Verpleging

Patiënten met complexe ziektebeelden die in een terminale fase verkeren, dreigen steeds vaker geweigerd te worden door verpleeghuizen. De reden: de verpleeghuizen hebben te weinig geld.

Voor zorg krijgen de verpleeghuizen per patiënt immers een gemiddelde bijdrage. Terminale patiënten hebben echter een duurdere zorg nodig waarvoor het budget ontoereikend is.

Het gevolg is dat die patiënten nu in het ziekenhuis blijven wat onnodig duur is of naar huis worden gestuurd waar goede verzorging veelal moeizaam te regelen is via de toch al overbelaste thuiszorg.

Het is triest. De instellingen die juist zijn gespecialiseerd in het omgaan met deze moeilijke medische materie, kunnen het niet betalen.

Het standpunt van de verpleeghuizen om niet alle patiënten op te nemen, is hardvochtig maar is met de huidige financiering wel begrijpelijk. De budgetten van de verpleeghuizen zijn eindig.

Het is nu aan staatssecretaris Vliegenthart om met een oplossing te komen voor het probleem. Een probleem dat bovendien steeds groter wordt gezien de vergrijzing van de samenleving.

Zelfs binnen het krappe maar groeiende budget van de zorgsector moet toch een oplossing te vinden zijn. Gesol met terminale patiënten is mensonwaardig.

Artikel 3 der Statuten

Arrogantie

In een land van politieke minderheden als het onze is het gebruikelijk dat belangrijke politieke topfuncties evenredig over de grotere partijen worden verdeeld. Zo wordt, mits natuurlijk het hebben van bekwaamheid wordt meegewogen, verzekerd dat alle hoofdstromingen hun inbreng kunnen leveren.

Daarom is de benoeming van de PvdA'er Saskia Stuiveling tot president van de Algemene Rekenkamer verbazingwekkend, en dan gaat het niet zo zeer om haar geschiktheid voor die functie.

Door haar benoeming wordt immers het veel geprezen evenwicht verstoord. De PvdA had al het premierschap in handen, evenals het voorzitterschap van de Tweede Kamer en het vice-presidentschap van de Raad van State. Daar komt nu de Algemene Rekenkamer bij.

Dat is wat erg veel van het goede voor de PvdA. Dat de partij onlangs een belangrijke post als het burgemeesterschap van Rotterdam is kwijtgeraakt, is geen excuus. De partij is onder de grotere steden al oververtegenwoordigd. Bovendien krijgt ze daar Leeuwarden, Leiden en waarschijnlijk Utrecht voor terug.

In ieder geval kan de PvdA nu de claim op de eurocommissaris wel vergeten.

CDA-voorman De Hoop Scheffer heeft de PvdA arrogantie van de macht verweten. Dat zijn partij daar het slachtoffer van is, maakt die constatering niet minder juist.