Opportunisme

De lijmpoging van informateur Tjeenk Willink is zo goed als geslaagd nu Paars overeenstemming heeft bereikt over de referendum-kwestie. Voorafgaande aan de invoering in 2003 van een correctief referendum komt er zonder wijziging van de Grondwet een tijdelijk raadplegend referendum.

Een politiek compromis waar het opportunisme vanaf druipt.

Invoering van een raadplegend referendum zonder wijziging van de Grondwet staat immers, omdat de uitslag de overheid feitelijk bindt, haaks op de Grondwet en is dus niet mogelijk. Nu dat toch gebeurt sjoemelt Paars met de Grondwet.

Ook het gemak waarmee D66 zich door dit voorstel liet lijmen is verbazingwekkend. Na de val vond de partij de breuk nog onherstelbaar. Opnieuw indiening van het correctief wetgevingsreferendum noemde zij een fopspeen. En eerder verwierp zij met kracht van woorden het raadplegend referendum.

Daarbij komt dat de hoge drempels die genomen moeten worden alvorens een referendum kan worden gehouden gehandhaafd blijven, waardoor de gehele gedachte in de praktijk weinig voorstelt.

Dat D66 zich in deze zaak uiterst flexibel heeft getoond, heeft maar een reden: alles was beter dan verkiezingen. Weinig principieel voor een partij die zegt de burgers meer invloed te willen geven.

Artikel 3 der Statuten

Tweedeling

Eindelijk komt er regelgeving waardoor werkgevers speciale zorg kunnen inkopen voor hun personeel. Het gaat om behandelingen tegen beroepsziekten; met name die ziekten waarvoor wachtlijsten bestaan.

De politici roepen om het hardst dat deze regeling niet moet leiden tot tweedeling. Noodzakelijke zorg mag niet sneller beschikbaar zijn voor beter betaalden.

Hoewel dat uitgangspunt volledig terecht is, getuigt het ook van een lichte wereldvreemdheid. Tweedeling bestaat al. Niet alleen profvoetballers worden à la minute geholpen met een behandeling waarvoor anderen lang op de wachtlijst moeten. Ook voor hoog personeel en particulieren met dure verzekeringen, bestaan er soms geen wachtlijsten. Er is altijd wel een methode te vinden om die te omzeilen.

Derhalve is de regeling die minister Borst en staatssecretaris Hoogervorst nu voorstellen, niet meer dan het wettelijk toestaan van al lang bestaande praktijk.

Dankzij de nieuwe regeling ontstaat er gelukkig openheid rond het ontwijken van de wachtlijsten. En als door de extra geldstromen de totale wachtlijsten worden ingekrompen, is iedereen daarbij gebaat.

De proeffase die in de nieuwe regels zit, moet dan ook snel worden vervangen door een definitieve regeling.