Rumoerige landstitel

door Dick Springer - AMSTERDAM, maandag

Hoe hevig de kritiek op het Nederlands tenniskampioenschap voor clubteams kortweg 'de eredivisie' ieder jaar ook weer is, over het verloop van de finale mag zelfs de grootste criticaster niet klagen. Op het Amsterdamse Amstelpark vochten TRG/De Manege uit Apeldoorn en Hartman/TIJS/Doetinchem in een van de spannendste finales van de afgelopen jaren tot aan de laatste snik om het landskampioenschap. Dat niet het vooraf als favoriet ingeschaalde De Manege, maar de club uit Doetinchem uiteindelijk met de beker aan de haal ging, gaf de vol verrassingen verlopen finaledag de 'finishing touch' die het verdiende.

Twee jaar geleden pas meldde TIJS/Doetinchem zich aan de toegangspoort van de Nederlandse eredivisie, waarin de club zich zowel in 1997 als 1998 niet wist te plaatsen voor de play-offs. Met het bereiken van dat kruisingsweekeinde was het huidige seizoen voor de club uit het Oosten van het land dan ook al meer dan geslaagd. Maar een bezoekje aan 'Het Wilde Westen', waar op de banen van de gisteren onttroonde titelhouder Amstelpark de play-offs werden verspeeld, lieten de Gelderlanders zich niet onthouden.

Hoe wild dat Westen kan zijn, bleek gisteren tijdens de eindstrijd, waarbij het publiek van De Manege de grenzen van het fatsoen niet alleen opzocht maar zo nu en dan zelfs overschreed. De play-off-debutant liet zich lange tijd echter niet uit het veld slaan door de mondelinge terreur vanaf de tribunes en nam via twee zeges in de vrouwen-enkelspelen brutaalweg een 0-2 voorsprong. Vooral de overwinning van de Franse Lea Ghirardi op het Belgische supertalent Kim Clijsters, die in de gehele competitie tot aan de finale nog geen set had verloren, kwam bij De Manege als een mokerslag aan.

Nadat de mannenduels eerlijk werden verdeeld en het scorebord een 3-1 voorsprong voor Doetinchem aangaf, leek de strijd gestreden. Maar Clijsters en haar Italiaanse teamgenoot Flora Perfetti hadden nog wat goed te maken na hun nederlagen in het enkelspel en gaven het Doetinchem-koppel Ghirardi/Noelle van Lottum in een spannend duel (7-6 7-5) het nakijken. En dus moest de zesde en laatste partij, waarin de Noor Jan-Frode Andersen en Martijn Bok het namens De Manege opnamen tegen de Australiër Grant Doyle en Martijn Belgraver, de beslissing brengen.

Het zou een duel worden waarin de emoties zowel op als naast de baan een (te) grote rol speelden. Heel even leek Martijn Bok zijn naamgenoot aan de overzijde van het net zelfs te lijf te gaan, toen Belgraver in de tie-break van de eerste set een smash via de grond tegen het lichaam van Bok sloeg. Maar Bok kwam bijtijds tot zinnen, kreeg samen met Andersen via het winnen van de eerste set zelfs een riant uitzicht op de hoofdprijs, maar moest de buit uiteindelijk toch aan de tegenstanders uit Doetinchem laten: 6-7 6-2 6-2.

Waarmee de club uit Doetinchem de monden van het Apeldoornse legioen op de enig juiste manier wist te snoeren. De Manege is al vele jaren een van de smaakmakers van de eredivisie en brengt ieder jaar weer het grootste legioen fans op de been. Maar de frustratie over vier verloren finales in de afgelopen zeven jaar in 1992 verdween de beker voor het laatst in een Apeldoornse vitrine lijkt de hondstrouwe De Manege-fans parten te gaan spelen.

Voordat de club zich kan gaan buigen over de manier waarop het volgend seizoen sportieve revanche kan nemen, wordt de brievenbus in het Apeldoornse clubhuis nog een paar dagen met argusogen in de gaten gehouden: de mondelinge protesten die ook dit jaar weer als zoete broodjes over de tennisbaan vlogen, kunnen nog een schriftelijk staartje krijgen. De eredivisie zou immers de eredivisie niet zijn, wanneer een seizoen zonder protesten zou worden afgewerkt.

Spelers die partijen 'weggeven', teams die met opstellingen sjoemelen, het buitenlander-overschot en coaches die voorafgaand aan de eredivisie een 'gentlemens agreement' met betrekking tot het uitspelen van alle duels afsluiten, om daar vervolgens iedere speelronde lak aan te hebben; het hoort allemaal bij de eredivisie als sneeuw bij de winter en zal de criticasters ook komend seizoen weer wakker schudden. Alleen de winst van Doetinchem was vooraf niet of nauwelijks te voorspellen, en alleen daarom al een uiterst welkome verrassing.