Zelfs Agassi verbleekt
bij weergaloze Sampras

door Jon Visbeen - HANNOVER, maandag
foto: AP

Wie anders dan Pete Sampras mocht afscheid nemen van Hannover met de kampioenstrofee in zijn handen? Wie anders had daar recht op? Andre Agassi uiteraard, maar in de finale van het millennium liet Perfect Pete er voor de ontketende Duitse tennisfans in Hannover geen misverstand over bestaan wie de beste speler van de jaren negentig en misschien wel aller tijden is.

Voor de vijfde keer veroverde de 28-jarige Amerikaan de wereldtitel en daarmee evenaarde hij het record van Ivan Lendl. Zijn totale prijzengeld tilde hij boven de tachtig miljoen gulden, maar wat belangrijker was, hij wist zijn tennisniveau binnen enkele dagen dermate te verbeteren, dat zelfs Agassi, die zonder setverlies de eindstrijd had bereikt, in een figurant werd omgetoverd. Sweet Pete moest de steun van Boris Becker op de tribunes ontberen, maar bleek het karwei moeiteloos in zijn eentje te kunnen klaren: 6-1, 7-5, 6-4.

Met Becker bouwde Sampras een vriendschap op gedurende de laatste tien jaar, toen telkens een plaats in Duitsland (Frankfurt en Hannover) de organisatie van het wereldkampioenschap verzorgde. Het afscheid van Becker had echter ingrijpende gevolgen voor de Duitse tennisindustrie, die zich met veel D-Marken garant stelde voor de organisatie van het prestigieuze eindejaars-toernooi. De ATP besloot vanaf volgend jaar het WK in een andere stad (Lissabon in 2000, Sao Paulo in 2001) te organiseren. Het lijkt evenwel voor Sampras niet uit te maken waar hij speelt. Na een gedwongen rustpauze wegens een rugblessure van bijna drie maanden miste hij in Expo-hal 13 aanvankelijk wedstrijdritme. "Ik kwam hier en had niets te verliezen. Alles wat ik zou winnen, was meegenomen. Die frisheid miste Andre (Agassi, red.). Hij speelde heel lang heel goed, terwijl ik door mijn rug nauwelijks aan tennis toekwam. Dat maakte veel uit."

Agassi kon er eerder deze week nog van profiteren in de groepswedstrijd en trok de 27e ontmoeting tussen het illustere duo met twee keer 6-2 naar zich toe. Maar bij het 28e duel stond iets meer op het spel. Sampras was in de wedstrijden ervoor gerustgesteld over de situatie met zijn onderrug en groeide per partij zoals alleen hij dat kan. In de eenzijdige finale was Agassi, die een gitzwarte middag beleefde, kansloos. De voormalige paradijsvogel, die het jaar afsluit als de onbetwiste nummer één van de wereld, verbleekte bij de kunsten die Sampras gistermiddag vertoonde.

Het leek bij het driftige baasje uit Las Vegas van A tot Z te kloppen. Zelfs Jevgeni Kafelnikov wist hem zaterdag in de halve finales geen set af te snoepen (6-4, 7-6). Met Steffi Graf aan zijn zijde als nieuwe vriendin, na de echtscheiding met Brooke Shields, zijn coach Brad Gilbert op de trainingsbaan en een verschijning die niets meer van doen heeft met de voormalige publiciteitsheld van Nike, leek ook de wereldtitel voor het grijpen te liggen. Nadat hij eerder op Roland Garros een van de vijf spelers was geworden die alle Grand Slam-titels ten minste één keer won en hij ook nog de US Open naar zich toetrok, hoopte hij het jaar als wereldkampioen te kunnen afsluiten.

Maar net als in de eindstrijd van Wimbledon kwam hij een man tegen waartegen nauwelijks iets te beginnen viel. Als alles klopt bij Pistol Pete, dan is hij gewoon de beste. Ook Agassi moest dat na afloop erkennen. Hij verbeet zich, keek lange tijd naar de grond en wist dat hij was verslagen door de kampioen der kampioenen. Tot in het diepst teleurgesteld, want de Agassi anno 1999 neemt zijn beroep meer dan serieus. Dat heeft Sampras gedurende zijn hele loopbaan gedaan. De man uit Florida leek niet uit zijn evenwicht te krijgen. Velen aan de zijlijn vonden dat hij te saai was en de tennissport geen goede dienst bewees. Daar was Agassi voor, riep ook Sampras zelf. Maar bij het wisselen van het millennium is het tweetal op leeftijd gekomen. De onwaarschijnlijke rentree van Agassi heeft het mannentennis van nieuwe impulsen voorzien. En Sampras toonde aan dat hij nog niet versleten is.

Zijn ultieme droom heeft hij nog niet verwezenlijkt. Dat is winnen op het gravel van Roland Garros, het enige Grand Slam dat hij nog nooit wist te winnen. De zoon van Griekse emigranten heeft ten minste nog iets om zich zorgen over te maken. Want voor de rest is het allemaal Perfect, Pete.