&referer=" WIDTH="0" HEIGHT="0" BORDER="0" ALIGN="LEFT" ALT="">

woensdag 25 augustus 1999

Robin Korving geknakt na uitschakeling door Frank Woestenburg - SEVILLA, woensdag Er was niemand bij wie het ongeloof groter was dan bij Robin Korving zelf. Een mand met kleren moest het in de catacomben ontgelden. Die werd ver weggeschopt. Vervolgens ging hij zitten. Zijn hoofd verborgen tussen zijn knieën, de handen in het haar. Robin Korving werd gisteravond tijdens de wereldkampioenschappen atletiek in Sevilla uitgeschakeld in de halve finale op de 110 meter horden: zevende in 13,45 seconden. Het was niet zomaar een tegenvaller voor Korving. Eerder een catastrofe. En zelfs dat was nog een understatement. Cynisch: "Dit was dè kans om wereldkampioen te worden. Dan is het niet zo handig in de halve eindstrijd uitgeschakeld te worden." Robin Korving heeft zojuist zijn frustraties geuit op een kledingmand, die hij heeft weggeschopt. Hij verbergt het hoofd na de catastrofe die hem in de halve finale van de 110 meter horden overkwam. Korving kan de film echter niet meer terugdraaien en moet het vizier richten op Sydney 2000. FOTO: TOUSSAINT KLUITERS De voortekenen waren nog wel zo gunstig geweest in Sevilla. Misschien wel te gunstig. De Amerikaan Mark Crear, met 12,98 seconden de snelste man van het jaar, werd maandag vanwege twee valse starts gediskwalificeerd, titelverdediger Allen Johnson trok zich gisteren terug met een hamstringblessure en wereldrecordhouder Colin Jackson is nog altijd zoekende naar de juiste vorm. Robin Korving had een droom en dat was wereldkampioen worden. Of op z'n minst een medaille pakken. Dat was sinds marathonloper Bert van Vlaanderen (brons in Stuttgart '93) geen Nederlander meer gelukt. "Zo'n kans zal ik niet snel meer krijgen. Nu moet ik een jaar wachten voor ik op een groot toernooi revanche kan nemen. Wat ik anders moet doen? Niet meer geblesseerd raken." De problemen van Korving waren bekend. Begin juli raakte hij bij de Grand Prix van Rome, de tweede wedstrijd in de Golden League, geblesseerd aan zijn kuit. De kwetsuur was niet ernstig, maar verstoorde wel zijn ritme. Bij een baantraining in Amsterdam, tweeënhalve week geleden, ging het opnieuw mis. Hij ging er stevig door zijn enkel. "Achteraf is dat het breekpunt geweest", stelde Korving, die met het oog op de wereldtitelstrijd net op tijd de vorm hervonden leek te hebben en maandag ook vrij eenvoudig de eerste twee ronden doorkwam. Het goede gevoel was gisteren echter in geen velden of wegen meer te bekennen. "Voor een hordenloper is ritme alles. Dat moet je tot in het ziekelijke herhalen. Bij mij was het weg." Het was een verklaring voor zijn sportieve eliminatie, benadrukte Korving, en geen excuus. Want zelfs op halve kracht had de 25-jarige atleet, die dit seizoen al driemaal zijn eigen nationale record scherper stelde en op 13,15 seconden bracht, voor zichzelf een plaats bij de beste acht veilig moeten kunnen stellen. "Ik voelde me bij de warming-up niet optimaal. De kracht ontbrak. Normaal gesproken hoeft dat geen storende factor te zijn. Zelfs als ik niet goed in mijn vel zit, kan ik nog 13,30 lopen en had ik gewoon in de finale gezeten." Tijdens de race van Korving ging zo'n beetje alles mis, met uitzondering van de start. Die ging goed en juist daar had hij het hele seizoen problemen mee. "Meestal is de start het breekpunt, nu de rest. Er zat geen kracht achter, geen power, geen stuwing, niets. Bij de derde horde ging het al mis. Ik kwam veel te hoog, raakte uit balans, ging naar links, toen naar rechts. Als dat gebeurt, ben je in principe al verloren." Met zijn uitschakeling deelt Korving, vorig jaar tijdens de Europese titelstrijd in Boedapest nog winnaar van het brons, mee in de algehele malaise. Er blijft de Nederlandse ploeg in Sevilla weinig tot niets bespaard. Een dopinggeval (Douglas), ziekte (Liefers), blessures (Pennings en Vroemen), een aantal atleten dat weliswaar naar behoren presteerde, maar simpelweg nog te kort komt voor de wereldtop (Patrick van Balkom sneuvelde gisteravond in de tweede ronde op de 200 meter) en anderen die ver (Koers) tot zeer ver (Jaklofsky, Van der Kruk) onder hun niveau presteerden. Het is geen prettige constatering. Zeker niet voor Korving. "Normaal gesproken ben ik de uitzondering op de regel, nu niet. Ik heb geen problemen om op toernooien te pieken. Maar als het lichaam niet kan, dan lukt het niet. Geest en lichaam dienen in balans te zijn om topprestaties te leveren. Bij mij doet iets het niet. Ik heb gewoon gefaald. Het is niet de eerste keer dat ik op mijn bek ben gegaan. Voorlopig ben ik er steeds bovenop gekomen, dat zal nu ook wel weer gebeuren, maar dit is niet het plaatje dat ik voor ogen had." Vanavond, wanneer de finale op het programma staat, zal de pupil van trainster Ineke Bonsen wel gewoon op de atletentribune in het olympisch stadion plaatsnemen. "Om me te verbijten hoe ik een medaille had kunnen halen." De revanche moet in het naseizoen volgen, bij de lucratieve Grand Prix-wedstrijden in Brussel en Berlijn. "Misschien dat ik dan nog zoveel woede in mijn lijf heb zitten, dat ik iets goed kan maken. Maar een gemiste kans als deze kun je niet goedmaken."

Auteursrechten voorbehouden 1996-1999, © Dagblad De Telegraaf, Amsterdam De Telegraaf-i wordt het best bekeken met Netscape Navigator, Netscape Communicator of Microsoft Internet Explorer.