De Telegraaf-i [] VoorpaginaDe Telegraaf-i [] ArchiefDe Telegraaf-i [] XtraDe Telegraaf-i [] NieuwsLinkDe Telegraaf-i [] NieuwsFocusDe Telegraaf-i [] VacaturesiteDe Telegraaf-i [] AutositeDe Telegraaf-i [] Weersite
 &referer=" WIDTH="0" HEIGHT="0" BORDER="0" ALIGN="LEFT" ALT=""> [Nederland]
[Buitenland]
[Telesport]
[Financiën]
[Nederland]
 

 


dinsdag
27 april 1999

 


[Autosite]
[KPN]
[Prive Roddelbox]
[BOL, voor al uw  boeken]

Zjirinovski nu ook pop-artiest

door Pieter van der Sloot - MOSKOU, dinsdag

Naast politicus had de Rus Vladimir Zjirinovski zich al onderscheiden als filmacteur, als schrijver van een handboek over seks en als een gevaarlijke fantast.

De crypto-fascist en leider van de LDPR-parij in de Doema (het Russische parlement) telt niet alleen dictators als Saddam Hoessein en Gadaffi tot zijn vriendenkring; hij zou bovendien het liefst 'de seksuele maniak' Bill Clinton in het Witte Huis willen weg bombarderen vanwege diens 'agressie' in Joegoslavië.


Vladimir Zjirinovski brengt in de Moskouse nachtclub Dolls een liedje van zijn cd' Een echte kolonel' ten gehore terwijl een schaars geklede dame met danspasjes de muziek begeleidt. FOTO: REUTERS

Vorige week donderdag nam hij weer een nieuwe hoedanigheid aan, die van pop-artiest. In de hoofdstedelijke nachtclub 'Dolls', een van Moskous duurste bordelen, presenteerde Zjirinovski zijn cd 'Een echte kolonel', waarop de zanger in kogelvrij vest staat afgebeeld, met gevechtsvliegtuigen in de zwarte hemel boven zijn hoofd.

Soldatenleven

Te midden van blote meisjesbenen, knallende champagnekurken en een uitzinnige menigte zong 'Zjiri', in grijs militair tenue, een aantal van zijn liederen die handelen over nostalgische liefde, ware vriendschap en het harde soldatenleven. "Onze meisjes en onze liederen zijn de beste ter wereld, wat willen we nog meer?"

De oorlog in Joegoslavië komt, acht maanden voor de verkiezingen van een nieuwe Doema, voor Zjirinovski als geroepen. Veel waarnemers zijn ervan overtuigd dat de tegen Belgrado gerichte NAVO-bommen in het richtingloze armenhuis Rusland de voorwaarden creëren voor communisten en nationalisten als Zjirinovski om eind dit jaar naar het centrum van de macht te marcheren.

Na zijn derde liedje begon Zjirinovski de NAVO, die in Washington zijn 50e verjaardag vierde, uit te maken voor uitschot dat feest viert terwijl het de Servische bloedbroeders van de Russen op de Balkan uitmoordt.

Gejuich, champagnekurken.

Vervolgens richtte Zjirinovski zijn peilen op de communisten, die eerder die dag bij het mausoleum op het Rode Plein de geboortedag hadden gevierd van een andere Vladimir, namelijk: Vladimir Oeljanov, alias Lenin. "Zij zijn de partij van de duizenden doden", oreerde Zjirinovski, "niet bij het mausoleum, maar hier staat de ware partij."

Gejuich, nog meer champagnekurken.

Het bordeel en het mausoleum: tussen deze twee treurige uitersten beweegt zich de huidige Russische politiek.

Onzichtbaar

En de Russische 'intelligentsia', de geleerden, de schrijvers, de hervormers, de westers georiënteerde filosofen, waar blijven die? Het gros van hen is onzichtbaar en zwijgt; wil niets meer met politiek te maken hebben, zelfs vaak niet met hervormingsgezinde partijen als Jabloko van de liberaal Javlinksi.

"Boeken lezend leef ik en boeken lezend wil ik ook dood gaan", zo formuleerde een Italië-deskundige, die overigens nog nooit in Italië was geweest, onlangs zijn levensmotto tegen mij."

Op dezelfde dag dat de communisten samenschoolden bij het mausoleum en de nationalisten zich vermaakten in het bordeel, zat een aantal Russische intellectuelen bijeen in een herenhuis in Sint-Petersburg, zeshonderd kilometer van Moskou.

Daar werd, bescheiden en stil, de honderdste geboortedag herdacht van een derde Vladimir, de Russisch-Amerikaanse schrijver Vladimir Nabokov (1899/1977), die Rusland vlak na de revolutie van 1917 was ontvlucht en daar naartoe nooit meer zou terugkeren.

Nabokov, wiens geniale meesterwerken als 'Pnin', 'de Gave' en 'Lolita' tijdens de jaren van de Sovjet-terreur van de eerste tot de laatste letter verboden waren, vroeg zich eens af: "Het is fascinerend een Rusland voor te stellen, waarin mijn boeken gelezen kunnen worden." Het is de vraag of Nabokov daarbij het huidige Rusland voor ogen had.






[Voorpagina]

[Nederland]

[Buitenland]

[Telesport]

[De Financiële Telegraaf]

[Xtra]




Auteursrechten voorbehouden 1996-1999, © Dagblad De Telegraaf, Amsterdam
De Telegraaf-i wordt het best bekeken met Netscape Navigator, Netscape Communicator of Microsoft Internet Explorer.