Nederland sluit de eeuw af met een stabiele bloeiperiode. Al meer dan drie en een half jaar lang ligt de economische groei boven de 3%. Daarmee kan het huidige tijdvak zo goed als zeker worden bijgezet in de eregalerij van periodes die vier jaar of langer vergelijkbare voorspoed kenden: 1924-28, 1953-57, 1962-65 en 1967-74(!).

Dat meldt het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) in haar maandelijkse conjunctuurbericht, de laatste van deze eeuw. De cijfers die het CBS gedurende de afgelopen honderd jaar heeft verzameld laten ware aardverschuivingen zien. Zo slokten de voedings- en genotmiddelen rond 1900 (toen het bruto binnenlands product slechts ƒ1,8 miljard bedroeg) bijna de helft van het gezinsbudget op. Nu (bij een bbp van ƒ820 miljard) is dat niet meer dan een kleine 12%. Het aandeel 'diensten en overige goederen' steeg van van eenderde naar tweederde.

In een eeuw tijd zijn goederen en diensten liefst twintig keer zo duur geworden. Prijzen stegen overigens niet altijd: in de jaren dertig, 1953 en 1987 was er sprake van deflatie. De sterkste toenames deden zich eind jaren zestig/begin jaren zeventig voor.

Sinds 1899 steeg de werkzame beroepsbevolking van 1,9 miljoen mensen naar 6,6 miljoen (1998). Daarmee zijn er relatief meer mensen aan het werk dan honderd jaar gelden, aangezien de totale bevolking steeg van ruim vijf miljoen naar bijna 16 miljoen. Volgens het CBS is dit grotendeels te verklaren uit de toegenomen participatie van vrouwen op de arbeidsmarkt, vooral sinds 1975. De bijdrage aan het nationaal inkomen per werker steeg van ƒ20.000 aan het begin van deze eeuw naar ongeveer ƒ120.000 nu.

Uiteraard laat de verdeling over bedrijfstakken zien hoezeer Nederland is veranderd in een dienstverlener: die sector is nu goed voor driekwart van de werkgelegenheid. Het aandeel van de landbouw (in 1899 nog goed voor bijna een op de drie arbeidsplaatsen) is negen keer zo klein als een eeuw geleden, terwijl ook de nijverheid terrein heeft moeten prijsgeven.