Tweedeling

Het kabinet wil nu toch ziekenhuizen groen licht geven om werkenden die ziek worden speciale zorg te bieden, waardoor zij sneller dan mensen zonder baan kunnen worden behandeld.

Minister Borst (Volksgezondheid) en staatssecretaris Hoogervorst (Sociale Zaken) volgen hiermee een dringende oproep van het bedrijfsleven.

Psychische klachten en bewegingsaandoeningen vormen verreweg de belangrijkste ziekten waarvan de oorzaak in het werk moet worden gezocht. Maar juist voor die klachten zijn de wachtlijsten lang.

Hoewel echt wel wordt geprobeerd iets aan de wachtlijsten te doen, is het resultaat nog gering. Daarom is het bedrijfsleven zelf op pad gegaan en heeft aparte contracten afgesloten met zorginstellingen om snelle terugkeer op het werk te bevorderen.

Contracten die er uiteraard nooit toe mogen leiden dat de zorg voor niet-werkenden op het tweede plan komt.

Geen enkele overheid kan toelaten dat er in de gezondheidszorg eerste- en tweederangs burgers zijn.

Anderzijds is er niets mis mee als bedrijven proberen hun zieken sneller te laten behandelen. Zij betalen er extra voor en de behandeling gebeurt op een zodanig tijdstip dat niemand er nadeel van ondervindt.

Daarom is het kabinetsplan juist en de kritiek vanuit het parlement over tweedeling, volstrekt onzinnig.

Artikel 3 der Statuten

Onnozel

Aan de plannen om aan de files een einde te maken, is gisteren een voorstel toegevoegd. De Kamers van Koophandel hebben bedacht dat zakelijk verkeer en vrachtverkeer voorrang moeten krijgen.

Dit uitgangspunt is niet nieuw. Tenslotte ontstaat er economische schade als zakelijk verkeer vast staat in de file.

Maar de Kamers begaan een rare gedachtenkronkel in de uitvoering van het uitgangspunt. Forensen die ook redelijk per openbaar vervoer kunnen reizen, zouden niet meer welkom zijn op de autoweg.

Dit gaat natuurlijk veel te ver. Burgers zijn vrij om te kiezen voor een transportmiddel en dat dient zo te blijven. Bovendien, wie bepaalt of een verbinding per openbaar vervoer redelijk is?

Een ander onderdeel van het Kamers van Koophandel-plan is het verminderen van de af- en opritten op de snelwegen. Daardoor wordt de snelweg alleen voor doorgaand verkeer aantrekkelijk.

Deze redenering is te simpel. Als de snelwegen door minder opritten alleen voor doorgaand verkeer beschikbaar zijn, verplaatsen de files zich naar de toch al propvolle secundaire wegen.

Kortom, de bijdrage van de Kamers van Koophandel voor de aanpak van de files is zo onnozel dat die beter achterwege had kunnen blijven.