dat viel al helemaal verkeerd en de term 'discriminatie' werd gehoord. Daar kan natuurlijk geen enkele belegger aan meewerken.

Voor VPV is deze gang van zaken een teleurstelling. Maar zij zit nu in een zeer delicate positie. "We willen geen vijandig bod uitbrengen, dus we hebben altijd de medewerking van de besturen van de houdstermaatschappijen nodig", was het voorzichtig commentaar van VPV-directeur Jan Voûte. "Maar het bod ligt klaar en komt voor eind van de maand."