Ze oogt als een vitale veertiger. Het liefst draagt ze een spijkerbroek, mannenshirt en slobbertrui. Ze houdt van uitdagingen en schroomt niet vanaf 1000 meter hoogte met een parachute uit een vliegtuig te springen. Uit het niets naar voren gekomen, geldt Michèle Alliot-Marie (53) als de nieuwe hoop van rechts in Frankrijk.

Zaterdag zal zij waarschijnlijk gekozen worden tot leider van de gaullistische RPR. Nooit eerder in de Franse geschiedenis stond een vrouw aan het hoofd van een grote politieke partij. In de verkiezingsstrijd heeft zij nog maar één concurrent, maar volgens de laatste peilingen zal president Chiracs beschermeling, Jean- Paul Delevoye (52), het niet halen.

Michèle is de nieuwe frisse wind die plotseling is gaan waaien in de van ouderdomsverschijnselen krakende RPR, die door Chirac in 1976 werd opgericht. De afgelopen drie jaar raakte de conservatieve partij hopeloos verdeeld. Uit gebrek aan leiderschap rolden partijbaronnen openlijk met elkaar over straat. Alliots medestanders menen dat alleen zij in staat is de gaullisten weer op één lijn te brengen, zodat eindelijk oppositie kan worden gevoerd tegen het linkse regeringsblok.

Wie is de nieuwe hoop van rechts? De in Frans Baskenland geboren en getogen Michèle begon zich pas op latere leeftijd voor politiek te interesseren. Nadat zij met haar familie naar Parijs was verhuisd, studeerde ze rechten en gold al snel als een briljant studente.

"Ik had geen keus", zegt Alliot-Marie. "In mijn geboortestreek ging ik vaak naar het strand en deed veel aan sport. In Parijs ging dat niet, dus restte mij de studie. Vanaf 1972 werkte ik als juridisch adviseur voor verschillende ministers. In 1981 kwam ik bij de RPR terecht."

"Sinds die tijd ben ik mij steeds meer voor politiek gaan interesseren. Als een donderslag bij heldere hemel vroeg Chirac mij in 1986 aan zijn kabinet deel te nemen als staatssecretaris van Onderwijs. Zeven jaar later werd ik minister van Jeugdzaken en Sport in het kabinet-Balladur."

Alliot-Marie is nog een tijdje Europarlementariër en hoogleraar aan de juridische faculteit in Parijs geweest. Thans is zij burgemeester van Saint-Jean-de-Luz en senator voor de RPR. "Ik heb in mijn ogen best wel een aardige politieke carrière opgebouwd, maar voor de media geld ik toch als de grote onbekende. Vrouwen zijn toch een beetje achtergesteld in de Franse politiek."

Michèle Alliot-Marie vindt dat een politica op haar kwaliteiten moet worden beoordeeld en niet op het simpele feit dat ze een rok draagt. "Ik ben tegen een quotasysteem zoals thans in de Nationale Assemblee wordt voorgesteld. Je kunt niet van bovenaf opleggen dat het parlement voor zoveel procent moet bestaan uit vrouwelijke volksvertegenwoordigers. Zoiets werkt op termijn averechts."

De blonde Alliot-Marie huwde op 25-jarige leeftijd haar professor in de rechten, maar scheidde een paar jaar later. De afgelopen 12 jaar leeft ze samen met haar partner. Ze heeft geen kinderen. "We hebben allebei onze eigen carrières en een eigen appartement."

Zij streeft naar een moderne gaullistische partij met een sociaal gezicht en is tot afschuw van haar partijgenoten groot voorstander van een verenigd Europa. Indien zij zaterdag tot partijleider wordt gekozen, is het in belangrijke mate aan haar om president Chirac in 2002 aan een nieuwe termijn te helpen. Wellicht dat de op rugby verzotte politica zich ooit zelf tot het allerhoogste ambt geroepen voelt. Aan gebrek aan ambitie zal het zeker niet liggen.