&referer=" WIDTH="0" HEIGHT="0" BORDER="0" ALIGN="LEFT" ALT="">

maandag 12 april 1999

Olazabal terug aan de top AUGUSTA, maandag De Augusta National Golf Club geeft en neemt. Dat ondervond de wereld-golftop de afgelopen dagen als nooit tevoren. Het beeld dat het 63e Masters opleverde, was dat van een permanente jojo. Maar uiteindelijk trok José Maria Olazabal toch als beste van alle meesters het meest overtuigend aan de touwtjes. Zondag, vroeg in de avond, streek de Spaanse furie de vette buit op van bijna 1,5 miljoen gulden, maar veel belangrijker nog was het groene jasje dat de vorige winnaar, Mark O'Meara, hem om de sterke schouders hing. "Ik ben hier geweldig blij en tevreden mee. Na een zware teenoperatie ben ik nu weer helemaal terug tussen de grote kampioenen. Het was een verschrikkelijk moeilijk, zwaar, maar ook enerverend toernooi, waarbij het erom ging zo stabiel mogelijk te blijven spelen en vooral rustig te blijven. Door de enorme spanning op de laatste negen holes was dit Masters een ware beproeving. Zowel in geestelijk als lichamelijk opzicht", aldus de grandioze winnaar. De koninklijk bevochten triomf was voor Olazabal overigens de tweede in zijn rijke carrière. Eerder won de 33-jarige 'Ollie' deze roemruchte voorjaars-major al in 1994 en dat kunnen hem maar weinigen nazeggen. De multimiljonair, die met zeventien overwinningen op de Europese Tour een van de besten is, begon golf te spelen toen zijn moeder hem op 6-jarige leeftijd naar de Real Golf Club de San Sebastian bracht, waar zijn vader als greenkeeper werkte. Het talent ontwikkelde zich razendsnel, om na een afwezigheid van ruim een jaar (1996-1997) vanwege een zware teenoperatie tot grote mondiale hoogte te stijgen. De spanning in het toernooi was overigens na een 'zaterdag van de waanzin' om te snijden. Olazabal startte die zaterdag als onbetwiste leider en leek een onbezorgd weekeinde tegemoet te gaan. Maar het Masters kent zijn eigen wetten en die waren op de voorlaatste dag al van grote betekenis. Kort gezegd, Olazabal hield toen met een matige 73 zijn voorsprong ternauwernood vast. En dat was heel wat anders dan zijn formidabele 66 uit de tweede ronde. De Spanjaard redde zich op de achttiende hole overigens op spectaculaire wijze van een dreigend debâcle toen zijn tweede schot tussen de bomen door toch nog succes had. De bal stuiterde na een dikke 190 meter de green op en met twee putts redde hij zijn par en het leiderschap in het toernooi. Maar de jagers hadden zich al energiek gemeld en de tienduizenden golfliefhebbers smulden van de hevige strijd die was losgebarsten. Norman, Davis Love III, 'Volcano' Pate, Ernie Els, Lee Janzen, Bob Estes en Carlos Franco kwamen heel dichtbij met één tot drie slagen achterstand, en ook de nummer een en twee van de wereldranglijst, David Duval en Tiger Woods, eindigden met een achterstand van in totaal vier en vijf slagen weer in de groep van mogelijke kanshebbers. "Want deze baan geeft je heel wat birdies als je goed bent, maar straft je genadeloos af als de precisie wegvalt", aldus een grimmige Woods, die gisteren zijn eigen woorden maar al te zeer waarmaakte en uit het beeld van het podium verdween. Zo ontspon zich op de slotdag van dit heerlijk opwindende 63e Masters een gevecht dat zijn weerga niet kende. Ballen die de razendsnelle greens misten en meedogenloos de steile hellingen af rolden, putts die geen ogen hadden (copyright: Greg Norman, red.), verkeerde taxaties, maar natuurlijk ook, en veel meer, wervelende acties, gedurfd en vol risico genomen tee- en herstelschoten vanuit onmogelijke posities, kortom, supergolf op het allerhoogste niveau. Een magnifiek schouwspel vol theater, vol passie, strijd en overgave. En met de beste golfers ter wereld in vaak ongedachte hoofdrollen. Toen de een na de ander sneuvelde, maakte een viertal vedetten zich in de zinderende slotfase voorgoed los. Olazabal en Greg Norman in één flight, en Pate met Amerika's liefste jongetje uit de klas, Davis Love III, in de andere. Een eagle-putt van Norman werd door de stijlvolle Spanjaard met een birdie-putt beantwoord op de dertiende hole en een wonderlijke chip-in van Love III op zestien bracht ook hem op één slag achter de Spaanse leider voor dat moment. Toen echter na de achttiende hole de kruitdampen waren opgetrokken, mocht het 63e Masters tevreden zijn met een excellente winnaar: José Maria Olazabal.

Auteursrechten voorbehouden 1996-1999, © Dagblad De Telegraaf, Amsterdam De Telegraaf-i wordt het best bekeken met Netscape Navigator, Netscape Communicator of Microsoft Internet Explorer.