&referer=" WIDTH="0" HEIGHT="0" BORDER="0" ALIGN="LEFT" ALT=""> |
15 december 1999 |
|
Omkoping Minister Netelenbos (Verkeer) lijkt dankzij de steun van Amsterdam haar plan om te experimenteren met rekeningrijden te kunnen doorzetten. Daartoe heeft zij de hoofdstad wel moeten omkopen. Anders is de zak met geld die die stad plotseling krijgt voor de aanleg van nieuwe verbindingen, niet te noemen. Er komt sneller dan voorzien een tweede Coentunnel, er worden spitsstroken aangelegd en openbaar vervoersvoorzieningen in de regio worden verbeterd. Als prijs komen op de A2 en de A4 tolpoortjes. Met die omkoping handelt de minister in strijd met eerdere afspraken. Het geld dat bij de tolheffing binnenkomt, wordt helemaal niet zoals beloofd aan de burgers teruggegeven. Het is een soort doelheffing om noodzakelijke verbetering en uitbreiding van wegen en openbaar vervoer te betalen. Dat was nooit beoogd. Het is ook oneerlijk om speciaal forensen uit het zuidoosten en zuiden van Amsterdam in hun portemonnee te treffen. Doordat velen die de betaling willen ontgaan, alternatieven zullen zoeken, dreigt ook een verstopping van secundaire wegen rond Amsterdam. Verder worden het doorgaand verkeer en Schiphol de dupe. Het belangrijkste bezwaar is echter dat uit dit experiment niets te leren valt over de haalbaarheid van het doel van rekeningrijden, het weren van onnodig verkeer tijdens de spits. |
Artikel 3 der Statuten |
Genoegdoening Het is te gek van woorden, maar het ministerie van Justitie heeft dit jaar 2,5 miljoen uitgekeerd aan veroordeelde tbs'ers die te lang in de gevangenis hebben gezeten omdat er geen plaats was in een behandelingskliniek. Het deugt natuurlijk van geen kant dat zij niet, zoals de wet voorschrijft, tijdig behandeld worden. Maar het stuit tegelijk tegen de borst dat deze veroordeelden na een wachttijd van maximaal vijftien maanden van de gemeenschap een cadeautje van 1250 krijgen, dat bovendien 250 hoger uitvalt voor elk kwartaal dat de behandeling langer uitblijft. Een gelukkige bijkomstigheid is wel dat het het Schadefonds Geweldsmisdrijven lukt om steeds vaker beslag te leggen op dat geld. Uit dat fonds krijgen slachtoffers van de betrokken veroordeelde tbs'er een genoegdoening voor het aangedane leed. Overigens moet dat fonds om het slachtoffer te kunnen helpen bij het verkrijgen van die genoegdoening wel van alles in het werk stellen, terwijl de tbs'er automatisch zijn schadeloosstelling krijgt. Ook dat tast het rechtsgevoel aan. Het ware beter als die overheveling van het geld automatisch geschiedde. Nog beter was het als het tekort aan behandelplaatsen wordt weggewerkt zodat de afkoop van tbs'ers vanzelf verdwijnt. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|