Alle zorg moet via huisarts
Van onze economische redactie - AMSTERDAM,
woensdag
De huisarts moeten de volledige verantwoordelijkheid
krijgen voor het doorsturen van patiënten naar een ziekenhuis of
thuiszorgorganisatie. Hij moet bepalen bij welke instellingen zijn patiënt
het best en het snelst geholpen wordt. Hij krijgt hiervoor een budget
van gemiddeld 4800 gulden per patiënt per jaar.
Dit is de kern van een revolutionair plan voor de herziening van de gezondheidszorg
dat gisteren is aangeboden aan minister Borst (Volksgezondheid). Het plan,
dat nog moet worden uitgewerkt, is afkomstig van voormalig staatssecretaris
van Volksgezondheid Simons en professor J. Sixma, voorzitter van de Gezondheidsraad.
Om deze service te kunnen bieden, moet de huisarts de
praktijk fors uitbreiden met onder meer verpleegkundigen, fysiotherapeuten
en zogenoemde zorgmakelaars. Deze moeten de patiënt helpen bij het
vinden van de voor hem beste behandeling of verpleeginstelling. Nu ligt
deze taak nog bij de zorgverzekeraars.
Minder omwegen
"De wachtlijsten zullen als sneeuw voor de zon verdwijnen",
denkt Simons. "Nu verdwijnt de patiënt na het huisartsbezoek uit
het zicht en ontbreken de prikkels bij de ziekenhuizen en andere zorginstellingen
om binnen de budgetten te blijven. Met de huisarts als spil wordt het
stelsel minder anoniem. Een gezin kan dan bijvoorbeeld direct bij hem
vragen om vervoer voor een gehandicapt kind. Nu gebeurt dat via veel omwegen."
"Uitgangspunt is dat de burger de verantwoordelijkheid voor zijn eigen
gezondheid weer terug krijgt", legt Simons uit. "De huisarts dient dan
als een soort coach. Door de huisarts verantwoordelijk te maken voor het
budget en de uitvoering van de zorgverlening, ontstaat een prikkel tot
concurrentie. Ziekenhuizen en thuiszorginstellingen en dergelijke moeten
immers kwaliteit leveren om door de huisarts te worden uitgekozen."
De burger op zijn beurt moet makkelijk kunnen overstappen naar een
andere huisarts als de dienstverlening hem niet bevalt. Daartoe moeten
huisartsen een acceptatieplicht krijgen. Problemen hoeft dat volgens Simons
niet op te leveren omdat oudere en zieke patiënten een hoger budget
meebrengen in de praktijk. Hoe dit overigens op het platteland moet worden
gerealiseerd is nog onduidelijk.
Geen risico
De politiek moet wel vaststellen welke gezondheidszorg thuishoort
in het basispakket en welk budget daar bij hoort. De zorgverzekeraars dragen
in tegenstelling tot waar de overheid nu op afkoerst geen risico voor het
basispakket maar moeten zich richten op aanvullende pakketten. Door de instellingen
hun budgetten af te nemen, zullen zij hun prestaties openbaar moeten maken
om te worden uitgekozen door de huisartspraktijken. De beide experts verwachten
dat de kwaliteit van de gezondheidszorg hierdoor fors zal toenemen.
Het idee is bedoeld als bijdrage aan de hernieuwde discussie over de
toekomst van het zorgstelsel. Het huidige systeem dreigt ten onder te
gaan door onder meer de vergrijzing en de toenemende medische mogelijkheden.
Wachtlijsten en ontevredenheid bij de steeds mondiger patiënt zijn
het gevolg.
Sixma en Simons verwachten dat invoering van hun stelsel zo'n 10 jaar
zal duren. Een van de struikelblokken is het tekort aan huisartsen.
|