Doek valt voor charlatan
Peter van de Rijt

door Jaap de Groot - VOLENDAM, vrijdag

Zijn laatste geintje werd hem fataal. Omdat Peter van de Rijt zelfs bereid bleek om z'n familie in zijn val mee te sleuren. Zoals de gewezen vice-voorzitter van FC Volendam dat al zo vaak bij anderen had gedaan. Daarom mag het een wonder worden genoemd, dat de Amsterdammer zo lang zijn gang kon gaan. Helemaal bij FC Volendam, dat al in een heel vroeg stadium geïnformeerd werd over zijn dubieuze levenswandel. Dat Peter van de Rijt desondanks bij de eerste-divisieclub de boel naar zijn hand kon zetten, was tekenend voor de chaos binnen de eens zo kleurrijke vereniging.

• Peter van de Rijt tijdens één van de vele rechtszittingen die hij voor zijn kiezen kreeg. Inmiddels heeft het bedrijf van zijn familie bij de politie aangifte gedaan van valsheid in geschrifte.
FOTO: HANS PETERS

Woensdag viel dus het doek voor deze charlatan. Kort nadat Peter van de Rijt het blad 'Denksport' als nieuwe sponsor voor FC Volendam had geïntroduceerd. Maar wat zijn moment van glorie had moeten worden werd een bitter eind. De uitgever van Denksport, Keesing International Publishers, liet weten, dat er geen enkel contract met Volendam bestond. Gisteren meldde president-directeur Simon Keesing, dat de handtekeningen die onder de bewuste verbintenis staan waren vervalst. Inmiddels was er bij de politie van Amsterdam aangifte gedaan van valsheid in geschrifte. Simon Keesing: "Ik heb het contract gezien en daarop staan de namen van twee directeuren van ons bedrijf. Alleen zijn hun handtekeningen vervalst. Meer kan ik daarover niet zeggen. Het is nu een zaak van de politie."

Dat zijn eigen familie op deze wijze afstand van hem heeft genomen, geeft aan hoe diep Peter van de Rijt zich in de nesten heeft gewerkt. Het woensdagavond opgestapte Volendam-bestuurslid is namelijk een volle neef van Simon Keesing en een broer van een van de directeuren. Via de gelden die hij regelmatig vanuit het familiebedrijf kreeg kon Peter van de Rijt jarenlang een luxe leven leiden.

Maar ondanks de riante toelages van zijn familie, bouwde Peter van de Rijt toch een waslijst aan schuldeisers op. De veertiger bleek niet alleen een enorme fantast, bovendien had hij de ziekelijke neiging om nooit rekeningen te betalen. Of het nu een diner van een paar honderd gulden betrof of een 'lening' van 100.000 gulden, iedereen moest aan de bak om z'n geld terug te krijgen.

Zoals hij ook in de voetballerij voortdurend ter discussie stond. Maar kon Peter van de Rijt zijn streken in het amateurvoetbal nog tamelijk anoniem uithalen, hij nam een risico toen hij in december 1998 door de toenmalige voorzitter Arjen Tuiten bij FC Volendam binnen werd gehaald. Alleen was zijn drang naar erkenning zo groot, dat hij deze gok toch besloot te wagen.

Maar terwijl hij door de club voortdurend omschreven werd als de nieuwe suikeroom, meldde de ene schuldeiser na de ander zich bij de sportredactie van deze krant. De verhalen varieerden van mensen die dachten via Peter van de Rijt hun geld goed te hebben belegd tot investeerders in nooit gerealiseerde voetbaltransfers. Een van de eisers vroeg tenslotte in maart zijn faillissement aan, waarna snel een deel van de schuld werd betaald.

Overigens zat Peter van de Rijt op dat moment bij FC Volendam steviger dan ooit in het zadel. Dat op zich was tamelijk curieus, omdat voorzitter Arjen Tuiten op 1 maart volledig geïnformeerd werd over het 'spanningsveld' rond zijn mede-bestuurslid. Tijdens het gesprek met ondergetekende en een collega werd ook gevraagd, hoe de relatie tussen Tuiten en Van de Rijt tot stand was gekomen. Als antwoord kwam, dat Van de Rijt een vriend was van de bij Volendam spelende Quincy van Ommeren en dat zij elkaar 'toevallig' een keer bij de club hadden ontmoet.

Op de vraag, of Arjen Tuiten ooit zakelijk of financieel met Peter van de Rijt te maken had gehad, werd ontkennend geantwoord. Daarop volgde de vraag, hoe het dan mogelijk was dat via Tuitens bedrijf Tafor BV op 27 november een bedrag van 50.000 gulden op de privé-rekening van Peter van de Rijt was overgemaakt. Zonder blikken of blozen meldde de preses, dat dit een vergoeding was voor de kosten die Peter van de Rijt voor FC Volendam had gemaakt.

