De Amerikaanse president Bill Clinton, de Israëlische premier Ehoed Barak en de Palestijnse leider Jasser Arafat spraken gisteren vooral over de momenten waarop de trein zal stoppen. Voorlopig zullen de Amerikanen in de komende weken op nagenoeg ieder station op het perron staan.

Misschien komt er een nieuwe top tussen Clinton, Barak en Arafat. Maar dan moeten Barak en Arafat wel vooruitgang boeken. Arafat en Clinton weten inmiddels op welke momenten Barak aan de noodrem zal trekken.

Over andere aspecten valt, zo typeerden Palestijnse zegslieden het gisteren, "wellicht te praten". De Palestijnen en Israëli's hebben tot medio februari om een raamwerk te produceren dat hun 'eindstatus' moet omspannen. Mochten zij in de ongeveer honderd dagen die daarvoor nog resten vooruitgang boeken, dan staat Clinton welwillend tegenover een nieuwe top.

Zoals al vaker is gebeurd bij topontmoetingen tussen de 'vredespartners' en Clinton, werden ook de besprekingen in Oslo beklonken met mooie en verzoenende woorden. Barak wees er gisteren op dat hij sinds zijn aantreden als premier, afgelopen zomer, het vredesproces weer tot leven heeft gewekt door een aantal oude Israëlische verplichtingen na te komen.

Clinton zei dat het vredesproces 'nieuw leven is ingeblazen', maar op het gezicht van PLO-leider Arafat lag bij de gezamenlijke persconferentie geen grijns van tevredenheid. De Israëlische delegatie liet weten dat Baraks 'rode lijnen' door Clinton waren geaccepteerd, al wensten de Amerikanen dat niet te bevestigen.

Volgende week maandag gaan Israëli's en Palestijnen eindelijk aan tafel zitten om te praten over de zaken die hen het meest scheiden. Kwesties die Rabin, toen hij het vredesproces begon in 1993, voornamelijk voor zich uit heeft geschoven. Nu valt er niet langer aan te ontkomen en de Palestijnen hebben het gevoel dat zij op het punt staan aan het kortste eind te trekken.