Staatshoofden dweepten met hem. Koning Fahd van Saoedi-Arabië, wijlen president Mobutu van Zaïre, diens collega N'Guesso van Congo-Brazzaville en president Eyadema van Togo verkeerden regelmatig in zijn gezelschap. Maar ook Nancy Reagan liet zich regelmatig adviseren door een van Frankrijks grootste oplichters van deze eeuw.

• De Franse nepgraaf Arnaud de Poligny (rechts) wordt door zijn vriend Olivier Giscard d'Estaing (2e van links) voorgesteld aan de toenmalige president van Zaïre, Mobutu (links) en diens vrouw.
FOTO: FIGARO MAGAZINE

Graaf Arnaud de Poligny wist twintig jaar lang iedereen om de tuin te leiden die in zijn buurt kwam. Onze eigen 'Heer Olivier' valt volledig in het niet bij deze meesteroplichter, die in 1950 werd geboren als Patrick Campion, zoon van een kleine kruidenier te Biarritz.

Olivier Giscard d'Estaing, broer van de voormalige Franse president, raakte in zijn ban en introduceerde hem bij een groot aantal Afrikaanse staatshoofden. Op zijn deftige visitekaartje met een gouden kroontje stond 'consultant' als beroep vermeld. Het duurde dan ook niet lang of graaf de Poligny vloog de hele wereld over om hoge ambtenaren te adviseren over ingewikkelde financiële kwesties.

Dat zijn dure aanbevelingen van generlei waarde waren, durfden de ambtenaren echter niet aan hun regeringsleiders te melden. Deze hadden Poligny immers zelf ingehuurd, nadat zij met hem bevriend waren geraakt.

De instelling van de 'Gouden Europese medaille voor Uitmuntendheid' door de nepgraaf bleek een schot in de roos. Koning Fahd, Mobutu, N'Guesso, Eyadema en talloze andere leiders hadden tussen de tweehonderdduizend en zes miljoen gulden over voor een dergelijke onderscheiding, die volgens hen groot aanzien gaf.

"Het was in die tijd dat Arnaud steeds gewelddadiger werd", zegt Marie-Laurence. "Hij sloeg en probeerde een wig te drijven tussen mij en onze kinderen Diane en Forrester. Nadat ik kenbaar had gemaakt dat ik wilde scheiden, was hij plotseling van de ene op de andere dag verdwenen. De telefoon en elektriciteit werden afgesneden en het regende navorderingen."

In 1995 werd de scheiding officieel uitgesproken. Een jaar later met Kerstmis ontvoerde Campion, alias Poligny, zijn twee kinderen vanuit Frankrijk naar de Bahama's. Een internationaal opsporingsbevel bleek nutteloos. Het belastingparadijs heeft geen uitleveringsovereenkomst met Frankrijk en weigerde aldus iedere medewerking.

Nadat de zwendelaar in 1997 een jong meisje had gepoogd te verkrachten, moest hij hals over kop uit de Bahama's vluchten. Met de hete adem van Interpol in zijn nek wist hij samen met zijn twee kinderen via Miami uiteindelijk in de Canadese stad Vancouver onder te duiken. Daar leidde hij een tamelijk onopvallend leven. De peperdure panden waarin hij doorgaans woonde, hadden plaatsgemaakt voor een eenvoudiger behuizing.

Poligny liep twee maanden geleden tegen de lamp toen hij betrokken was bij een klein verkeersongeluk. Nadat de politie routinematig zijn personalia controleerde, liet de computer 'gezocht' zien. Hij werd in de boeien geslagen en Marie- Laurence vloog meteen naar Canada om haar kinderen op te halen.