Dreun van Spaanse vlieg

Van onze speciale verslaggever - VERONA, maandag
foto: Cor Vos

Als de grote kampioenen naar elkaar gaan kijken, volgt er altijd een les in nederigheid. Na een zinderend spektakelstuk begon op het laatste rechte stuk naar de regenboogtrui het 'linken'. Niet geremd door enige ervaring, maar gestuurd door zijn jeugdige overmoed demarreerde Oscar Freire Gomez uit een bijna stilstaande kopgroep. Frank Vandenbroucke, Jan Ullrich, Francesco Casagrande, titelverdediger Oscar Camenzind en vele tienduizenden tifosi keken vertwijfeld naar elkaar.

Even later strooide de pas 23-jarige wereldkampioen nog meer zout in de wonden. "Tijdens de Vuelta heb ik keihard getraind. Daarom bedank ik bondscoach Paco Antequera voor het vertrouwen. Ik heb het niet beschaamd."

Na zijn tweede plaats in de GP Luis Ocana gaf Freire, die op het WK-amateurs (1997) tweede werd, zijn carrière een impuls met dezelfde omvang als de oerknal. Dit seizoen was hij tot augustus bezig om te revalideren van een knieblessure. "Ik heb bij Vitalicio nog steeds geen zekerheid omtrent volgend seizoen, maar ik denk dat mijn contract nu wel in orde komt."

Dergelijke kopzorgen heeft Michael Boogerd allang niet meer. De kopman van Oranje kon in de meeslepende finale alleen op de steun van Maarten den Bakker rekenen. Op het gemene parcours kwam de rest van de ploeg gewoon tekort. "Ik heb het maximale eruit gehaald", keek Den Bakker terug. "Op zo'n parcours kun je ook zonder steun heel ver komen. Kijk maar naar de nieuwe wereldkampioen. Met twee fitte mannen hadden we in de finale wat kunnen forceren, maar dat zat er niet in. Eerst de problemen rond Erik Dekker. Daar krijg je toch een dreun van. Dat hebben wij in de loop van zaterdag een beetje verwerkt. Dekker had hier één van onze beste mannen kunnen zijn. Zondagochtend was Van Bon ziek, zwak en misselijk, de tweede afknapper."

Naast de ploeg van Knetemann waren er met uitzondering van de Spanjaarden alleen maar verliezers in Verona. Met een hoofdprijs voor de Belgen. De ploeg van José de Cauwer had vier potentiële wereldkampioenen in huis en werd als sterkste natie aangewezen. "Wie kan Frank Vandenbroucke van de wereldtitel afhouden?" was na afgelopen week de meest gestelde vraag bij onze zuiderburen. 'De zwaartekracht' werd er gistermiddag geantwoord. Al in de openingsfase smakte 'VDB' door een onschuldige valpartij tegen het asfalt. Met een pijnlijke hand stapte hij weer op zijn fiets. Na het WK werd duidelijk dat Vandenbroucke een botje in zijn hand had gebroken. "Ik voelde het meteen. Op wilskracht en moed heb ik de wedstrijd uitgereden, want ik wilde de ploeg niet teleurstellen."

Van de gevreesde krachtsexplosie op de Torricelle kwam derhalve niets terecht. De meedogenloze bult maakte zijn reputatie volledig waar door het peloton per ronde uit te dunnen. Met de ontknoping van het WK in het vooruitzicht hoefde Den Bakker op twee ronden niet al te lang na te denken toen een groep van vijf man wegreed. In zijn eentje ging de Nederlands kampioen op jacht. "In de afdaling heb ik alles gegeven. Ik dacht dat ik een jump kon maken, maar het verschil viel tegen."

Met zijn tactiek wilde Den Bakker een bijrol in de slotronde voorkomen. Tegen de pure krachtpatsers zou hij bergopwaarts tekort komen. Het scenario leek even te kloppen. Totdat op de Torricelle de hergroepering plaats vond en Den Bakker een kruis kon zetten.

Na deze hergroepering bleven er elf kandidaten over: zes vedetten, drie degelijke renners en twee exoten. Als speerpunt van de 'squadra azzurri' dienden Celestino en Casagrande, de Zwitsers gokten op Camenzind en Marcus Zberg, Konychev mikte op de sprint en Ullrich reed op de Torricelle alleen maar op kop. Door zijn verwoestende tempo moest Michael Boogerd met een krampaanval aan de voet lossen. Na de afdaling demarreerde Casagrande. Even stond heel Italië op zijn kop. De euforie was in een flits voorbij en maakte plaats voor pure ontgoocheling toen Oscar Freire Gomez de demarrage van zijn leven verguld zag worden met de regenboogtrui. In de rijke geschiedenis van het wereldkampioenschap werd hij na Abraham Olano de tweede Spanjaard die op de erelijst werd bijgeschreven. Dat zijn kersverse titel een hoog 'Harm Ottenbros-gehalte' had, deerde de nieuwe volksheld allerminst. "Ik ben tweedejaars prof", vertelde hij over zichzelf. "En ik ben 23 jaar, weeg 63.5 kilo en ik ben 1.71 meter lang."

Interessante informatie over de opvolger van Oscar Camenzind die zich de gehele dag uitstekend op zijn gemak voelde tussen 'heilige monsters' als Vandenbroucke en Ullrich. Met Andrea Tafi, die vier keer vergeefs demarreerde, bepaalden zij het gezicht van het wereldkampioenschap in Verona. Tot het laatste rechte stuk. Toen kwam Oscar Freire Gomez in beeld.

WK wielrennen: profs: 1. Freire Gomez (Spa) 260 km in 6.19.29 (41,108 km/uur), 2. Markus Zberg (Zwi) 0.04, 3. Robin (Fra), 4. Francesco Casagrande (Ita), 5. McRae (VSt), 6. Camenzind (Zwi), 7. Vandenbroucke (Bel), 8. Ullrich (Dui), 9. Konisjev (Rus), 10. Nardello (Ita) 0.59, 14. Boogerd (Ned) 19. Den Bakker (Ned) 1.08, 48. Lotz 16.01.