Schatgraver Bernard Keiser is terug op Robinson Crusoë-eiland, een Chileens speldenknop in de Stille Zuidzee. "Deze keer ben ik er zeker de goudschat te vinden", zo verzekert de 49-jarige Amerikaans-Nederlandse gelukszoeker met een stralend gezicht, terwijl hij zijn zes man sterke ploeg van gravers precieze aanwijzingen geeft.

Bernard Keiser bij de plek waar zijn helpers graven naar de goudschat. FOTO: WIM HOFLAND

"De plaatsing van de keien en rotsblokken die we in deze kuil tegenkomen, is opmerkelijk. Op twee meter diepte stootten we zo op een keurig geordende laag stenen die daar beslist door mensenhanden is neergelegd. Dat kan eigenlijk alleen het werk zijn geweest van de Britse piraten die in deze vallei de enorme schat die zij aan de Spanjaarden hadden ontfutseld, weer verborgen. Dit deel van het eiland is nooit bewoond geweest", aldus Keiser.

De eilandbewoners hebben hun weerstand tegen de schatzoeker gestaakt. Zelfs burgemeester Leopoldo Gonzalez, die in maart nog het verzet tegen de graverij aanvoerde, is bijgedraaid. "Hoewel velen op dit eiland geloven dat er een vloek op de schat van meneer Keiser rust, is ons door de landelijke autoriteiten verzekerd dat, mocht er iets waardevols worden gevonden, wij daar ook van zullen profiteren."

"Eerst zou een eventuele schat meteen en in zijn geheel naar het vasteland gaan, en dat terwijl dit de op een na armste gemeente van Chili is", aldus burgemeester Gonzalez, die nu haast elke dag even in Puerto Ingles, de verlaten vallei waar Bernard Keiser aan het graven is, komt kijken om te zien of er al wat gevonden is.

De schatgraver zelf twijfelt er geen moment aan dat hij het goud zal vinden. "Voor het eerst sinds ik met dit avontuur begon, kan ik spitten waar ik dat wil. De grootste schat aller tijden ligt nu echt binnen handbereik", zo garandeert de nog perfect Nederlands sprekende Amerikaan, die zich niet zozeer door geldlust laat drijven als wel door het romantische.