Charmaine en haar broertjes Donovan (linksonder) en Calum (rechtsonder) roepen de Britse televisiekijkers op hen te adopt eren in het BBC-programma: A Fmily Of My Own.

FOTOS: DAILY MAIL

De reacties in Groot-Brittannië variëren van afschuw tot groot enthousiasme. Is dit kinderuitbuiting voor betere kijkcijfers of een verantwoorde methode om 'zielige' kinderen een gelukkig leven te schenken? "Het is een campagne in de beste traditie van dienstverlening door een publieke omroep", verdedigt het hoofd van de BBC-dagprogramma's en bedenkster van de negentien episodes tellende reeks, Jane Lush, zich. "Er zijn duizenden kinderen in ons land die geen thuis hebben en er is een groot gebrek aan adoptie-ouders. Wij willen de mensen een reëel beeld van adoptie geven in de hoop dat potentiële belangstellenden de stap zetten."

In de eerste uitzending maakte de kijker kennis met Charmaine (6) en haar broertjes Callum (5) en Donovan (3). Ze werden drie jaar geleden in een pleeggezin geplaatst omdat hun moeder niet in staat was voor ze te zorgen. De vader is 'afwezig'. De getraumatiseerde kinderen, die door hun verwarde moeder totaal aan hun lot werden overgelaten, zijn door hun tijdelijke pleegouders Steve en Cathy 'opgelapt', maar "het is nu de hoogste tijd dat ze een permanente familie krijgen," aldus Cathy. Filmopnamen van een bezoek van het drietal aan een kinderboerderij toonden een vrolijk beeld van drie opgewonden kinderen die de beesten mogen voeren.

"Een zoetsappige vertoning", aldus psychiater dr. Raj Persaud. "Alsof het wel meevalt om drie kinderen tegelijk te adopteren. Wat mij zorgen baart, is dat zich op deze manier altijd ongeschikte lieden zullen aanmelden. Je moet maar hopen dat die eruit gefilterd worden. En nog erger, hoe voelt een kind dat op tv smeekt om ouders, zich als niemand reageert?"

Er zijn momenteel 10.000 Britse kinderen die in aanmerking komen voor adoptie. Gemiddeld worden er jaarlijks slechts 3000 geadopteerd. De maakster van het programma, Jill Robinson, is achttien maanden bezig geweest om kandidaten te vinden en het programma op te zetten. "Allemaal in samenwerking met erkende adoptiebureaus en de sociale diensten, en met 50.000 pond (circa 170.000 gulden) steun van de regering. Er is niets hysterisch, sensationeel of uitbuiterigs aan. Absoluut niet."

Kijkers die reageren, krijgen een informatiepakket over adoptie toegestuurd plus de details van nog eens tachtig kinderen. Alle betrokken kinderen, waaronder veel broertjes en zusjes die bij elkaar willen blijven, zijn al minstens twee jaar uit huis geplaatst. De procedure is dezelfde als bij iedere andere adoptie en kan twee jaar duren. "Het is misschien niet leuk, maar publiciteit is de succesvolste manier om adoptie-ouders te vinden", meent Felicity Collier, directeur van het Brits Agentschap voor Adoptie and Pleegouderschap. "Dit geeft kinderen een unieke kans op een familie."

Maar Conservatief parlementariër Gerald Howarth is niet over het initiatief te spreken. "Die kinderen worden als in de etalage van een winkel uitgestald: kindjes te koop. Het is een circus. Het is grotesk."