Goed

Het gaat economisch goed met ons land. Opnieuw laat de miljoenennota voor volgend jaar een behoorlijke groei zien, ook al is die iets minder uitbundig dan in voorafgaande jaren.

Door de groei stijgt de werkgelegenheid en daalt de werkloosheid, zij het licht. Er is meer koopkracht voor de burgers, mede door lastenverlaging. Zelfs is er een lager schatkisttekort en een beperkte ruimte voor nieuwe uitgaven. Het zit Paars mee. Alle somberheid van het voorjaar is als sneeuw voor de zon weggesmolten.

Inmiddels steekt een nieuw netelig probleem de kop op. In tal van sectoren is er krapte op de arbeidsmarkt, die de loonmatiging in gevaar kan brengen en de bedrijfswinsten en de concurrentiekracht van het bedrijfsleven kunnen uithollen. Tegelijk is er sprake van een omvangrijke verborgen werkloosheid.

Dat nog steeds honderdduizenden, vooral ouderen, vrouwen, arbeidsongeschikten en allochtonen buiten het arbeidsproces staan is niet alleen slecht voor hen, maar ook voor de economie als geheel. Zij kosten handenvol geld, terwijl zij juist een bijdrage zouden kunnen leveren aan een verdere vergroting van het economisch draagvlak.

Hen aan werk helpen, vooral via scholing, en afbouw van te gunstige regelingen dienen hoogste prioriteit te krijgen. Het oude paarse motto van werk, werk en meer werk heeft zijn betekenis zeker nog niet verloren.

Artikel 3 der Statuten

Slecht

Nu voor het eerst sinds vijfentwintig jaar een begrotingsevenwicht in zicht is, barst in de politiek de discussie los over de wenselijkheid van nieuwe, extra uitgaven. Een voortijdige discussie, en niet alleen omdat de economische ontwikkeling op termijn onzeker is.

Verdelen van geld dat er niet is, is zinloos. Daar komt bij dat het effect voor de schatkist van de voorgenomen belastingherziening nog niet vaststaat. Verder is de loonstijging voor de komende jaren erg mager ingeschat. Bovendien hebben staatsschuld en rente-uitgaven nog steeds een enorme omvang, terwijl het beleid gericht op loonmatiging via lastenverlichting moet worden doorgezet.

Kortom, ruimte om de uitgaven een extra impuls te geven is er nauwelijks. Voorstanders daarvan vergeten gemakshalve ook dat Paars II de uitgaven voor onder meer onderwijs en zorg met ruim ƒ5 miljard verhoogt, waar aanzienlijk minder bezuinigingen tegenover staan.

Minister Zalm heeft dan ook groot gelijk als hij in zijn miljoenennota waarschuwt voor aantasting van het afgesproken begrotingsbeleid door 'jubelende verwachtingen', die snel door nieuwe feiten en nieuwe inzichten achterhaald kunnen worden.