Het lijkt een kwestie van tijd, misschien dagen, dat euro en dollar één op één worden verhandeld. Het gevolg van het feit dat beleggers toch meer brood zien in de sterke Amerikaanse economie, de hogere rente aldaar en de lage inflatie. Maar volgens analisten is een euro/dollar-pariteit veeleer een psychologische dreun voor Europa dan een teken dat het economisch echt slecht gaat met de elf landen van het euro-blok.

Vooral Duitsland blijft achter, maar andere landen laten een redelijke groei zien en een lage euro bevordert alleen maar de export. Importen uit de VS en Japan worden echter duurder, evenals reizen buiten de eurozone.

IMF-directeur Michel Camdessus liet het afgelopen weekeinde weten dat de val van de euro naar zijn idee geen reden voor alarm is, mits de euro niet lange tijd blijft kwakkelen of de daling versneld doorzet.

"Één op één heeft een psychologische betekenis, maar daar houdt het wel zo'n beetje mee op", aldus Jim McCormick van J.P. Morgan. Internationale beleggers kijken vooral naar de VS en Japan. "De willige markt voor directe investeringen ligt in de VS, de markt om momenteel in aandelen te gaan ligt in Japan en Europa staat ondertussen in de kou", zo verwoordt analist Greg Anderson van FleetBoston het feit dat de grote geldstromen Europa momenteel voorbijgaan. De euro noteert nu 14% lager dan bij de geboorte begin dit jaar en zit op absolute dieptepunten ten opzichte van dollar en yen.

De economische cijfers de komende weken voor de eurozone zijn bepalend voor het feit of de euro verder terrein verliest ten opzichte van de dollar. Vooral de komende twee weken komen er veel van dergelijke cijfers. Tot op heden lieten Frankrijk en Nederland een duidelijk beter derde kwartaal zien, maar Duitsland kwam met teleurstellende cijfers over de industriële productie. Toch staan alle economische indicatoren nu gunstiger dan in juli, toen de euro voor de eerste maal dicht bij dollar-pariteit kwam. Toen volgde een herstel tot $1,09, waarna een nieuwe verkoopgolf kwam.

De experts zijn het er allemaal over eens dat interventies door de Europese Centrale Bank alleen maar een korte-termijneffect kunnen hebben. Ze kunnen de val van de euro niet stoppen zolang het sentiment niet omslaat en de beleggers weer zoveel vertrouwen krijgen in de Europese economie dat de vraag naar de euro toeneemt.

Volgens Hans-Jürgen Köbnick, bestuurslid van de Bundesbank, zijn interventies zinloos. "Je kunt een valuta als de euro niet kunstmatig opkrikken, de handelsvolumes zijn te groot en de middelen van de Europese Centrale Bank om daar tegenop te roeien zijn te gering."

Analisten kritiseren wel de slechte communicatie van de ECB. Op donderdag zei de Spaanse ECB-directeur Domingo Solans nog dat de ECB er niet aan denkt om te gaan interveniëren, en vrijdag zei ECB-president Duisenberg in de Financial Times dat hij bezorgd zou zijn als de euro verder zou dalen. "Dat soort tegenstrijdige uitspraken is niet bepaald goed voor de geloofwaardigheid, als nieuw instituut heeft de ECB nog veel te leren om uniform op te treden", aldus John Taylor van FX Concepts. Domingo kwam dit weekeinde half terug op zijn schreden en sloot toekomstige interventies niet uit. "Een centrale bank kan en mag nooit iets prijsgeven over zijn interventiebeleid."

Ondertussen lijkt de ECB weinig anders te kunnen dan de rente de komende maanden stabiel te houden. Een verhoging zou de euro opkrikken maar is niet gerechtvaardigd in het licht van inflatiedreiging en zou de economische ontwikkeling onder druk zetten. Alleen als de lage euro inflatie gaat importeren, zou de rente wel omhoog moeten.

Wat de eurozone ook geen goed heeft gedaan, zijn de vele inmengingen van de Duitse bondskanselier Schröder in het Duitse bedrijfsleven. Vooral internationale beleggers werden daardoor een beetje kopschuw, het investeringsklimaat in Europa zou toch niet vrij zijn met zoveel overheidsinmenging. Gerefereerd wordt aan de overnamepoging door Vodafone van Mannesmann en de oneerlijke concurrentie die ontstaat door het in leven houden van het in feite failliete bouwbedrijf Holzmann. Maar ook Frankrijk liep te hoop tegen een bod van Coca Cola op de Orangina-tak van Pernod-Ricard.