Fout adres

De wereldwijde betogingen van geëmigreerde Serviërs tegen de NAVO-acties in Kosovo zijn in zoverre wel enigszins te begrijpen, dat niemand het prettig vindt als met internationaal geweld wordt opgetreden tegen zijn of haar land van herkomst.

Maar daarmee houdt het op.

In redelijkheid kan niemand met enige menselijkheid in zijn lijf reële bezwaren hebben tegen maatregelen om genocide te stoppen, waar die ook plaatsvindt.

Protesten dienen gericht te zijn aan het adres van de daders en gedogers van volkenmoord. Aan de door Milosevic gedoogde terreurbendes.

Niet, zoals zaterdag ook in Den Haag gebeurde, aan het adres van degenen die niet wensen te accepteren dat in Kosovo dorpen worden platgebrand en hun inwoners vermoord en verjaagd.

En verder is het te gek voor woorden, dat een groep hier in de loop der jaren kennelijk goed geïntegreerde Serviërs premier Kok en de Nederlandse regering meent te moeten uitmaken voor fascisten en wat al niet.

Om nog niet eens te spreken van diverse bedreigingen jegens Nederlanders.

Wie iets te zeggen heeft kan dat doen.

Maar wie verder gaat, kan in deze rechtsstaat rekenen op justitie.

Artikel 3 der Statuten

Smeergeld

Een Kamermeerderheid is verontrust over berichten dat het Nederlandse telecombedrijf KPN betrokken zou zijn bij dubieuze geldtransacties.

In ruil voor bepaalde betalingen zou KPN contracten of deelnemingen hebben verkregen in de aantrekkelijke Indonesische telecommarkt.

Staatssecretaris De Vries (Verkeer en Waterstaat) moet opheldering geven. In de jaren dat de transacties werden verricht was KPN nog voor een groot deel eigendom van de overheid.

Dat de Kamer openheid wil, is terecht. Voor overheidsdienaren, trouwens niet alleen voor hen, zijn er bepaalde verbodsregels inzake het betalen van smeergeld. Vanaf volgend jaar is dat trouwens strafbaar gesteld.

Het begrip smeergeld valt moeilijk te definiëren. Als een minister van een bepaald land wordt betaald voor bewezen diensten, kan dat een normale zakelijke transactie zijn.

In het geval van KPN zijn eerdere beschuldigingen over dubieuze transacties in Tsjechië onhoudbaar gebleken. Ook de Indonesië-transactie lijkt op het eerste gezicht passen in de zakencultuur van dat land.

En men moet beseffen dat in bepaalde delen van de wereld opdrachten nooit in de wacht worden gesleept zonder de hulp van invloedrijke personen.

Daar kan ach en wee over worden geroepen, maar het is wel de realiteit.