Feyenoord is weer terug

UTRECHT, maandag
foto: Hans van Tilburg

De laatste herinneringen smaakten het zoetst. Vorig seizoen werd Feyenoord puur op eigen kracht kampioen, deze jaargang heeft het halverwege uit het niets alsnog hoop en uitzicht op een titelprolongatie gekregen. De Rotterdammers deden dit weekeinde uitstekende zaken door een spectaculaire 3-4 zege bij FC Utrecht. "Wij zijn gelukkig niet de enigen met problemen", zei Leo Beenhakker met een knipoog naar de concurrentie, die in de vorm van PSV en Ajax opeens ook overal in den lande struikelt. De Rotterdammers hebben het gat naar de top in een maand tijd teruggebracht van 12 naar 5 punten en dat geeft uiteraard moraal in de Kuip om de zaken na de winterpauze weer recht te trekken.

"Een plezierige gedachte", zei Beenhakker na de kraker in de Galgenwaard, waar de trainer van Feyenoord op hevige wijze beproefd werd. De Rotterdammers sloegen tot driemaal toe een marge van twee doelpunten in hun voordeel, maar lieten FC Utrecht eveneens tot drie maal toe snel terugkomen tot respectievelijk 1-2, 2-3 en 3-4. Na die laatste aansluitingstreffer opende de thuisploeg een ongekend offensief, dat het ver teruggezakte Feyenoord in verlegenheid bracht maar met het nodige geluk overleefde. Want John de Jong schoot op de paal en arbiter Jol zag een zuivere penalty over het hoofd, toen Bosvelt Marinus Dijkhuizen naar de grond trok.

Het was de derde keer dit seizoen dat Utrecht het onderspit delfde en in de stem van Mark Wotte klonk dan ook een soort onrechtvaardigheidsgevoel door. "Het publiek was de grote winnaar, FC Utrecht de grote verliezer". En Feyenoord? Dat ging met een gelukzalig gevoel de winter in.

De Rotterdammers hadden Utrecht aanvankelijk aardig in bedwang. Gek genoeg kwam de thuisploeg opeens tot scherpe daden, nadat arbiter Jol het spel voor ruim tien minuten had stilgelegd. De Hagenaar zag allerlei stoeltjes door de lucht zeilen tussen het supportersvak van Utrecht en Feyenoord en staakte voor de derde keer dit seizoen een duel van de Rotterdammers.

Het scoreverloop tekende eigenlijk een beetje de gang van zaken van dit seizoen bij de titelverdediger. Soms aanvallend briljant, dan weer in verdedigend opzicht kwetsbaar. Terecht memoreerde Beenhakker, dat zijn ploeg uiteindelijk vechtend overeind moest blijven en er ook een korfbaluitslag had kunnen verschijnen. Maar dan wel een korfbaluitslag in het voordeel van de Rotterdammers, want die misten nog veruit de meeste kansen.

Waardoor nooit een echt veilige marge ontstond en Utrecht dus voor eigen kansen kon blijven en willen vechten. En het dus een boeiend duel bleef met het publiek op de banken. Opvallend waren de twee goals van Jan de Visser. Prachtig de lob, waarmee Paul Bosvelt doelman Wapenaar verschalkte. De laatste, met Kees van Wonderen de meest constante speler van de eerste seizoenshelft, speelde gisteren zijn beste wedstrijd van het seizoen. Dat kwam ook, omdat Beenhakker eindelijk weer eens was teruggevallen op de droomvoorhoede Cruz-Kalou. Zogauw de Argentijn en de Ivoriaan bij elkaar in de buurt kunnen spelen, dan gebeuren er de mooiste dingen, zo leerde het verleden al bij Rosenborg (uit), Sparta (uit) en Olympique Marseille (thuis). "Dan is het genieten. Fantastisch, om naar die twee gasten te kijken", gaf Bosvelt toe. "Die twee bij elkaar, dat klikt gewoon. Je ziet en voelt, dat Julio zich daarbij ook gelukkig voelt", aldus Kees van Wonderen.

Beenhakker wil zich vooralsnog niet voor laten schrijven, dat deze twee bij elkaar de ideale tandem vormen. "We kozen nu voor deze oplossing, omdat Tomasson wel medisch fit is maar nog niet in vorm. Ik heb hem donderdag tegen de Graafschap te vroeg gebracht". Toch valt het rendement Cruz-Tomasson tot nu toe tegen. "De keuzes die je maakt, hebben soms te maken met je tegenstander en ook met de vorm van je eigen spelers. Maar dit is in ieder geval een hele interessante variant, die we achter de hand hebben".

Deze variant brengt Beenhakker feitelijk in een luxe-probleem, want waar moet hij met zijn gewaardeerde kracht Tomasson heen als Cruz-Kalou de voorhoede vormen? De coach speelt namelijk graag met twee controlerende centrale middenvelders. Dat zal dus nog genoef stof tot nadenken geven, al gaf Kalou gisteren aan, dat hij zich wel erg gelukkig voelt naast Cruz. "Julio stond eerst een beetje geïsoleerd en moest vaak opboksen tegen twee, drie verdedigers. Wij varen er allebei wel bij als we naast elkaar diep in de spits komen te spelen. Het maakt het makkelijker voor ons en ook voor het team".

De dribbelaar uit Ivoorkust heeft soms het gevoel, dat zijn trainer meer vertrouwen heeft in Cruz-Tomasson dan in Cruz-Kalou. Maar hij ziet geen grond om erover te praten met zijn coach. "Hij weet wat ik kan en hij heeft genoeg ervaring om zijn eigen beslissingen te nemen".

Gisteren was het duo lekker op dreef, maar was er ook onderlinge irritatie omdat ze beiden af en toe te egoïstisch waren. Het waren de minpuntjes, die als sneeuw voor de zon verdwenen toen Cruz de uiteindelijk beslissende vierde Rotterdamse goal voor zijn rekening nam.