&referer=" WIDTH="0" HEIGHT="0" BORDER="0" ALIGN="LEFT" ALT="">

vrijdag 8 oktober 1999

Bondscoach Van Poppel laat vrouwenploeg in de kou staan BUSSOLENGO, vrijdag Met het afhaken van Leontien van Moorsel was de soap rond de Nederlandse vrouwenselectie, die morgen in Verona het wereldkampioenschap moet afwerken, nog niet ten einde. Door belabberd te communiceren en te verzuimen keiharde afspraken te maken met prima donna Van Moorsel en haar beoogde plaatsvervanger Edith Klep heeft bondscoach Jean-Paul van Poppel zelf in de hand gewerkt dat morgen niet zes, maar slechts vijf Nederlandse vrouwen aan het vertrek staan van de mondiale titelstrijd. Een brevet van onvermogen aan de vooravond van de belangrijkste wedstrijd van het jaar. De (op luchtkastelen gebouwde) hoop dat de wereldkampioene tijdrijden alsnog zou deelnemen aan de wegwedstrijd in Verona, deed Van Poppel maandag al besluiten reserve Klep af te bellen. De 23-jarige renster had woensdag, niet geheel verrassend, geen trek meer alsnog op het vliegtuig naar Italië te stappen, toen Van Moorsel zich afmeldde voor de wegwedstrijd en er de voorkeur aan gaf zich voor te bereiden op het WK baan, eind oktober in Berlijn. "Ik laat natuurlijk niet met me spelen. Na maandag heb ik er gewoon een punt achter gezet", reageert Klep vanuit haar woonplaats Steenbergen. "Het is balen, ik heb me niet zelf in deze positie gemanoeuvreerd. Het schijnt zo te moeten in Nederland, want het is niet de eerste keer dat het rommelt rond de vrouwenselectie. Van Poppel had in mijn geval gewoon duidelijker geweest moeten zijn en met Van Moorsel en met mij betere afspraken moeten maken." Zielig De vrouwencoach, eerder dit jaar al in de clinch met Van Moorsel als gevolg van gebrekkige communicatie, is zelf opvallend laconiek over de zoveelste rel rond zijn selectie. "Ik wist dat dit erin zat. Desondanks heb ik het risico genomen. Leontien van Moorsel is van grotere waarde dan iemand die pas als zesde renster zou zijn gestart. Bovendien: als Van Moorsel hier Klep tegen het lijf zou zijn gelopen, was ze waarschijnlijk zo sociaal geweest om haar te laten rijden, omdat ze het anders zielig vond voor dat meisje. Dat wilde ik koste wat het kost voorkomen." Waarmee Van Poppel eens te meer aangeeft als bondscoach totaal geen grip te hebben op Neerlands belangrijkste wielrensters. Dat hij een onderlinge concurrentiestrijd met baancoach Peter Pieters moet aangaan om te dingen naar de gunsten van Leontien van Moorsel (de oorzaak van het hele theater), maakt bovendien duidelijk dat hij er ook niet in is geslaagd bij de KNWU alle neuzen dezelfde richting op te krijgen. Op de twee meest essentiële pijlers onder zijn werk kan hij dus niet bouwen en dat is funest om als bondscoach goed te functioneren. Door aanvaringen uit het recente verleden hadden de voornaamste potentiële vervangers Sandra Rombouts, Yvonne Brunen en Meike de Bruijn allen een reden Van Poppel niet op het laatste moment uit de brand te helpen. De bondscoach deed daarom niet eens poging om zijn team op volle oorlogssterkte te brengen. De Bruijn: "Ik denk dat hij liever met vijf rensters start dan met mij erbij. De hele gang van zaken rond de nationale selectie is me een paar keer slecht bevallen. Daar heb ik dan ook woorden over gehad met de bondscoach." Intussen is de rust rond de vrouwenploeg er niet bepaald groter op geworden. Elsbeth Vink, een van de drie speerpunten uit de formatie, kan er zelfs om lachen. "Ach ja, je kunt je er wel druk om gaan maken, maar het is toch niet anders. Het parcours in Verona is zo lastig, dat het een kwestie van 'ieder voor zich' is. Het maakt me daarom weinig uit of we met vijf of met zes rensters zijn. We zullen het allemaal zelf moeten doen", zei ze, terwijl haar ogen verraadden dat ze zich afvroeg in welke aflevering van Goede Tijden, Slechte Tijden ze nu weer was aanbeland.

Auteursrechten voorbehouden 1996-1999, © Dagblad De Telegraaf, Amsterdam De Telegraaf-i wordt het best bekeken met Netscape Navigator, Netscape Communicator of Microsoft Internet Explorer.