Groenendaal uit de bocht

Van onze wielermedewerker - TABOR, maandag

Mario de Clercq heeft dit jaar meer vijanden dan vrienden in het peloton gemaakt. Eind januari hield hij in Poprad zijn landgenoot Erwin Vervecken van de wereldtitel, waarna er in België een flinke ruzie ontstond. Gisteren pakte de wereldkampioen in de tweede Wereldbekerwedstrijd in Tabor de zaken weer niet erg sportief aan. De Clercq was samen met Richard Groenendaal en Sven Nijs op kop, maar kon en wilde geen meter op kop rijden. In de laatste ronde duwde hij Groenendaal echter de bocht uit, waardoor voor de Belg de weg open lag naar de overwinning. In de tussenstand van de Wereldbeker behield Sven Nijs met de tweede plaats de leiding.

"Een wedstrijd op een snel parcours is vaak veel zwaarder, dan een cross op een modderig parcours. Je kunt op zo'n harde omloop als in Tabor geen seconde op adem komen. Dat maakte deze cross enorm zwaar", vertelde een teleurgestelde Richard Groenendaal na de wedstrijd. De Rabobank-renner nam vanaf de eerste ronde het initiatief, nadat Wim de Vos als snelste was vertrokken. Adri van der Poel kon door een lekke band in de tweede ronde net niet met de vijf koplopers Groenendaal, Nijs, De Clercq, Vervecken en De Vos mee. "Ik sloot aan, nadat Richard door een valpartij in laatste positie was gekomen. Maar even verder verloor ik door die lekke band bijna een halve minuut en zo'n achterstand kun je op een snelle omloop niet gemakkelijk goedmaken."

Bij de koplopers stelden de ploegmakkers Nijs en Groenendaal om beurten Mario de Clercq op de proef, maar de wereldkampioen verloor nooit meer dan een tiental meters. Op het lichtbevroren en spekgladde parcours voelde De Clercq zich echter als een vis in het water. "Ik voelde voor de start al, dat ik hier een goede kans zou maken, maar ik was niet sterk genoeg om de wedstrijd te maken", verontschuldigde hij zich na afloop. Aan dat excuus had Groenendaal weinig. "Ik wist van tevoren dat ik die twee Belgen moest lossen om hier te kunnen winnen. Ik had het daarom verschillende keren geprobeerd en daarbij was mijn eigen ploegmaat m'n grootste concurrent. Als we samen tegen De Clercq hadden gereden, had ik een kans gehad, maar ik kreeg het idee, dat Nijs bang van mij was. In de laatste ronde werd ik op een beijzeld stuk door Mario de Clercq weggeduwd, waardoor ik ineens stilstond en teveel terrein verspeelde. Op dat moment versnelde Nijs, maar hij kon De Clercq ook niet lossen. Jammer, maar gelukkig verspeel ik in de tussenstand niet teveel terrein op Nijs."