• De financiële transactie tussen Volendam-voorzitter Arjen Tuiten en Peter van de Rijt van 27 november 1998.

Maar wanneer dan en hoe? Dat is nooit duidelijk geworden, wel dat Peter van de Rijt kopieën van de bewuste bankafschrift rondstuurde naar zijn schuldeisers om aan te geven dat hij nog altijd vermogend was en dat hun geld op korte termijn overgemaakt zou worden.

Intussen gloreerde hij binnen de club. FC Volendam bezat dan wel geen cent, maar dankzij de donaties van Peter van de Rijt kon de club zich toch het één en ander permitteren. Al werden de wenkbrauwen wel gefronst, toen op 23 en 24 februari voor de uitwedstrijd tegen Helmond Sport in Asten een trainingskamp werd betrokken. Een cadeautje van Peter van der Rijt, met helaas vervelende gevolgen voor de beheerder van het Nobis Hotel.

Namens de leiding van het etablissement laat Mieke Loverbosch weten: "Op 23 en 24 februari heeft de selectie van Volendam voor 12.000 gulden in ons hotel uitgegeven. De reservering was gedaan door meneer Van der Rijt, maar we zitten nu nog op ons geld te wachten. We hebben al talloze keren naar de club gebeld, maar we krijgen het niet voor elkaar om doorverbonden te worden met meneer Van de Rijt."

Maar wie staat u dan wel te woord bij de club? Mieke Loverbosch: "Meneer Arjan Seijes van Volendam." Helaas voor het Nobis Hotel staat niemand bij FC Volendam onder die naam geregistreerd. Navraag leert, dat deze Arjan Seijes wel werkzaam is bij het vertaalcentrum dat Peter van de Rijt beheert in Amstelveen. Een bedrijf waarvan de gewezen vice-voorzitter ooit op een sponsoravond zei, dat er 1500 man in dienst waren. Dat bleken er in de praktijk dus zo'n 1495 teveel te zijn...

Na het trainingskamp in Asten volgde in augustus, toen FC Volendam bijna bezweek onder een loodzware financiële last, ook een luxueus verblijf van de spelers, trainers en het bestuurslid technische zaken in het Franse Le Touquet. Een telefoontje met het Parc Plaza hotel maakt duidelijk, dat ook daar een rekening open staat van ruim 100.000 franc (ruim 30.000 gulden).

Rijst voor de zoveelste keer de vraag, waarom oud-preses Arjen Tuiten en zijn opvolger Ad Hoens hun vice-voorzitter niet alleen de hand boven het hoofd hielden, maar hem tevens de dagelijkse leiding van de club in handen gaven. Want uit werkelijk alle hoeken en gaten bleven de beschuldigingen richting Peter van de Rijt komen, deden schuldeisers hun beklag bij de club en werd de leiding gewaarschuwd voor het risico dat ooit een la opengetrokken zou worden met daarin een kapitaal aan onbetaalde rekeningen.

Het was vooral dit 'gevaar' dat al snel door de Raad van Toezicht werd onderkend, toen deze in augustus werd geïnstalleerd. Die nam dan ook meteen het besluit, dat alle uitgaven gecontroleerd dienden te worden. Alleen zou dit, door de gemeente in het leven geroepen controle-apparaat, uitgerekend door wethoudster Nelly Veerman-Tol worden getackeld. Namens B&W van de gemeente koos zij niet partij voor de Raad van Toezicht, maar de clubleiding. Deze raad is inmiddels opgedoekt en vervangen door een Raad van Commissarissen, waarin overigens dezelfde Nelly Veerman-Tol zitting heeft genomen.

Intussen wilden ook de spelers niets meer van Peter van de Rijt weten. Ze waren doodziek van alle beloftes, die hij na maanden nog altijd niet waar had gemaakt. Dit liet de selectie recentelijk ook aan het bestuur weten, maar zelfs toen liet de leiding de vice-voorzitter niet vallen.

Waarschijnlijk omdat Peter van de Rijt op dat moment druk doende was een belangrijke sponsor binnen te halen. Terwijl de commercieel manager van de club open kaart speelde over zijn contacten met 'Voetbal Online' mocht niemand iets weten over de konijn die Peter van de Rijt uit de hoge hoed zou toveren. Dit bleek dus zijn 'eigen' Denksport te zijn.

Alleen rezen er twijfels toen afgelopen zondag voor FC Volendam-NAC, toen de twee sponsors bekend werden gemaakt, de speciaal voor de directie van Keesing International Publishers gereserveerde stoelen op de eretribune leeg bleven. Drie dagen later werd duidelijk waarom.