&referer=" WIDTH="0" HEIGHT="0" BORDER="0" ALIGN="LEFT" ALT="">

donderdag 18 maart 1999

Handbalsters schrijven historie Van onze speciale verslaggever - VILNIUS, donderdag Het zilte zout van tranen smaakte voor de Nederlandse handbalsters gisteravond in de Litouwse hoofdstad Vilnius als champagne. De 'meiden met een missie' hadden zojuist een even eclatante als verdiende 29-27 zege behaald op Litouwen en plaatsten zich daardoor alsnog verrassend voor het wereldkampioenschap dat eind dit jaar in Noorwegen en Denemarken wordt afgewerkt. Eenentwintig jaar was het geleden dat een Nederlands team zich kwalificeerde voor een mondiale titelstrijd. En nu ligt ook de weg naar Sydney 2000 opeens weer open voor de ploeg die bijna twee jaar lang louter kritiek over zich heen gestort kreeg. Toen immers besloten zestien jonge meisjes bij hun clubs weg te gaan om hun handbaltoekomst in handen te leggen van bondscoach Bert Bouwer. Dit gedreven heerschap had bedacht dat het afgelopen moest zijn met het amateuristische gedoe in handballend Nederland, dat toen in de kleuterklas van het mondiale handbal kwakkelde. Tot woede van de clubs, de bestuurders, het journaille en de 'gewone' handballiefhebber. Zij zagen de vaderlandse competitie verworden tot een gezellig onderonsje waar geen toppers meer te bewonderen waren en gingen derhalve over op de ultieme beschimping van de internationals en hun bondscoach. Alleen sponsor Datateam en een paar bobo's van het Handbalverbond bleven achter het team staan, zelfs toen het Europees kampioenschap optisch gezien op een drama uitliep. De tiende plaats was goed voor de hoon van de hele natie, vanzelfsprekend gevoed door het leger van notoire critici. Bouwer verweerde zich niet en zijn meiden klampten zich nog heviger aan hem vast omdat zij hem onvoorwaardelijk bleven zien als de zendeling die de missie door de handbaljungle kon voltooien. Na het versteerde EK in eigen land restte nog een kans om de missie te laten slagen. Een kwalificatietoernooi met Zweden en Litouwen, twee landen die zich tot de mondiale top tien mogen rekenen. Opnieuw kansloos, luidde de algemene mening. Maar toen het onverslaanbaar geachte Zweden op twee nederlagen was getrakteerd, gloorde er weer hoop in de jonge handbalharten van Oranje. Tegen Litouwen kon het karwei gisteravond afgemaakt worden. En dat gebeurde. Pas twaalf minuten voor het einde kwam het veerkrachtige Oranje voor de eerste keer op voorsprong (21-22), maar daarna was er ook geen houden meer aan voor het thuisland en hun ingehuurde arbiters. Keepster Marlie Menten stond op na een matige eerste helft, stopte als vanouds onhoudbare ballen en gaf de ploeg de motivatie om de hectische slotfase in te gaan. Met Nicole Vaassen en Monique Feijen in de hoofdrol werd Litouwen gedegradeerd tot een stelletje amateurs, dat zich willoos naar de slachtbank liet leiden. Met 29-27 werden zij uit hun lijden verlost door het ontketende Nederland, dat op basis van karakter de kwalificatie voor het WK afdwong in het hol van de leeuw. En toen het corrupte arbitrale duo voor het einde blies, waren er tranen van geluk, van ongeloof, van emotie en vooral van wraak. Wraak op alles wat de 'meiden met een missie' had bedreigd. Nicole Vaassen, hét boegbeeld van het nieuwe Oranje en die privé zoveel offers heeft gebracht, huilde tranen met tuiten. "Het is het allemaal waard geweest", zei de 29-jarige nestor van de ploeg uit. "De mooiste overwinning in mijn carrière", lachte de betraande Anna Razdorov, die haar eerste interland voor Nederland speelde. Vorige week kreeg de ex-Joegoslavische haar Nederlandse paspoort.

Auteursrechten voorbehouden 1996-1999, © Dagblad De Telegraaf, Amsterdam De Telegraaf-i wordt het best bekeken met Netscape Navigator, Netscape Communicator of Microsoft Internet Explorer.