door Vladimir Poetin - MOSKOU, dinsdag

Het gecomprimeerde bewijs voor deze houding is het westerse standpunt in de crisis in Tsjetsjenië. Het Westen eist dat de Russische regering ophoudt met het vechten tegen het volk van Tsjetsjenië. Maar daar vechten wij niet tegen. Rusland liquideert bases en groepen van het internationaal terrorisme op Tsjetsjeens grondgebied. Al ons optreden, zowel in militair als in humanitair opzicht, beantwoordt volledig aan de vereisten van de situatie en aan de normen van het internationaal recht. Daarom vind ik de druk, die in het geval van Tsjetsjenië op Rusland wordt uitgeoefend onterecht en onwettig.

Ik ben ervan overtuigd dat Rusland de kracht heeft op betrouwbare wijze zijn soevereiniteit, veiligheid en nationale interesses in de wereld te beschermen. Maar het wil die niet veilig stellen door een terugkeer naar een tijdperk van confrontatie, een nieuwe vorm van een bipolaire wereld. Onze keuze voor democratische en markthervormingen en integratie in de wereldgemeenschap is onherroepelijk. Niemand zal Rusland van deze weg doen afwijken, hoewel sommige mensen in het Westen dat zouden willen, zoals de recente ontwikkelingen hebben bewezen.

Voor Rusland is het van vitaal belang dat het meer integreert in de economische samenwerking in Europa, waarvoor het belangrijkste instrument tegenwoordig de Europese Unie is. Ik mag aannemen dat de kwestie van bredere samenwerking tussen Rusland en de EU in het komende decennium een praktische invulling zal krijgen. In ieder geval is daar een groeiend aantal objectieve voorwaarden voor aanwezig. Met name de ongeveer 70 procent van de Russische buitenlandse handel met positief saldo is afkomstig van handel met de EU-landen, die ook de voornaamste geldschieters en investeerders van Rusland zijn.

Er zijn geen fundamentele verschillen tussen de economische en politieke structuren van het moderne Rusland en de EU. De belangrijke politieke krachten in dit land wijzen het idee van een voortgaande toenadering tot de EU niet af, op voorwaarde dat die gebaseerd is op de principes van gelijkwaardig partnerschap en wederzijds voordeel. Kortom, gegeven het wederzijdse belang van de EU, kan het komend decennium heel goed het tijdperk worden van praktische pogingen een nieuwe, hogere vorm van Russische-EU samenwerking te maken.

Ook dienen wij ons, meen ik, in het bijzonder te buigen over de groeiende kloof in economische en sociaal-culturele ontwikkeling tussen de economisch ontwikkelde en de arme landen. De bestaande bilaterale en internationale programma's kunnen dit negatieve proces, met mogelijk dramatische gevolgen voor de mensheid, niet keren. Wellicht moeten wij nadenken over een nieuwe integratiestructuur voor brede hulp aan het economisch achtergebleven Zuiden. Zo'n structuur kan een leidraad worden voor de economisch ontwikkelde landen van het Noorden, met inbegrip van de G8 leden, West- en Oost-Europa en sommige landen van het Midden-Oosten en Azië.

Hervormingen alleen bieden geen garantie voor welvaart en welzijn. Naar mijn mening dient elk land, elke natie onafhankelijk zijn eigen weg te zoeken naar de verheven doelen van economische en sociale vooruitgang, maar in het kader van de werking van de markt en de democratie.

De eerste decade van de 21e eeuw moet voor Rusland een periode worden van doorbraak in economische en sociale vooruitgang, uitgaande van zijn huidige situatie en van de beschikbare hulpmiddelen. Gebeurt dit niet, dan loopt Rusland het tastbare risico voor lange tijd achter te raken op de belangrijkste staten in de wereld. Uitvoering van deze taak zal worden bespoedigd door de positieve veranderingen die nu al sluimeren in de economische ontwikkeling van Rusland.