&referer=" WIDTH="0" HEIGHT="0" BORDER="0" ALIGN="LEFT" ALT="">

maandag 29 maart 1999

Heel Geleen leeft mee met slachtoffers busdrama door Jan-Kees Emmer en Dominique Weesie IDSTEIN (Duitsland), maandag Voor het eerst in haar leven ging Martine Stans uit Geleen zonder haar ouders een weekje met vakantie. Veilig met school een weekje skiën. Halverwege de busreis naar Oostenrijk spatte de droom uiteen, de dubbeldekstouringcar crashte en Martine raakte zwaar gewond. Van het ongeluk kan zij zich niets meer herinneren. "Ik werd pas hier weer wakker", vertelt Martine in haar bed in het Kreuzkrankenhaus in Idstein. De mavo-scholiere heeft een zware hersenschudding, een beschadigde milt en diverse schaafwonden. De 14-jarige Martine is een van de twaalf gewonde buspassagiers van het Albert Schweitzercollege uit Geleen. Ze had nog geluk. Twee meisjes kwamen bij de ramp om het leven. Na een zware proefwerkweek zouden de 59 Limburgse scholieren het er eens flink van gaan nemen in de sneeuw. Met zijn allen gingen de derdeklassers het Oostenrijkse Matrei onveilig maken. Vrijdagmiddag werden de leerlingen uitbundig uitgewuifd. Dezelfde avond rond 10 uur, zo'n twee uur na de fatale crash, haastten zich de eerste ouders opnieuw naar de school, waar ze werden opgevangen door de Geleense loco-burgemeester P. Geenen. Doodsangst Martines vader Cor is met zijn vrouw Marita vrijwel direct in de auto gesprongen. "Van SOS-International hoorden wij maar niets," vertelt Cor, die in het dagelijks leven een vrachtwagen bestuurt. "De Duitse politie meldde uiteindelijk dat mijn dochter in het ziekenhuis lag. Hoe haar toestand was, werd niet verteld. We hebben echt doodsangsten uitgestaan onderweg. Bang dat ze alsnog zou overlijden. Het weerzien met Martine, die er ondanks haar verwondingen toch redelijk aan toe bleek te zijn, was dan ook onbeschrijfelijk." Andere ongeruste ouders reisden zaterdagochtend in alle vroegte per touringcar af om bij hun kroost te kunnen zijn. Klokslag half zes zaterdagmiddag arriveerden 54 passagiers met hun familie onder politie-escorte met zwaailicht en sirene bij het Schweitzercollege. Daar werden zij opwacht door burgemeester Lurvink en de Limburgse gouverneur baron van Voorst tot Voorst die als blijk van medeleven witte rozen uitdeelden. De hele buurt leek uitgelopen. Omdat de meeste slachtoffers voor geen goud meer in een touringcar wilden stappen, moest de SOS-dienst in ijltempo elf kleine taxibusjes charteren. De bus die de ouders heen bracht, bleek op de terugweg amper voor de helft gevuld. Pijnlijk genoeg ramde de bus tijdens het manoeuvreren bij de school nog een geparkeerde auto. Vijf gewonden arriveerden in de loop van zondag per ambulance in Limburg. Behalve Martine Stans liggen nog drie slachtoffers in een Duits ziekenhuis. Conrector Jo Crouzen, die de reis georganiseerd had, bleef met zijn gezin achter in Wiesbaden. Zijn echtgenote Janine raakte ernstig gewond, terwijl dochter Marieke (11) en hijzelf lichte verwondingen opliepen. Zoon Bas (15), ook leerling van de school bleef ongedeerd. De familie moest zaterdag tot overmaat van ramp horen dat Crouzens moeder thuis overleden is. Toedracht De licht gewonde vriendinnnen Cyntha Rams en Annemarie Saat werden voor alle zekerheid een nachtje ter observatie in het ziekenhuis opgenomen. Ze zijn er zichtbaar beter aan toe dan Martine en hebben zojuist te horen gekregen dat ze naar huis mogen. Vader Rob Saat is er al om het tweetal mee naar huis te nemen. Met de auto wel te verstaan: "Voor geen goud laat ik ze nog in een bus stappen." Hij heeft van zojuist de toedracht te horen gekregen van het ongeluk. En die versie verschilt op essentiële punten van die van de chauffeur. Cyntha: "Het was namelijk niet de eerste keer dat we in de berm belandden. Al twee keer eerder was de bus van de weg geraakt. De derde keer ging het fout. Een klap, zoals de chauffeur beweert, hebben we niet gehoord." Haar verhaal wordt bevestigd door Annemarie, die samen met Cyntha helemaal voorin de touringcar zat. Volgens de Duitse politie heeft de chauffeur er alles aan gedaan om de bus op de weg te houden, getuige een 50 meter lang slipspoor. Uiteindelijk schoof de achterzijde van de bus weg in de berm en tuimelde het gevaarte 25 meter van een talud naar beneden. De slachtoffers, hun klasgenoten en de familieleden zullen de komende weken professionele begeleiding krijgen om hun trauma's te kunnen verwerken.

Auteursrechten voorbehouden 1996-1999, © Dagblad De Telegraaf, Amsterdam De Telegraaf-i wordt het best bekeken met Netscape Navigator, Netscape Communicator of Microsoft Internet Explorer.