&referer=" WIDTH="0" HEIGHT="0" BORDER="0" ALIGN="LEFT" ALT="">

maandag 4 oktober 1999

Kwetsbaar in al zijn charme door Yoeri van den Busken - TILBURG, maandag foto: Rob de Jong Wie de charme en tegelijkertijd de kwetsbaarheid van het Nederlandse voetbal live wilde aanschouwen, zat gisteravond goed in Tilburg. Er moet spektakel geboden worden, roepen de (meeste) trainers in koor, want de gemiddelde toeschouwer wil meer dan de winst alleen. Wel, aan spektakel geen gebrek tijdens Willem II-Ajax. Negen doelpunten (3-6) en daarnaast nog een dosis doelrijpe kansen zorgden voor een hoge amusementswaarde, maar in de botsing tussen het 'Ajax van het zuiden' en het echte Ajax werd tevens duidelijk waarom in andere landen dikwijls het woord 'naïef' valt wanneer de Nederlandse clubs worden geanalyseerd. Immers, het gevolg van de aanvalslust is vaak ook defensieve verwaarlozing. Dat werd door zowel Ajax als Willem II perfect in beeld gebracht. De Amsterdammers boften dat Willem II pas begon te voetballen toen het al 0-3 was en in de wervelende beginfase de basis voor de overwinning was gelegd. Het was zo'n wedstrijd waarin een aantal zaken rechtgezet diende te worden. De 'zaak Machlas' bijvoorbeeld. In Slowakije onderging de Kretenzer nog de ultieme vernedering toen Jan Wouters hem in de eerste helft naar de kant haalde. De trainer van Ajax liet vervolgens doorschemeren dat Machlas best eens gepasseerd zou kunnen worden tegen Willem II, mede omdat Shota Arveladze zich de laatste tijd een betere (en scorende) vervanger had getoond. Maar Wouters en Machlas hebben elkaar even diep in de ogen gekeken. "De inhoud van dat gesprek is voor jullie niet belangrijk", was Wouters weer erg vriendelijk voor de pers. Hoe dan ook, Machlas stond gewoon in de basis. Het waarom laat zich raden. Wie de Griekse spits nu passeert, breekt meer af in plaats van op te bouwen. En daar zit Ajax na een investering van negentien miljoen gulden niet op te wachten. Machlas is een gevoelsmens, moet over de drempel getrokken worden om 'los' te komen. In de kille Ajax-cultuur gaat dat niet vanzelf, zo is inmiddels gebleken. Maar Machlas greep de laatste kans met handen, voeten en hoofd aan. Hij scoorde tweemaal, trok het shirt weer ouderwets juichend over de bol en beproefde zijn geluk in hakballen die bevestigen dat het ego van een voetballer sneller kan groeien dan kool. Ook Willem II zat op een keerpunt te wachten. Tevergeefs. Hoewel Co Adriaanse beweert dat zijn ploeg mentaal niet was geknakt door de klappen in de Eindhovense (6-1) en Europese ring (4-0), trokken de 'Tricolores' in beginsel de negatieve lijn met een dikke, zwarte pennenstreek door. Binnen een kwartier had Richard Knopper twee keer op identieke wijze gescoord door zich, ongedekt, aan te bieden in het centrum en de bal langs Kris Mampaey te schieten. Opvallend was dat Adriaanse direct na de 1-0 in de derde minuut al een omzetting deed door niet Tomás Galásek, maar vrije verdediger Raymond Victoria te belasten met de bewaking van Knopper. Hoe is het dan mogelijk dat het tweede doelpunt even later op de kopieermachine wordt gelegd? Jan Wouters sprak terecht van een "fantastische start". Alles klopte in feite ook. In tegenstelling tot de bedenkelijke vertoning tegen Dukla Banska keerden Richard Witschge, Aron Winter en Knopper terug in de ploeg. Het kwam de balans aanvankelijk ten goede. Aangezien Frank Verlaat niet fit was, speelde Winter in het wederom veranderde centrum naast Ferdi Vierklau, de bewaker van Mariano Bombarda. Ook koos Wouters voor een compleet nieuw middenveld. Geen Martijn Reuser (niet bij de selectie), John O'Brien (bank) of Dani (bank); maar Witschge, Knopper en de verdedigend sterkere John Nieuwenburg. Geen onlogische keus vanwege de offensieve tegenstander. Nadat Machlas in de 30e minuut zijn moment van glorie had beleefd (0-3) en Ajax enkele kansen (Machlas, Vierklau) miste, veerde Co Adriaanse letterlijk even op. Haast apathisch had hij zijn spartelende ploeg bekeken, maar kort voor de pauze deponeerde Dmitri Shoukov de bal prachtig op het hoofd van Bombarda: 1-3. Als we gaan, dan gaan we goed. En eervol. Zo luidt het credo in Tilburg. Wouters vroeg zich af waar Willem II de mentale veerkracht steeds weer vandaan haalt toen invaller 'Papa' Sanou snel de achterstand verkleinde. Echter, wat heb je aan die inspanningen als meteen na de aftrap iedereen naar voren holt en Ajax gretig naar 2-4 countert? "Ik weet dat we achterin kwetsbaar zijn, maar ook dat we voorin genoeg kwaliteit hebben om het verschil te maken", doelde Wouters onder meer op Brian Laudrup. De Deense stylist was de personificatie van 'het verschil' en schonk Machlas (koppend) diens tweede treffer in de 53e minuut. De wedstrijd was gespeeld. Ajax liet zich in verdedigend opzicht vooral in het centrum van z'n slechtste kant zien, maar hield de veilige marge nu wel in stand. Waarna Laudrup met een magnifieke boogbal nog even het antwoord gaf op de vraag wie momenteel de meest stijlvolle voetballer op de Nederlandse velden is. Dat Galásek (3-5) en invaller Tijjani Babangida (3-6) in de maffe slotfase nog mochten scoren, was extra leuk voor de toeschouwers. Die hadden weer een "fantastische wedstrijd" gezien, vond Adriaanse. Het kostte hem wel zestien tegengoals in één week. Willem II - Ajax 3-6 (1-3). 3. Knopper 0-1, 15. Knopper 0-2, 31. Machlas 0-3, 43. Bombarda 1-3, 52. Sanou 2-3, 53. Machlas 2-4, 86. Laudrup 2-5, 89. 3-5 Galasek, 90. Babangida 3-6. Scheidsrechter: Wegereef. Toeschouwers: 14.300. Gele kaart: Prommayon (Willem II), Kanu (Ajax).

Auteursrechten voorbehouden 1996-1999, © Dagblad De Telegraaf, Amsterdam De Telegraaf-i wordt het best bekeken met Netscape Navigator, Netscape Communicator of Microsoft Internet Explorer.