Net als Nederland stuurden de meeste landen hun ambassadeur naar de plechtigheid. Tudjman was te veel een autoritaire Balkanleider aan wiens handen bloed kleefde van tijdens de oorlog met Servië opgejaagde Servische inwoners van Kroatië. Daar wenst men niet mee geassocieerd te worden. De Turkse president Suleyman Demirel was de enige ambtgenoot die acte de présence gaf.

De nationalistische Tudjman zag zijn rol anders. Hij vond en met hem veel Kroaten dat zijn land een gerechtvaardigde bevrijdingsoorlog voerde tegen de Servische bezetter. Dat daarbij burgers omkwamen, was een treurige bijzaak die nu eenmaal bij een oorlog hoort. Kroatië weigerde daarom vaak medewerking aan het VN-tribunaal voor oorlogsmisdaden in Den Haag. Gefluisterd wordt dat Tudjman in het geheim door het hof zou zijn aangeklaagd.

Voor de meeste Kroaten is Tudjman echter de man die hun lang gekoesterde wens van een zelfstandige staat verwezenlijkte. Dat Tudjman daarna steeds meer dictatoriale trekjes vertoonde, werd hem gisteren vergeven.

Als vandaag de drie dagen van officiële rouw aflopen, verwacht men in Zagreb dat het politieke debat in alle hevigheid losbarst. Tudjman was niet alleen president, maar ook het gezicht van de regerende HDZ-partij. Aangenomen wordt dat deze coalitie zonder Tudjman moeilijk bijeen gehouden kan worden. Binnen zestig dagen moet er volgens de grondwet een nieuwe president gekozen worden. In januari staan parlementsverkiezingen op het programma.