&referer=" WIDTH="0" HEIGHT="0" BORDER="0" ALIGN="LEFT" ALT="">

maandag 1 november 1999

De Financiële Consument onder redactie van Peter van der Tuin. Bijdrage: Theo Mebius Volgens premier Kok leeft de westerse wereld op een vulkaan. De Amerikaanse financiële topman Greenspan vindt de aandelenkoersen veel te hoog. De Europese financiële topman Duisenberg waarschuwt voor het gevaar van een toenemende inflatie. Volkomen onverwacht stijgt de prijs van goud in een paar dagen tijd met bijna 30 procent. Er is sprake van toenemende onzekerheid, ook al ontwikkelen de belangrijke economieën in de wereld zich nog opvallend gunstig. Moet goud weer als een serieuze belegging worden aangemerkt? Goudklimaat verbetert Tot bijna dertig jaar geleden had goud een vaste prijs, doordat dit edele metaal was gekoppeld aan de dollar. Begin jaren zeventig, onder president Nixon, werd de band tussen de dollar en het goud doorgesneden en met de (olie)crises van de jaren zeventig steeg de prijs tot ongekende hoogte. Daarna is goud in bijna twintig jaar tijd, met een enkele onderbreking, langzaam maar zeker goedkoper geworden. Een paar weken geleden werd een dieptepunt van $ 252 per ounce (31,1 gram) bereikt. Het was Duisenberg, die de ommekeer in deze ontwikkeling bracht. Op 26 september kondigden de Europese centrale banken aan, dat zij hun goud verkopen in de komende vijf jaar zullen beperken tot 400 ton per jaar. Dit joeg de prijs in een paar dagen tijd op tot een hoogste punt van $ 328 en nadien is de goudprijs iedere dag weer een beetje gedaald tot ruim $ 300 nu. Vanwaar die prijsexplosie? Goudexperts gingen tot die 26e september uit van een voortgaande daling. Het grootste deel van de wereldgoudreserves ligt immers opgeslagen in de kluizen van de centrale banken. Vroeger was dat nodig, want de omvang van de geldhoeveelheid was gekoppeld aan de goudvoorraden van deze centrale banken. Nadat dit beginsel in de jaren zeventig was losgelaten, behoefden deze centrale banken hun goudvoorraden echter niet meer zo nauwlettend in de gaten te houden. Nog sterker, feitelijk konden ze dit goud verkopen en met het vrijkomende geld rente verdienen. In de loop van de jaren tachtig en negentig zijn ze daar ook daadwerkelijk toe over gegaan. Nadat ze eerst in stilte voorraden goud op de markt brachten, gingen ze in een later stadium over tot de officiële aankondiging van geplande verkopen. Daarbij ging het steeds om behoorlijke partijen, die aan het bestaande aanbod vanuit goudmijnen werden toegevoegd. Een prijsdaling kon niet uitblijven. Dit voorjaar kwam er een eerste indicatie van een kentering in de trend van een voortdurende daling. In mei hield de Bank van Engeland een officiële veiling en daarbij was voor het eerst in lange tijd sprake van overtekening, hetgeen wil zeggen dat de vraag het aanbod overtrof. In het licht van die ontwikkeling is het niet meer dan logisch dat Duisenberg in september aankondigde dat de centrale banken het aanbod van goud uit hun kelders zullen beperken. Straks kan het immers meer opbrengen. De paniekreactie die daarop volgde is vooral te verklaren doordat dekkingsaankopen werden uitgevoerd. Een aantal goudmijnen in de wereld had met het oog op de voortdurend dalende prijs de gewoonte om de productie al van tevoren te verkopen. Dat verzekerde hen immers van een betere prijs. Toen de stemming op de goudmarkt echter omsloeg, bleek dat een misvatting en dus gingen zij over tot indekking van het reeds verkochte, maar nog niet geproduceerde goud. Samen met andere speculanten joeg dit de prijs op. De rust lijkt nu weer teruggekeerd en vandaar dat goud weer langzaam goedkoper wordt. Wat mag je voor de korte en wat langere termijn verwachten? In de komende maanden is een voortzetting van de geleidelijke daling waarschijnlijk. Op wat langere termijn lijkt echter een prijsstijging te verwachten. Dit in de eerste plaats vanwege de vraag- en aanbodverhouding. De vraag naar goud voor met name de juwelenindustrie neemt toe. Het aanbod neemt geleidelijk af, omdat veel mijnen uitgeput raken. Bovendien is het onmiskenbaar dat de inflatie wat aantrekt. Op termijn is dat negatief voor de economie, maar positief voor de prijs van goud. Ook de prijzen van andere wereldgrondstoffen trekken als gevolg daarvan aan. Bovendien moet gezegd worden dat een goudprijs van $ 250 zoals we die in september zagen wel erg laag was. Goud blijft intrigeren en in tijden van onrust zie je vaak prijsexplosies. Wie daarvan wil meeprofiteren behoeft geen goudstaafjes te kopen. Beter is het te beleggen in aandelen van goede goudmijnen. In Nederland zijn geen goudmijnaandelen genoteerd, maar in Amerika wel. Een van de bekende beleggingsmaatschappijen is International Investors Gold Fund, genoteerd aan de Nasdaq. De beleggingsafdeling van iedere bank of commissionair kan belangstellenden bij aankoop behulpzaam zijn. Het zal overigens niet verwonderen dat de koersen van goudmijn-aandelen de laatste weken tegen de algemene beurstrend in al behoorlijk zijn gestegen.

Auteursrechten voorbehouden 1996-1999, © Dagblad De Telegraaf, Amsterdam De Telegraaf-i wordt het best bekeken met Netscape Navigator, Netscape Communicator of Microsoft Internet Explorer.