In Nederland is het echter vrijwel onmogelijk als zelfstandig ondernemer te boek te staan indien er maar één opdrachtgever is. De fiscus en de uitvoeringsinstellingen voor de werknemersverzekeringen (zoals het GAK) stellen dat er in zo'n geval sprake is van een fictieve dienstbetrekking. De agent heeft dan geen recht op allerlei fiscale ondernemersfaciliteiten. Bovendien legt het GAK bij de werkgever een rekening neer voor de werknemerspremies.

Daarom is Van der Boor noodgedwongen in dienst getreden van het Italiaanse bedrijf. Hij krijgt keurig een salaris, waarover in Nederland belastingen en premies worden betaald. Maar alle beroepskosten die hij maakt, komen voor eigen rekening. De Italianen behandelen hem wat dat betreft net zo als de zelfstandige agenten die zij in andere landen hebben.

Grote onkostenlijst

De lijst van onkosten van Van der Boor is groot. Benzinegeld, verzekeringen, parkeergeld, afschrijvingen, mobiele-telefoonkosten en kantooruitgaven lopen jaarlijks op tot een bedrag van gemiddeld ƒ34.500. Hij trekt bij zijn belastingaangifte dit gehele bedrag aan beroepskosten af, tegen een tarief van ruim 37%. Zo 'betaalt' de fiscus ƒ12.782 mee. De overige ƒ19.618 van de onkosten neemt Van der Boor voor eigen rekening.

"Omdat ik al mijn kosten kan verantwoorden, heeft de Belastingdienst deze aftrekpost tot nu toe geaccepteerd", vertelt Van der Boor. Maar in 2001 wordt de werkelijke aftrek van beroepskosten voor werknemers volledig geschrapt. In ruil daarvoor gaan de belastingtarieven omlaag en komen er een heffingskorting en een arbeidskorting.

Echter, deze maatregelen kunnen het verlies van de grote aftrekpost die Van der Boor tot nog toe heeft, bij lange na niet compenseren. In plaats van de ƒ19.618 die hij nu zelf betaalt aan zijn beroepskosten, moet hij vanaf 2001 het volle pond, ofwel ƒ34.500, ophoesten. Dat is ƒ14.882 meer dan nu.

Waarschijnlijk gaat hij er, door de verlaging van de belastingtarieven, per saldo minder op achteruit dan deze ƒ14.882. Maar de schade blijft wel vele duizenden guldens per jaar, zo realiseert Van der Boor zich. "Dan zal ik mijn huis moeten verkopen of een andere baan moeten zoeken", aldus een wanhopige Van der Boor.

"Ik krijg mijn werkgever niet zo ver dat hij al mijn onkosten gaat vergoeden", vervolgt hij. "Volgens mijn baas is het een zaak tussen de Nederlandse wetgever en Nederlandse belastingbetalers, waar hij zich niet mee bemoeit. Ik heb helemaal niet de behoefte mijn werkgever in een kwaad daglicht te stellen, want verder zijn er geen problemen. En ik vind mijn baan erg leuk. Ook bij andere organisaties, zoals de vakbonden, kreeg ik geen gehoor."