Willem II komt met schrik vrij

door Henk Evenblij - TILBURG, maandag
foto: Jan van Eijndhoven

De open dag was Willem II kennelijk zo goed bevallen dat het zaterdagavond opnieuw open huis hield. De vice-kampioen pleegde met een super aanvallend systeem bijna harakiri. Tot luttele minuten voor tijd dreigden de overmoedige Tricolores in hun eigen zwaard te vallen. Tegen Fortuna Sittard, bepaald geen hoogvlieger, was het uiteindelijk Mariano Bombarda die een puntje (2-2) veilig wist te stellen. En dat waren er voor de 'kampioen van Brabant', dat reikhalzend uitziet naar de loting voor de Champions League, natuurlijk twee te weinig.

Dat besefte coach Co Adriaanse ook wel maar liep daar na afloop van de zinderende pot met de maximale amusementswaarde niet mee te koop. "Want", stelde hij voldaan, "degraderen zullen we niet en het publiek komt in dit volle stadion volledig aan zijn trekken."

Nog nooit hadden ze in Tilburg zoveel seizoenkaarten (10.000) verkocht en tot tweemaal toe kwam er een rectificatie op het toeschouwersaantal (14.000) voor de eerste thuiswedstrijd van deze voetbaljaargang. Adriaanse, die alleen Hyypiä is kwijtgeraakt, heeft na de fenomenale tweede plaats van vorig seizoen de lat zelfs hoger gelegd. Met slechts twee verdedigers en zonder libero nam hij alle risico's van de wereld. Het gevolg was dat elke counter van Fortuna tot hachelijke situaties leidde. Adriaanse nam grote risico's achterin met Delano Hill en Raymond Victoria die, één tegen één, Dennis Gerritsen en Ronald Hamming aan banden moesten leggen. Vroeger kon je Rinus Israel en Theo Laseroms om zo'n boodschap sturen, maar Hill en Victoria zijn op dit gebied groentjes. En als dan ook de libero (Tomas Gasalek) voor de defensie speelt, vraag je om problemen.

Problemen die er volgens Adriaanse niet waren. "Vorig seizoen heb ik ook zo gespeeld. Hill en Victoria zijn snelle verdedigers. Die twee zijn niet weggespeeld; de twee tegendoelpunten waren het gevolg van slecht uitverdedigen", probeerde Co zijn gelijk te halen.

Voor het voetbal is de pedante Amsterdammer een zegen. Want laten we wel wezen: welke trainer zou met dit materiaal zoveel risico's willen lopen? Co heeft maling wat anderen er van vinden; hij gaat zijn eigen weg en is hard op weg om in Tilburg een standbeeld te verdienen. Over het verlies van twee punten werd niet moeilijk gedaan om de simpele reden dat het super aanvallend systeem voor een kostelijk avondje uit zorgde.

Anderhalf uur lang vielen de doelkansen als rijpe appelen uit de boom. Hoewel collega Bert van Marwijk vertelde dat Willem II nauwelijks geheimen voor hem had, moeten bij hem ook de schellen van de ogen zijn gevallen toen hij de opstelling van Willem II onder ogen kreeg. Naast het breekbare tandem Hill/Victoria hadden de Tilburgers nog eens in Marcel Valk en Arno Arts twee gemaakte vleugelverdedigers. Dit alles nam niet weg dat Willem II het scenario volledig in handen nam. Maar daar het openingsdoelpunt steeds maar uit bleef wist Fortuna toch uit de omsingeling te komen.

Nadat Gerritsen met een verwoestende knal tegen de lat al bijna succes had na een foutje van Victoria, was het tien minuten voor rust wel kassa voor de Limburgers. Spielmacher Galasek verloor de bal op het middenveld aan Ruud Kool en de 0-1 was vervolgens geboren. Een regiefoutje volgens Co Adriaanse die net als de 14.000 fans wat wit om de neus werden, toen Gerritsen twee minuten na rust uit het niets de stand naar 0-2 tilde. Over harakiri gesproken...

Na amper een kwartier voelde ook Adriaanse zich ongemakkelijk. Hij besefte dat de eerste thuiswedstrijd weleens op een afknapper kon uitdraaien en haalde Valk en Landzaat naar de kant voor 'Papa' Sanou en Jeffrey Prommayon. Willem II, de club van stoere kerels en ferme knapen, zette er een tandje bij en weigerde om in het eigen zwaard te vallen. Het werd een kostelijk laatste half uur met een snelle tegentreffer van Bombarda en een nog een reuze mogelijkheid voor Hamming aan de andere kant. Fortuna, dat al aardig aan het einde van zijn latijn raakte, slofte in die fase behoorlijk. Zo redde Robert Roest op de doellijn en knalde Prommayon in het zijnet.

En terwijl de stadionklok op 44 minuten stond was het uiteindelijk opnieuw Bombarda die uit een voorzet van Dmitri Shoukov de luid bejubelde gelijkmaker scoorde. Nog wilde Adriaanse van geen puntverlies weten. Hij stuurde Mark Schenning nog als pinch-hitter naar voren. Voor een totale euforie was het echter te laat. Het bleef bij een halve harakiri. Dit tot opluchting van Adriaanse die zijn spelers ook de volgende duels laat zwaardvechten. Want risico's zijn de moeite waard om genomen te worden.